Het prachtige festival Chanoeka vindt plaats gedurende acht dagen in december, met kaarsen die gloeien op vensterbanken of zelfs buiten.

Donuts genaamd “sufganiyot” worden gekookt in olie – een leuke manier om “het wonder van de olie” te herinneren. Na de nederlaag van de Makkabeeën van de Seleucidische Grieken, duurde een dag olie in de Menora de acht dagen die nodig waren om de Tempel opnieuw in te wijden.

Een centraal aspect van Chanoeka is het vieren van deze opmerkelijke nederlaag van een kwaadaardige tiran die het Joodse geloof had onderdrukt. ‘Weinigen boven velen’ is een uitdrukking die deze overwinning beschrijft, waarbij de ‘weinigen’ de God van Israël omvatten.

Na twee jaar van de huidige oorlog heeft ICEJ Thuiszorg veel geleerd over de moed van de zwakken en kwetsbaren terwijl we oudere Israëlische immigranten helpen die onze zorg nodig hebben.

In 1990 maakte Natasha* Aliyah uit de Sovjet-Unie met haar moeder, man en zoon. Ze reisden per boot van het communistische Leningrad naar Helsinki en vervolgens per vliegtuig naar Israël. Natasha voltooide haar opleiding in Israël te midden van vele worstelingen en behaalde een doctoraat in de Russische literatuur en vond werk als lerares. Onlangs reflecteerde ze op de oorlog in Gaza met thuiszorgverpleegkundige Corrie van Maanen.

“Het begin was het moeilijkste, het onbekende, je niet veilig voelen en grote angst”, herinnerde ze zich.

Ze vertelde dat in Rusland in de jaren tachtig de dreiging van pogroms tegen Joden weer de kop opstak. Dus emigreerden Natasha en haar familie naar Israël. Maar de beelden van de aanslagen van Hamas op 7 oktober veroorzaakten een vreselijke angst, vooral omdat haar man naar zijn werk moest gaan en haar, hun enige zoon en haar hoogbejaarde moeder alleen achterliet. Hun huis lag dicht bij Arabische steden. De volgende dag werd haar zoon opgeroepen voor het Israëlische leger.

De dag erna schreef ze haar studenten om te controleren of ze allemaal veilig waren. Een student ontdekte echter al snel dat haar zus was gegijzeld in Gaza. Natasha deed er alles aan om de wereld op sociale media te waarschuwen voor de benarde situatie van de gegijzelde zus. Het verspreidde zich als een rimpeling in water. Na meer dan een jaar werd het meisje vrijgelaten.

“De hele dag ging de telefoon, ook al was het op Sjabbat.  Ik was druk bezig met het bedanken van alle mensen op mijn sociale mediagroepen”, legde ze uit.

Hoewel ze zelf niet religieus is, is Natasha zich bewust van de kracht van gebed – van het voelen van opluchting, vreugde en dankbaarheid aan God.

Natasha stelde ook haar huis open voor een geëvacueerde jonge vrouw uit Ashkelon, en samen begonnen ze spullen te kopen voor IDF-soldaten.

“Het hielp me om anderen te bereiken, of het nu ging om schrijven op sociale media of het kopen van dingen voor de soldaten”, zei ze. “Zolang ik iets kon doen voor de situatie waarin we ons bevinden, voelde ik minder angst, minder stress.”

Voor veel oudere overlevenden van de Holocaust betekende 7 oktober en de daaropvolgende oorlog het herbeleven van de gruwelijke duisternis van de Tweede Wereldoorlog. Sommigen overwonnen het trauma door simpelweg het nieuws af te sluiten. Een oudere dame was echter geobsedeerd door het kijken naar het nieuws en depressie volgde al snel. Maar Corrie daagde deze lieve, oplettende Joodse vrouw uit om de Thora, Psalmen en Profeten te lezen na elk uur naar het nieuws te kijken.

“Ik heb het nieuws niet zo hard meer nodig, want de Tora leert me over de tijd waarin we leven”, vertelde ze later aan Corrie.

Andere thuiszorgpatiënten hebben moeite met de wetenschap dat hun kinderen of kleinkinderen in de IDF zijn om het land te verdedigen. Eén dame, een overlevende van de Holocaust, is erg kwetsbaar door leeftijd en gezondheidsproblemen.

“Toen ik haar een keer bezocht, was ze in tranen”, vertelde Corrie. “De dame zei: ‘Mijn kleinzoon wil me niet vertellen waar hij in het leger is, om zijn baboesjka (grootmoeder) te beschermen.’ Maar op een keer kwam hij thuis en vertelde haar over een ongeluk en de wonderbaarlijke manier waarop de God van Israël zijn leven en dat van zijn medesoldaten had gered. Ze vertelde me: ‘Ik huil als ik eraan denk, en als ik het anderen vertel, kan ik niet stoppen met huilen om hoe God zijn leven heeft gered.'” 

Sommige van deze dierbare Russisch sprekende Joden hebben nog steeds familie die gevangen zit in de oorlog in Oekraïne, en soms zijn ze aan het einde van hun krachten. De wekelijkse bezoeken van de thuiszorg brengen hoop, vaak gewoon door er te zijn, te luisteren en hen aan te moedigen. Net als de kaarsen van Chanoeka overwint het geloof de duisternis.

Bedankt dat je deel uitmaakt van deze moeilijke twee jaar voor degenen die onder onze hoede zijn. Met uw hulp heeft Thuiszorg veel oudere Joden in Israël getroost.

Geschreven door: Maxine Carlill