Dinsdag ging ik op stap met een donor uit Duitsland om verschillende projecten te laten zien, zoals de Agro-Tech greenhouse die in aanbouw is en verder de projecten in Kibbutz Be’eri en Kfar Aza.

Ik kan er nooit gewend aan raken om het vernietigende werk van Hamas te zien dat op 7 oktober is gebeurd. In Kfar Aza, staande in de buurt waar de jonge mensen (rond de 20) woonden en die het doelwit waren van Hamas, ziende de foto’s van de jonge mensen die daar vermoord zijn, kon ik mijn tranen niet bedwingen. Zoveel pijn, en leed, en trauma. Vanuit deze plek bezochten we het muziek centrum waar de renovaties na het Loofhuttenfeest zullen beginnen. Ik stond in de ruimte en in mijn hoofd kon ik de muziek horen. Ik deelde dat met Orit, die ons begeleidde. En haar vraag was: is het droevige of blije muziek? Mijn Antwoord was: “helende muziek is wat ik hoor,” waarop ze mij een knuffel gaf.

Ook het bezoek aan kibbutz Be’eri was bijzonder. Hier waren bussen met Amerikaanse congresleden. Niv stond al op ons te wachten en had net een toer beëindigd. Terwijl wij aan het praten waren, kwam Yarden langs met een delegatie. Na onze begroeting, vertelde hij aan de groep: “Ik had jullie net uitgelegd over de Christenen die naast ons staan, met name de Christelijke Ambassade, en hier zijn ze. Zij zijn deel van onze kibboets, niet alleen sinds 7 oktober, maar allang daarvoor.” Vervolgens kwamen verschillende congresleden naar mij toe om te bedanken voor wat wij doen. Maar hoe kunnen we ook anders?

Het is precies om deze redenen dat de Internationale Christelijke Ambassade Jeruzalem in 1980 werd opgericht om Israël bij te staan, te zegenen en te troosten (Jesaja 40:1). En met Gods hulp zullen we dat de komende decennia blijven doen.

Asaf van de Agro-Tech school vertelde aan ons dat van de donoren, zoals JNF of Bank HaPoalim, wij staan bovenaan zijn lijst. Niet alleen vanwege onze bijdrage, legde hij uit, maar vooral door wie wij zijn. Hij is zo diep geraakt door onze vriendschap en steun. Hij kan er niet over uit dat er Christenen zijn die door de oorlog heen en alle gevaren daaraan verbonden, kiezen om te blijven en ook Israel te steunen. Door het brengen van diverse groepen, of het nu de Hands-On Serving toer is of ICEJ directeurs uit verschillende landen, ziet hij wij een organisatie van daden en integriteit zijn.

De studenten werken ‘s ochtends, studeren ‘s middags, en ‘s avonds hebben ze verschillende seminars met een verscheidenheid aan onderwerpen, zoals Torah studies, leiderschap, zionisme, inspirerende persoonlijkheden … Nu stelde hij voor om Nicole en mij uit te nodigen en op een avond ons persoonlijk verhaal te vertellen hoe wij in Israel zijn gekomen, waarom, en wie de ICEJ is. Hij wil dat alle studenten begrijpen hoe belangrijk deze connectie is.

Geschreven door Jannie Tolhoek, ICEJ Stafwerker