De International Christian Embassy Jerusalem (ICEJ) was onlangs gastheer voor weer een groep christelijke vrijwilligers voor een Hands-on Serving Tour naar Israël in oorlogstijd, waarbij deelnemers van over de hele wereld samen praktische hulpprojecten uitvoerden om hun liefde en zorg voor de omstreden Joodse staat te tonen.

Vandaag de dag, nu het antisemitisme toeneemt en Israël in een gespannen conflict met Hamas en andere tegenstanders verwikkeld blijft, voelen veel christenen een dringende oproep om hier te komen dienen. Jules Verne vatte het sentiment in Around the World in 80 Days toen hij schreef: “De wereld is groot en ik wil hem goed bekijken voordat het donker wordt.” Net als de urgentie van Phileas Foggs reis, voelen veel christenen dat het venster om Israël vrij te bezoeken niet altijd open zal blijven. Politieke verschuivingen, zorgen over de veiligheid en de houding van de wereld ten opzichte van Israël veranderen voortdurend. Maar voor degenen die op dit moment komen, is de ervaring transformerend.

Op dag één ontwaakten de vrijwilligers bij zonsopgang, schudden de jetlag van zich af en reisden met veel enthousiasme naar de eerste halte van onze missie – een nieuwe middelbare landbouwschool in Sde Nitzan, vlakbij de grens met Gaza. Hier bouwt de ICEJ een kaslokaal voor de Israëlische studenten en onze christelijke bezoekers stonden te popelen om aan de slag te gaan en te helpen waar ze maar konden.

Asaf, de drijvende kracht achter de school, verwelkomde de groep en vertelde hoe hij zich heeft aangepast sinds de bloedbaden van 7 oktober, een dag die hem en zijn gemeenschap diep heeft getroffen. Hij legde uit dat de landbouwschool zijn manier van helen is geworden. Zijn doel is om leven en hoop terug te brengen naar het zuiden door jonge Israëli’s in contact te brengen met het land en hen zowel praktische vaardigheden als een gevoel van verantwoordelijkheid te geven.

Die dag stroopten we onze mouwen op en gingen we samen met de tieners mangobomen klaarmaken voor de oogst. Terwijl we samen met hen werkten, weerklonken de woorden van Asaf in onze gedachten: “De beste reactie op wat er gebeurd is, is werken en je missie vinden. Van crisis naar missie.”

Naarmate de rondleiding vorderde, diende de zin “van crisis naar missie” ook als onze leidraad. We zagen dit motto op zoveel betekenisvolle manieren tot uiting komen, zoals tijdens ons bezoek aan een dagopvangcentrum voor ouderen in de regio Eshkol, dat ook aan Gaza grenst. Hun verhalen over veerkracht en overleven op 7 oktober waren ongelooflijk krachtig en inspirerend. Omdat ze de stortvloeden van de terreur hadden meegemaakt, deelden ze hun herinneringen aan die dag en toonden ze hun kunstwerken die hun ervaringen illustreerden. Het was een voorrecht om hen te ontmoeten en te omhelzen, hun pijn te voelen en hun vastberadenheid om door te gaan te bewonderen.

Zo ontmoette ik ook Bella, een overlevende van de Holocaust die haar kleinzoon Yotam verloor – een gijzelaar die aan zijn ontvoerders ontsnapte maar op tragische wijze om het leven kwam. “Onze boodschap is dat jullie ons verhaal overal moeten vertellen, vooral aan de jongere generatie in jullie land,” deelde ze. “Heel erg bedankt voor jullie komst.”

We brachten ook tijd door in het logistieke centrum van Leket, waar we hielpen met het sorteren van 3.400 kilo clementines. Dit citrusfruit, dat anders weggegooid zou zijn, werd gered door vrijwilligers zoals wij en uitgedeeld aan gezinnen in nood.

“Zonder jullie hulp zouden deze clementines weggegooid zijn. Dankzij jullie kunnen we ze nu aan andere organisaties geven,” zei Michelle, onze Leket-gastvrouw.

Op een andere dag sorteerden we voedsel, kleding en Purim-donaties voor gezinnen die getroffen waren door de crisis. Onze gastvrouw zei dankbaar: “Jullie beseffen niet hoeveel gezinnen jullie vandaag hebben geholpen. Deze kleding, etenswaren en Purim geschenken zullen naar diegenen gaan die het zich niet kunnen veroorloven.”

In Kibboets Be’eri plukten we ook 16.000 kilo sinaasappels samen met personeel van Bank Leumi.

We waren in staat om de tastbare vruchten van onze arbeid overal waar we gingen te zien, en met elke daad van dienst, verdiepte onze band met Israël. Elk lid begon beter te begrijpen hoe belangrijk het is om hier op dit moment te zijn – hoe elke kleine inspanning bijdraagt aan een groter doel.

Een hoogtepunt van de tour was onze ontmoeting met Jürgen Bühler, voorzitter van de Christian Embassy. Zijn toewijding aan de missie van de organisatie was duidelijk en zijn woorden klonken diep door in onze groep.

“Jullie aanwezigheid laat een voetafdruk achter in Israël. Breng een goed verslag mee naar je thuisland van wat je in Israël hebt meegemaakt, net zoals de twee spionnen Jozua en Kaleb deden.”

Nadenkend over de ontmoeting antwoordde Stephanie, een deelneemster uit Frankrijk: “Het is tijd dat we het Joodse volk teruggeven wat we hebben genomen en dat we met onze landen over Israël delen.”

Toen we naar het noordelijke grensgebied reisden, ontmoetten we een aantal ongelooflijke jonge Arabische studenten, vol leven en lachen, die deel uitmaken van een high-tech programma gesponsord door ICEJ. Maram, de CEO van het programma, deelde met ons de missie van de organisatie.

“We verbinden Arabische studenten met de arbeidsmarkt door middel van mentorschap, het zoeken naar een baan en bedrijfsbezoeken. Na de gebeurtenissen van 7 oktober is de focus van het programma verruimd om extra ondersteuning te bieden bij het herstellen van het vertrouwen tussen Arabische en Joodse studenten in deze moeilijke tijden,” zei hij.

We hoorden ook uit de eerste hand van de studenten over de impact van het programma op hun leven.

“Het heeft me geholpen me voor te bereiden op sollicitatiegesprekken en een sterk CV te schrijven,” zei Ali, een werktuigbouwkundig ingenieur. “Ik werk nu bij ICL en heb nog steeds contact met mijn mentoren.”

“Het gaf me de middelen om de arbeidsmarkt op te gaan,” zei Ibrahim, een pas afgestudeerde. “Ik ben nu mede-eigenaar van een start-up in Tel Aviv.”

“We willen vrede en menselijkheid, mensen ontmoeten en met ze praten, en samen op zoek gaan naar echte vrede,” voegde hij eraan toe.

Aan het einde van de reis dacht de groep na over de krachtige momenten die ze hadden meegemaakt. Marla, uit de VS, vertelde hoezeer ze de verscheidenheid aan projecten en de betekenisvolle contacten die ze onderweg had gemaakt, waardeerde.

Stephan, uit Duitsland, herinnerde zich de warme gesprekken met de lokale bevolking in Be’eri, terwijl Shawn, een terugkerende vrijwilliger uit de VS, het in één woord samenvatte: “Belonend!”. Hij benadrukte vooral de vreugde om een licht te zijn voor de mensen van Israël. Tot slot moedigde Grace uit Singapore iedereen aan om op zoek te gaan naar de waarheid buiten de bevooroordeelde media en te blijven bidden voor Israël.

Iedereen was het erover eens dat het meest impactvolle deel van de reis de mensen waren die ze ontmoetten – elk van hen liet een blijvende indruk achter in hun hart. Veel van de groepsleden werden zelfs uitgenodigd om langer te blijven op sommige locaties omdat ze zo’n goede band hadden met de mensen.

Voor degenen die zich willen inzetten voor Israël en vrijwilligerswerk naast hen willen doen wanneer anderen zich afkeren, is het nu tijd! De ICEJ zal binnenkort een nieuwe kans voor je openen om deel te nemen aan een van onze Hands-On Serving Tours.

Steun ondertussen onze lopende hulpprojecten om Israël te helpen herstellen en weer op te bouwen via ons fonds ‘Israël in Crisis’.

Geschreven door Nativia Samuelsen

Accepteer alle cookies om deze inhoud te zien of bekijk inhoud hier.