10 september 2025 – de dag dat Charlie Kirk werd vermoord – zou de geschiedenis in kunnen gaan als een keerpunt, net zoals 9/11 vierentwintig jaar geleden deed. Charlie Kirk was onbekend bij velen over de hele wereld, maar voor miljoenen Amerikanen was hij de meest erkende stem van jonge conservatieven die geloofden in bijbelse waarden en een joods-christelijk wereldbeeld. Hij verdedigde dat wereldbeeld onbeschaamd, op elk platform dat zich voor hem opende: hogeschool- en universiteitscampussen, massabijeenkomsten, digitale platforms en zelfs de zalen van het Witte Huis.

Op achttienjarige leeftijd was hij medeoprichter van Turning Point USA. President Donald Trump zelf noemt hem een doorslaggevende factor bij de presidentsverkiezingen van 2024. Vice-president JD Vance rekende hem tot zijn beste vrienden en adviseurs. Op het moment van zijn dood was Turning Point USA aanwezig op meer dan 800 campussen in het hele land, en Charlie was een begrip geworden voor veel conservatieve christenen. Maar ondanks dit alles waren twee ankers belangrijker voor hem dan enig openbaar succes: zijn diepe persoonlijke geloof in Jezus Christus als zijn Verlosser, en zijn gezin, zijn vrouw Erika en hun twee kinderen.

Wat Charlie in het openbare leven kenmerkte, was zijn niet-aflatende moed om zijn geloof en waarden openlijk te belijden, in combinatie met zijn bereidheid om een dialoog aan te gaan – zelfs met zijn felste critici. JD Vance prees hem als iemand die “gefascineerd was door ideeën en altijd bereid was om te leren en van gedachten te veranderen.” Charlie was niet bang om het kwaad bij zijn naam te noemen en het goede bij zijn naam. Politieke correctheid of het behagen van de media of het verkrijgen van gunst bij de machtigen was nooit zijn zorg. Hij stond, zonder schaamte, voor wat hij geloofde dat waar was.

Charlie’s liefde voor Israël was diep en oprecht. Hij uitte vaak zijn dankbaarheid voor deze natie en verklaarde: “Ik heb een kogelvrij cv dat mijn verdediging van Israël laat zien. Ik geloof in de schriftuurlijke landrechten die aan Israël zijn gegeven. Ik geloof in de vervulling van profetie. Mijn leven is veranderd in dit land en ik zal vechten voor Israël.” Vandaag rouwen we in het hele land om het verlies van deze sterke pleitbezorger en vriend.

Of je het nu met hem eens was of niet, Charlie toonde in onze tijd een zeldzame kwaliteit: de bereidheid om voor zijn overtuigingen op te komen en ze in het openbaar te bespreken, zelfs tegen persoonlijke kosten.

Zijn dood is een keerpunt, of we het nu erkennen of niet. Er liggen nu twee wegen voor ons: of we zien dit als het tot zwijgen brengen van een profetische stem voor Amerika, Israël en de wereld – de wereld donkerder achterlatend – of we laten zijn dood een nieuwe generatie ontwaken, klaar om het stokje over te nemen en de race te lopen die hij begon.

Jezus zei: “Voorwaar, voorwaar, ik zeg u, tenzij een tarwekorrel in de aarde valt en sterft, blijft hij alleen; maar als hij sterft, draagt hij veel vrucht” (Johannes 12:24). Mijn gebed is dat Charlie’s dood veel vrucht zal dragen. Net zoals Jezus’ dood en opstanding een zendingsbeweging deden ontstaan onder leiding van eenvoudige Galilese vissers – een beweging die de wereld voor altijd veranderde – kan wat een einde leek, toch een begin blijken te zijn.

Beschouw ook de dood van Stefanus in Handelingen 7. Zijn martelaarschap werd gevolgd door vervolging en verstrooiing, maar de Schrift vertelt ons: “En de verstrooiden gingen rond om het woord te verkondigen” (Handelingen 8:4). Wat leek op het verlies van een groot man van God, werd het lanceerplatform voor vele anderen om het evangelie wijd en zijd te verkondigen. Dus ik bid dat 10 september 2025 nieuwe jonge stemmen zal aanwakkeren om op te staan, in de voetsporen van Charlie Kirk te treden en zijn missie voort te zetten – of het nu in Duitsland, het VK, Frankrijk, Italië of waar dan ook een antichristelijke, anti-Israëlische agenda is.

Toen ik nadacht over Charlie’s leven en dood, moest ik denken aan Openbaring 12:11: “En zij hebben hem overwonnen door het bloed van het Lam en door het woord van hun getuigenis, want zij hebben hun leven niet liefgehad, zelfs niet tot in de dood.” Drie kenmerken van een eindtijd-overwinnaar verschijnen in dit vers:

Ten eerste overwonnen zij door het bloed van het Lam – door vergeving door het kruis van Christus, gereinigd van zonde en verlost van een gebroken levenswijze. Dit gold zeker voor Charlie, die vaak getuigde van zijn persoonlijke geloof in Jezus Christus en de redding die hij vond in zijn dood en opstanding.

Ten tweede overwonnen ze door het woord van hun getuigenis. Weinig stemmen klonken luider dan die van Charlie – compromisloos in zijn geloof, standvastig in bijbelse waarden en onbeschaamd in zijn solidariteit met Israël. Zelfs na zijn dood blijft zijn getuigenis weerklinken op wereldwijde platforms.

Ten derde hadden zij hun leven niet lief tot in de dood. Slechts enkele maanden voor zijn moord werd Charlie gevraagd hoe hij herinnerd wilde worden als zijn tijd ten einde liep. Zijn antwoord: “Als ik sterf, wil ik herinnerd worden vanwege de moed van mijn geloof. Het belangrijkste is mijn geloof.” Charlie was bereid de ultieme prijs te betalen.

Volgens de eenvoudigste definitie is een martelaar iemand die wordt gedood vanwege zijn geloof – iemand die bewust de dood accepteert als de prijs van zijn veroordeling. Volgens die definitie is Charlie Kirk een moderne martelaar.

Terwijl ik dit schrijf, moet ik denken aan Jim Elliot, een andere martelaar die stierf voor zijn geloof in de oerwouden van Ecuador. Hij zei ooit: “Hij is geen dwaas die geeft wat hij niet kan houden, om te winnen wat hij niet kan verliezen.” Die woorden zouden net zo goed van Charlie kunnen zijn, en mijn gebed is dat dergelijke wijsheid een nieuwe generatie zal markeren die zijn mantel opneemt. Want dit is de essentie van discipelschap: dagelijks ons kruis opnemen, klaar om de prijs te betalen, vertrouwen in de toekomst die op ons wacht.

Vice-president JD Vance sloot zijn lofrede af met de volgende woorden aan zijn vriend: “Je hebt een goede race gelopen, mijn vriend. We hebben het vanaf hier.” Om te zeggen “We hebben het hier vandaan” is om ons te verbinden om Christus te omarmen zoals Charlie deed, om vrijmoedig ons getuigenis in God, Zijn Woord en Zijn verbond met Israël te delen, en om alle kosten te accepteren die daarmee gepaard gaan.

Laat dit ook ons getuigenis zijn: “Inderdaad, je hebt een goede race gelopen, mijn vriend. We hebben het vanaf hier.”

Door: Dr. Jürgen Bühler, voorzitter van het ICEJ