Al bijna vijf jaar is de door de ICEJ gesteunde Women’s Shelter meer dan alleen een toevluchtsoord. Het is een plek waar vrouwen die op de vlucht zijn voor trauma en geweld waardigheid en hoop kunnen herontdekken. Binnen de muren worden verhalen van wanhoop langzaam herschreven tot getuigenissen van genezing. Net als het planten van een mosterdzaadje en geduldig wachten tot het groeit, loopt het personeel naast elke vrouw en voedt het herstel met mededogen, wijsheid en geloof.

Achter elke deur ontvouwt zich een verhaal. Veel vrouwen komen bewaakt en angstig aan en dragen diepe emotionele wonden. Maar door consistente zorg in een sfeer van warmte en veiligheid van het toegewijde team, staan ze geleidelijk open voor het opbouwen van vriendschappen en zetten ze moedige stappen om hun leven weer op te bouwen.

Martha is een voorbeeld van deze transformatie. Onlangs verliet ze de Shelter en stond ze op eigen benen. Ze werkt en studeert nu, en dit nieuwe begin werd mogelijk gemaakt omdat de opvang er was toen ze die het meest nodig had.

Anderen zijn nog op hun pad. Maya bleef meer dan een jaar. Na haar vertrek werden haar schulden op wonderbaarlijke wijze vereffend. Toch blijft ze vechten tegen ernstige gezondheidsproblemen en verslaving. Desondanks blijft ze in nauw contact met de oude manager van het asiel, die haar voortdurende herstel ondersteunt.

Betty, een huidige bewoner die ooit emotioneel kwetsbaar was en het moeilijk had, woont nu jeugdbijeenkomsten bij, neemt deel aan Shabbat-diensten en reist wekelijks om in een andere stad te studeren. Haar transformatie laat zien wat consistente liefde en structuur kunnen bereiken.

Sommige vrouwen blijven kort, zoals Edith, die in december 2024 haar toevlucht vond nadat ze op straat had geleefd. Hoewel ze werd overgebracht naar een gespecialiseerde faciliteit, bracht haar korte verblijf haar waardigheid en hoop.

Anderen hebben langere zorg nodig. Inna keerde begin 2024 terug voor een nieuwe start en woont nog steeds in de Shelter en omarmt de ritmes en helende omgeving.

Verhalen blijven zich ontvouwen, zoals Yasmin, een jonge vrouw uit het noorden van Israël, die slapend werd gevonden op een strand in Eilat nadat ze op de vlucht was voor oorlogstrauma’s. Een vriend bracht haar naar de opvang, waar ze nu veilig is en langzaam begint in te zien dat haar leven waarde en doel heeft.

In juni arriveerde Mira, een overlevende van huiselijk geweld die worstelde met middelenmisbruik. Aanvankelijk verlegen en teruggetrokken, neemt ze nu deel aan Shabbat-diensten en leest ze de Bijbel, verlangend om dichter bij God en anderen te komen, een opwindende doorbraak.

Nog maar twee weken geleden werd Lana, 35, verwelkomd nadat ze aan geweld was ontsnapt. Haar eerste woorden bij binnenkomst waren: “Hallo, mijn huis!” in een groot teken van opluchting. Dagen later, tijdens een les over vriendelijkheid, herinnerde ze zich het verhaal van de barmhartige Samaritaan dat haar grootmoeder haar ooit vertelde, en ze vertelde hoe vreemden haar hielpen toen ze dakloos was. Haar getuigenis bracht tranen teweeg bij de toehoorders.

Mina, een andere bewoner, arriveerde zonder hoop en diepe emotionele littekens van juridische problemen, schulden en verslaving. Toch brachten kleine handelingen zoals het planten van bloemen, koken en het inrichten van haar kamer vreugde en verbinding. Niet zo lang geleden deelde ze:

“Ik ben jullie allemaal en God zo dankbaar voor dit geschenk in mijn leven, dat ik jullie heb leren kennen.”

De meeste vrouwen die door de opvang komen, zijn overlevenden van huiselijk geweld, vaak met het gewicht van schaamte en twijfel aan zichzelf en verdoofd door pijn. Het personeel, onder leiding van Tatjana, heeft geleerd om elke vrouw te ontmoeten waar ze is. Toen traditionele regels faalden, herformuleerden ze schoonmaken als ‘het creëren van een gezellige ruimte’, waarbij ze de vrouwen inspireerden om trots te zijn op hun omgeving door hun kamers in te richten.

Vooruitkijkend bereidt het team een nieuw initiatief voor om vrouwen te helpen een beroepsopleiding te volgen en hen uit te rusten met praktische vaardigheden om een stabiele toekomst op te bouwen nadat ze zijn vertrokken.

Het verhaal van elke vrouw is uniek. Sommigen genezen snel, anderen keren terug voor extra ondersteuning en velen worstelen. Maar nieuw leven blijft wortel schieten door gedeelde maaltijden, luisterende oren, gebeden en zwaarbevochten overwinningen.

Dankzij de trouwe steun van ICEJ blijft de Shelter een plaats van toevlucht en vernieuwing – waar genezing niet alleen mogelijk is, het gebeurt elke dag.

Door Nativia Bühler

Bedankt voor het steunen van het Toekomst en Hoop programma van de ICEJ.

Hoofdfoto: Hannah Busing / Unsplash