Gedurende de twee jaar durende oorlog tussen Israël en Hamas zijn er vanuit vele hoeken, waaronder VN-functionarissen en prominente wereldleiders, beschuldigingen van “genocide” naar Israël geslingerd. Een recent voorbeeld hiervan was de resolutie van de International Association of Genocide Scholars (IAGS), die een schandelijke, heimelijke poging bleek te zijn van een kleine kliek antisemieten binnen de organisatie om de wereld te misleiden met valse academische voorwendselen. Dit onzorgvuldige gebruik van de beschuldiging van genocide tegen de Joodse staat dreigt de waardevolle waarborgen die in het internationaal recht zijn vastgelegd tegen deze grootste van alle misdaden te ondermijnen, en onthult ook de dubbelzinnige motieven van degenen die Israël in diskrediet willen brengen.

Genocide wordt terecht de “misdaad der misdaden” genoemd. In het VN-Verdrag inzake de voorkoming en bestraffing van genocide (1948) wordt genocide gedefinieerd als handelingen die worden gepleegd “met het oogmerk om een nationale, etnische, raciale of religieuze groep als zodanig geheel of gedeeltelijk te vernietigen”. De centrale vereiste is het specifieke oogmerk (dolus specialis) om een beschermde groep uit te roeien, louter vanwege wie zij zijn.

Deze definitie werd geformuleerd in de nasleep van de holocaust, toen het naziregime de systematische uitroeiing van het Joodse volk in Europa nastreefde. Sindsdien is deze definitie juridisch toegepast op gruwelijke tragedies zoals de wijdverbreide bloedbaden in Rwanda, Bosnië en Darfur. Het juridische begrip genocide is dus bewust nauwkeurig en eng gedefinieerd om het te beschermen tegen lichtzinnig of gepolitiseerd misbruik.

Tegenwoordig zien we echter steeds vaker dat beschuldigingen van “genocide” routinematig worden gebruikt als retorisch wapen in het mondiale discours, vooral tegen Israël. Deze verwatering van de kernbetekenis van genocide is een belediging voor zowel de geschiedenis als de echte slachtoffers van deze gruwelijke misdaad.

Voor het Joodse volk hebben beschuldigingen van genocide tegen Israël een nog diepere, dubbele betekenis. Deze beschuldigingen zijn niet alleen overduidelijk onjuist, ze zijn ook een pijnlijke omkering van het Joodse lijden in de Holocaust, waarbij die immense catastrofe wordt gebagatelliseerd en tegelijkertijd Israëli’s tot nazi’s worden gemaakt.

Om de volgende redenen zijn wij tot de conclusie gekomen dat de beschuldiging van genocide in Gaza niet van toepassing is op Israël:

1. Afwezigheid van specifieke genocidale intentie: Het Genocideverdrag van 1948 vereist een duidelijke intentie om een volk te vernietigen. Er is geen geloofwaardig bewijs dat Israël alle Gazanen wil uitroeien, maar hun intentie is veeleer om de verboden terreurmilities Hamas te verslaan, die het huidige conflict hebben aangewakkerd door op 7 oktober 2023 een grootschalige moordpartij op Israëli’s te plegen en gijzelaars te ontvoeren.
2. De oorlog stopt wanneer de gijzelaars worden vrijgelaten: Israël heeft duidelijk gemaakt dat de oorlog morgen zou kunnen eindigen als Hamas de resterende Israëlische gijzelaars vrijlaat, instemt met ontwapening en de controle over Gaza opgeeft. Genocides eindigen niet met dergelijke vredesvoorstellen.
3. IDF waarschuwt burgers vóór aanvallen en faciliteert evacuaties: Het Israëlische leger heeft consequent waarschuwingen afgegeven vóór gerichte aanvallen – bijvoorbeeld via sms-berichten, telefoontjes, vanuit de lucht gedropte flyers en online sociale mediaplatforms – en heeft de evacuatie van burgers gefaciliteerd. Dit is onverenigbaar met een genocidecampagne.
4. De rol van de internationale gemeenschap bij het opsluiten van Gazanen op het slagveld: Het stijgende dodental in Gaza baart iedereen zorgen, maar dit kan niet volledig aan Israël worden toegeschreven. In feite draagt de internationale gemeenschap een deel van de verantwoordelijkheid voor deze situatie door er met klem op aan te dringen dat alle Palestijnse burgers in Gaza op het slagveld moesten blijven, in plaats van te mogen evacueren naar een veilige plek. Dit was een ongekende daad in de geschiedenis van de moderne oorlogsvoering en maakte het voor Israël alleen maar moeilijker om Hamas te verslaan, dat er bewust voor kiest om de bevolking van Gaza als menselijk schild te gebruiken.
5. Medische hulp en evacuatie van kinderen naar het buitenland: Israël heeft de evacuatie gecoördineerd van honderden ernstig zieke Palestijnse kinderen om behandeld te worden in Abu Dhabi, Italië en elders – een bewijs van humanitaire zorg, niet van vernietiging.
6. Omvang en methodologie wijzen niet op vernietigingsdoelstellingen: Burgerslachtoffers zijn tragisch, maar de methoden van Israël – precisieaanvallen, voorafgaande waarschuwingen – staan in schril contrast met de willekeurige uitroeiing die kenmerkend is voor genocide.
7. Complexe juridische status en lopende zaak bij het Internationaal Gerechtshof: Het Internationaal Gerechtshof beraadt zich momenteel over de aanklacht wegens genocide tegen Israël en heeft Israël tot nu toe alleen opgedragen om de mogelijkheid van genocide te voorkomen als voorlopige maatregel. Dit was geen definitieve uitspraak en de zaak is nog in behandeling.
8. Belangrijkste bevindingen van regeringen en opkomende wetenschappelijke weerleggingen: Bepaalde regeringen, waaronder die van het Verenigd Koninkrijk, hebben het bewijsmateriaal zorgvuldig afgewogen en zijn tot de conclusie gekomen dat Israël geen genocide pleegt in Gaza. Bovendien betwisten onafhankelijke studies de beschuldigingen van genocide door gebrekkige gegevens over het aantal slachtoffers en een gebrek aan bewijs voor een systematisch beleid van doelgerichte aanvallen aan het licht te brengen.
9. Israël faciliteert de levering van voedsel en hulpgoederen: Israël laat de inwoners van Gaza niet verhongeren, maar coördineert juist de levering van enorme hoeveelheden hulpgoederen. Sinds 7 oktober zijn er gemiddeld 300 tot 320 hulpgoederenvrachtwagens per dag Gaza binnengekomen via de Israëlische grensovergang, met voedsel, medicijnen en andere benodigdheden. Meer recentelijk heeft de door Israël en de VS geleide Gaza Humanitarian Foundation dagelijks 1,2 miljoen maaltijden uitgedeeld. Israël heeft ook water- en stroomvoorzieningen mogelijk gemaakt voor de belangrijkste waterontziltingsinstallatie van Gaza. Ook dergelijke acties zijn onverenigbaar met genocidale bedoelingen.
10. Bevolking van Gaza neemt niet af: Ondanks duizenden doden is de totale bevolking van Gaza sinds 7 oktober niet afgenomen, en zijn er tijdens de oorlog tienduizenden kinderen geboren. Deze demografische realiteit is in tegenspraak met beweringen over een uitroeiingscampagne.

In tegenstelling tot Israël heeft Hamas duidelijke genocidale bedoelingen

Hamas daarentegen vertoont niet alleen genocidaal gedrag, maar verkondigt ook openlijk zijn genocidale bedoelingen. Het handvest van Hamas beschuldigt het Joodse volk ervan de wereld te willen beheersen, wat volgens hen het rechtmatige lot is van alleen moslims, en daarom worden de Joden beschouwd als een onverzoenlijke vijand. Het Hamas-handvest bevestigt in de Arabische versie ook nog steeds dat het hun religieuze plicht is om het Joodse volk te vernietigen vanwege de voortdurende oorlog tussen moslims en joden tot de dag des oordeels. In feite citeert het handvest uitdrukkelijk de vroege islamitische hadith (traditie) waarin deze vernietiging van de joden wordt verklaard als een voorwaarde voor het einde der dagen. Hamas beschouwt de bloedbaden van 7 oktober zelfs als een gedeeltelijke vervulling van deze hadith. Daarom hebben Hamas-functionarissen gezworen deze aanslagen keer op keer te herhalen – een dreiging die moet worden gezien in het licht van deze duistere apocalyptische visie.

De gruweldaden die Hamas op 7 oktober heeft gepleegd, waaronder verkrachtingen, moorden, martelingen en ontvoeringen, vloeien voort uit een genocidale ideologie. Bovendien laat hun strategie om Palestijnse burgers als menselijk schild te gebruiken zien hoezeer Hamas een cultuur van dood en verderf heeft omarmd, waarbij zelfs het eigen volk wordt opgeofferd om hun duivelse doel te bereiken.

Conclusie

De beschuldigingen dat Israël genocide pleegt in Gaza vallen bij nader inzien niet op te houden. In werkelijkheid is dit slechts de zoveelste in een lange reeks lastercampagnes tegen de Joodse staat en het Joodse volk. De oorlog in Gaza is zeer intens, gecompliceerd en stressvol voor alle betrokkenen, vooral omdat er Israëlische gijzelaars worden vastgehouden door Hamas in een uitgebreid netwerk van terreurtunnels. Maar door waarschuwingen te geven vóór aanvallen, humanitaire hulp te faciliteren en vrede aan te bieden in ruil voor de vrijlating van gijzelaars, is het gedrag van Israël onverenigbaar met genocidale bedoelingen. Deze feiten staan in schril contrast met Hamas, waarvan het oprichtingshandvest, de retoriek en de acties openlijk gericht zijn op de vernietiging van het Joodse volk.

De internationale gemeenschap moet deze harde realiteit onder ogen zien, in plaats van de slachtoffers te verwarren met de agressors, en moet de opzettelijke genocidecampagne van Hamas aanpakken.

Foto: IDF-soldaten brengen de Israëlische gijzelaar Andrey Kozlov, die in 2024 uit het centrum van Gaza werd gered, naar huis (Bron: Ilia Yefimovich-picture-alliance-dpa-AP Images)