Bat Yam, een kustplaats net ten zuiden van Tel Aviv, was nog nooit zo door oorlog getroffen. Toen Iran tijdens de korte maar intense strijd in juni honderden ballistische raketten op Israël afvuurde, vernietigde een van de enorme kernkoppen verschillende grote appartementencomplexen in Bat Yam, waardoor tientallen Israëlische gezinnen ‘s nachts dakloos raakten. Onder hen was Ortal, moeder van drie, die sindsdien tijdelijk onderdak heeft gevonden in de buurt in een gemeenschap die goed weet wat het betekent om verdreven te zijn.

Onlangs werd Jannie Tolhoek van ICEJ AID vergezeld door Jacob en Hennie Keegstra, directeuren van ICEJ-Nederland, voor een bezoek aan Ortal en haar familie. Zij ontmoetten haar en twee van de kinderen, Harel en Chaya, plus haar zus Sharona, die nu slechts 700 meter van de ruïnes van hun voormalige huis woont.

Terwijl ze samen zaten, vertelde Ortal over die angstaanjagende nacht in juni toen de raketwaarschuwingssirene loeide. Haar tienerzoon Harel pakte snel hun 14-jarige hond Bonnie op, terwijl Sharona de Shema Yisrael voorzong.

“Zodra we het gebed hadden beëindigd, kwam de explosie,” herinnerde Ortal zich.

De explosie was verwoestend. Een man die in de deuropening van het gebouw stond, kwam ter plekke om het leven. Vele momenten lang bleven Ortal en haar kinderen doof en blind achter door de schokgolf.

“Ik begon de mensen om me heen aan te raken om te zien of mijn tieners nog leefden,” herinnerde Ortal zich.

Ze zaten vier uur lang vast onder puin voordat haar man en een buurvrouw hen losmaakten. Enkele dagen later stortte het gebouw volledig in.

“We kwamen er levend uit, alleen met de kleren die we droegen en onze mobiele telefoons,” zei ze. “Het was een wonder — alsof God een deken van bescherming over ons legde.”

Maandenlang deelden ze met z’n vijven twee hotelkamers terwijl Ortal alleen te maken had met eindeloze bureaucratie, omdat haar man was opgeroepen voor dienst. Dit alles gebeurde tegen de achtergrond van het nog verse verdriet binnen de familie, toen hun neef Ben, 23, op 7 oktober door Hamas werd vermoord tijdens het Nova-festival. Bovenop dit verdriet overleed Ortals moeder een week voor de raketaanval die hun huis verwoestte.

“Ze waren net klaar met de rouwperiode van zeven dagen toen de volgende tragedie toesloeg,” legde Jannie later uit.

Zelfs nu worstelt het gezin met slapeloosheid en flashbacks. Psychologische begeleiding helpt, maar de littekens zitten diep. Toch getuigt Sharona van goddelijke interventie.

“We hebben goede redenen om in Gods bescherming te geloven,” zei ze tegen haar ICEJ-gasten. “Het is een wonder dat we het hebben overleefd, en ik dank God daar dagelijks voor.”

Tijdens het ICEJ-bezoek raakte Ortal vooral de persoonlijke verzorging. Jannie had een cadeautas meegenomen met nieuwe handdoeken, lakens, dekbedovertrekken en cadeaubonnen voor huishoudelijke benodigdheden. Jacob en Hennie voegden handgeschreven kaarten toe van Nederlandse christenen die regelmatig bidden voor Israël. Terwijl Ortal de woorden las, stroomden de tranen over haar gezicht.

“Deze kaarten zijn als pijlen van liefde voor mijn hart,” zei ze.

Ze omhelsde Jannie lange tijd voordat ze vertrokken. Later schreef ze: “Weten dat er mensen zoals jij zijn die aan ons denken en om ons geven, geeft kracht en troost aan het hart in zo’n moeilijke tijd.”

Daarna dacht Jacob terug aan het indrukwekkende bezoek aan deze ontheemde familie.

“We hadden de rapporten gelezen en de foto’s gezien, maar nu heeft Bat Yam een gezicht. We zien wat deze oorlog met families doet”, zei hij.

“Ze hebben zoveel verliezen geleden, en toch dient de man nog steeds het land”, voegde zijn vrouw Hennie toe. “Dit is een typisch Israëlisch gezin met diep geloof en geloof in de toekomst van Israël.”

Om hen verder aan te moedigen, nodigde ICEJ de familie uit om deel te nemen aan de Israëlische Gastavond tijdens onze recente Tabernakelfeestviering. Vervuld van verwachting kocht Ortal een nieuwe jurk voor de gelegenheid.

“We horen alleen op het nieuws wat Israël verkeerd doet en hoeveel de wereld ons haat”, vertelde Ortal aan Jannie. “Maar vanavond tijdens het feest, duizenden christenen die de vlaggen van hun landen in Jeruzalem zagen zwaaien, was zo emotioneel. Voor het eerst voelde ik hoeveel mensen echt van Israël houden.”

Bij elk bezoek, cadeau en omhelzing blijft de christelijke ambassade Israëli’s eraan herinneren dat ze niet alleen zijn, en dat geloof en vriendschap zelfs de zwaarste stormen kunnen overleven.

Door Nativia Bühler

Om meer Israëlische gezinnen te helpen herstellen van twee jaar oorlog, overweeg dan alstublieft te doneren aan ons Israel in Crisis-fonds. Doneer vandaag nog op: doneren.icej.nl