Een ongekende toename van antisemitische incidenten in het Verenigd Koninkrijk drijft een groeiend aantal Britse Joden tot een pijnlijke maar resolute conclusie: het is misschien tijd om te vertrekken.

Sinds het bloedbad van Hamas op 7 oktober is wat ooit een laag gezoem van angst was, uitgebarsten in openlijke angst en vervreemding. Joden voelen zich niet langer alleen onveilig in Groot-Brittannië – velen voelen zich nu ongewenst. En voor een groeiend aantal is het antwoord niet terugtrekken, maar terugkeren: een reis niet in ballingschap, maar in de richting van Zion.

Alarmerende trends sinds 7 oktober

Sinds het bloedbad van Hamas op 7 oktober is het antisemitisme in Groot-Brittannië met 200 tot 300 procent toegenomen. De Community Security Trust heeft alleen al in 2024 elke maand meer dan 100 antisemitische incidenten geregistreerd. Waaronder:

• Vernielde synagogen
• Bedreigingen en geweld tegen zichtbaar Joodse individuen
• Gewapende beveiliging vereist op Joodse scholen
• Vijandigheid op universiteiten, waarbij Joodse studenten vaak hun identiteit verbergen

Maar naast deze directe incidenten ontstaat er een breder sociaal klimaat – een klimaat dat in toenemende mate normaliseert antisemitische retoriek en intimidatie in de openbare ruimte.

De straten vertellen het verhaal

Sinds eind 2023 zijn er in het centrum van Londen elke zaterdag massale pro-Palestijnse demonstraties geweest, waarvan vele openlijke antisemitische gezangen, tekens en symbolen bevatten. Hoewel deze protesten vaak worden gepromoot als oproepen tot vrede of Palestijnse solidariteit, zijn ze vaak overgegaan in vijandige, intimiderende gebeurtenissen voor Joden.

Deelnemers zijn gefilmd terwijl ze “Van de rivier naar de zee” schreeuwden, een slogan die algemeen wordt beschouwd als een oproep tot de eliminatie van Israël. Anderen hebben met Hezbollah- of Hamas-vlaggen gezwaaid – beide aangewezen als terroristische organisaties in het Verenigd Koninkrijk – ondanks de aanwezigheid van de politie. Winkels in Joodse handen in de buurt van protestroutes hebben vandalisme en bedreigingen gemeld, en sommige Joodse inwoners vermijden het stadscentrum nu volledig in het weekend.

Ondertussen zijn posters van Israëlische gijzelaars in meerdere Britse steden afgebroken of onleesbaar gemaakt. Joodse studenten op campussen zoals SOAS, UCL en Oxford melden een toenemende druk om te zwijgen – of zelfs te vertrekken – vanwege de steeds vijandiger wordende omgeving.

Dit klimaat van angst dwingt veel Britse Joden om hun toekomst in het Verenigd Koninkrijk opnieuw te evalueren. Angst is het dagelijks leven binnengeslopen, zelfs in vertrouwde openbare ruimtes, waar het dragen van een keppel of Davidster gevaar kan opleveren.

De druk van vervolging, de aantrekkingskracht van profetie

Hoewel het moderne Britse Aliyah geen door paniek gedreven vlucht is, is de toename van vijandigheid onmiskenbaar een motiverende factor. Wat de beweging van vandaag onderscheidt, is spirituele helderheid en profetische afstemming. Voor velen gaat dit niet alleen over het verlaten van een onrustig land, maar over thuiskomen in een lang voorspelde bestemming. Zoals een recente immigrant zei: “We lopen niet weg uit Groot-Brittannië; we rennen naar onze bestemming in Israël.”

In gesprekken met Joodse families die zich voorbereiden op het maken van Aliyah, komt een gemeenschappelijk thema naar voren: een groeiend gevoel dat de vrijheden die ooit als vanzelfsprekend werden beschouwd in Groot-Brittannië, aan het eroderen zijn en dat hun toekomst op de lange termijn niet in Europa ligt, maar in Israël. Sommigen laten generaties familiegeschiedenis achter in het Verenigd Koninkrijk. Anderen ontwortelen succesvolle carrières en comfortabele levensstijlen. Toch doen ze dat met een gevoel van goddelijk doel – wat een rabbijn in Manchester onlangs beschreef als “een heilige ontevredenheid”.

Deze geestelijke overtuiging weerspiegelt oude beloften die in de Hebreeuwse profeten werden gevonden. Jesaja 43:5-6 verkondigt:

“Vrees niet, want ik ben met u; Ik zal uw nageslacht uit het oosten brengen, en u uit het westen verzamelen;Ik zal tegen het noorden zeggen: ‘Geef ze op!’En in het zuiden: ‘Houd ze niet tegen!’Breng Mijn zonen van verre, en Mijn dochters van de einden der aarde.”

Voor veel Britse Joden zijn dit niet langer verre of symbolische woorden – ze voelen ze zich in realtime ontvouwen. Het groeiende besef is dat de Joodse geschiedenis zich niet terugtrekt in ballingschap, maar vooruitgaat naar herstel.

Vooruitblikkend

Terwijl het antisemitisme niet alleen in Groot-Brittannië, maar ook in heel Europa toeneemt, wijzen de tekenen op een profetische verschuiving – een hernieuwd ontwaken van de Joodse identiteit, het doel en de bestemming. Wat ooit ondenkbaar leek, wordt nu werkelijkheid: Joodse families die het land Balfour verlaten voor het land van de Bijbel.

Als de geschiedenis een leidraad is, is ballingschap niet het laatste hoofdstuk. In het licht van de toenemende duisternis verdwijnt het Joodse volk niet – het keert terug. Wanneer de wereld vijandig wordt, vertraagt de Joodse terugkeer naar Sion niet; Het versnelt.

Geschreven door Marelinke van der Riet
Hoofdfoto: Britse Joden die Aliyah maken, augustus 2025