In november kwamen twee groepen vrijwilligers, uit de VS en uit landen in Europa, Azië, Afrika en Latijns-Amerika, naar Israël om te helpen bij het nationale herstelproces na de oorlog. Wat hen verenigde was niet het reisschema of de taken, maar een gedeelde roeping om Israël in liefde en solidariteit bij te staan en deel uit te maken van het herstelwerk. Overal waar ze kwamen, ontdekten ze dat eenvoudige daden van dienstbaarheid hoop, verbondenheid en genezing kunnen brengen, soms op een manier die veel groter was dan de vrijwilligers zelf hadden verwacht.

Israël dienen door praktische hulp

De vrijwilligers brachten hun dagen door met het meest essentiële werk: voedselpakketten inpakken, kleding sorteren, tuinen en dieren verzorgen, huizen voorbereiden voor overlevenden van de Holocaust, boerderijen ondersteunen en zorgen voor gemeenschappen die nog steeds herstellen van het trauma van 7 oktober. Vrijwilligerswerk is praktisch, maar het doel ervan is om solidariteit en steun te betuigen aan lokale Israëlische gemeenschappen.

“De belangrijkste momenten hadden niet te maken met de taken die we uitvoerden, maar met aanwezig zijn en mensen aanspreken“, aldus Leroy, een van de deelnemers aan de tour.

Gemeenschapsleiders zoals Peleg, spraken hun dankbaarheid uit: “Ik wil jullie bedanken voor jullie aanwezigheid hier in Israël. ICEJ is een geweldige partner voor alles wat ICEJ wereldwijd en in Israël doet. Ik heb enorm veel respect voor jullie allemaal.”

Genezende ontmoetingen door het hele land

Op de Agro Tech School werden vrijwilligers verwelkomd als oude vrienden. De geur van vers omgeploegde grond en rijpend fruit. De opwinding van de studenten was voelbaar. Een vrijwilliger uit Kenia, Peace, zei tegen de studenten: “We zijn vereerd om hier te zijn. Jullie riskeren dagelijks jullie leven en houden dit land in leven.” Asaf, een boer en trainer aan de school, zei: “Bedankt voor jullie steun – ICEJ is een echte vriend van onze gemeenschap.”

Op de Dialogue for Life Farm vertelde Sivan, die op 7 oktober haar neefje verloor, over haar ervaring met deze steun: “Na de aanslag verloor ik mijn vertrouwen in mensen. Maar deze boerderij en het feit dat ik jullie hier allemaal zag, hebben bijgedragen aan mijn genezingsproces.” Ze voegde eraan toe: “We waren echt ontroerd om jullie allemaal te ontmoeten. Wat een geweldige groep vriendelijke, vrijgevige en oprecht bijzondere mensen. Bedankt voor alles.”

In Kibbutz Be’eri, waar de sporen van de aanval nog steeds zichtbaar zijn, zei een vertegenwoordiger van de gemeenschap: “Jullie helpen ons ons huis weer op te bouwen. ICEJ is onze vriend.” Het beeld van bloeiende bloemen, bouwwerkzaamheden en zingende vogels stond in schril contrast met de verwoesting. Dit was een krachtige herinnering aan de veerkracht van Israël.

Cyndi dacht na over hun tijd in Be’eri en vertelde: “Vandaag hebben we veel gebrokenheid en moeilijkheden meegemaakt door de verwoesting die door Hamas is aangericht. Toch zag ik zoveel hoop en vastberadenheid in hun ogen en hoorde ik de hoop in hun stemmen. Deze dag leek op ‘van gebrokenheid naar hoop’.”

Tim zei met tranen in zijn ogen: “Ik voel me als een huilende toerist. ‘Troost, troost mijn volk…’ dat is wat ik kwam doen.” Peace voegde eraan toe: “Overal waar we kwamen, zagen we veerkracht die geworteld was in geloof. We waren als de twee spionnen, die een goed verslag mee brachten.” Sue, die na het overlijden van haar man op reis was, zei: “We hebben samen gewerkt, gebeden, gelachen en gehuild. Ik heb hier een nieuwe familie gevonden.”

Gloria vatte de geest van de rondleidingen prachtig samen: “We werden doeners. Onze handen spraken liefde.” Anthony voegde hieraan toe: “Dit was een eyeopener, uniek en krachtig.”

Getuige zijn van de zegeningen van hen die dienen

Het ICEJ-hulpteam, dat de vrijwilligers dag na dag zag werken, was ook ontroerd: “Het raakte me diep om te zien hoe al deze vrijwilligers hun huis en werk verlieten, hun vakantie in het land doorbrachten en betaalden om te dienen.”

Tijdens beide reizen in november brachten vrijwilligers bemoediging aan gemeenschappen die nog steeds rouwen en herstellen. In ruil daarvoor waren zij getuige van de onwankelbare kracht van het Israëlische volk: gezinnen die naar huis terugkeren, jongeren die voor hoop kiezen, overlevenden die volharden en gemeenschappen die vastberaden zijn om weer op te bouwen.

Op velden en in klaslokalen, in kibboetsen en keukens, vloeiden glimlachen en tranen in gelijke mate. Handen werden vuil van het werk; harten werden opgetild in gebed. Nieuwe vriendschappen werden geplant als zaadjes die zullen blijven groeien.

Barry Denison, financieel directeur bij ICEJ USA, vertelde: “We willen graag dat meer christenen weer aan een dergelijke reis naar Jeruzalem deelnemen. Er gaat niets boven het zelf ervaren van het land, de mensen en de hoop.”

Zoals Sue het samenvatte: “Ik kwam om te dienen … en Israël diende mij terug.”

Geschreven door Nativia Bühler