Het brede scala aan politieke partijen waaruit de nieuwe Israëlische regering bestaat, vertegenwoordigen ook een grote verscheidenheid aan opvattingen over het land Israël en welke gebieden moeten worden behouden of afgestaan ​​om vrede met de Palestijnse Arabieren te verzekeren. Veel coalitieleden aan de rechterkant beschouwen het voortzetten van de bouw van nederzettingen niet alleen als een veiligheidsverplichting, maar ook als een religieuze plicht, terwijl degenen aan de linkerkant volhouden dat dit de kansen op het bereiken van een tweestatenoplossing ernstig ondermijnt. Tot nu toe heeft de regerende coalitie zich geconcentreerd op de noodzaak om staatsbegrotingen goed te keuren, maar hun meningsverschillen over de kwestie van land-voor-vrede beginnen te rafelen aan de cohesie van de regering.

De nieuwe Knesset is beslist naar rechts gekanteld, met een grote meerderheid van meer dan 70 MK’s die behoren tot partijen die er veel waarde aan hechten om zoveel mogelijk van Eretz Israël vast te houden om veiligheids- en religieuze redenen. Maar de huidige coalitie is redelijk in evenwicht van rechts naar links vanwege het meer directe doel om voormalig premier Benjamin Netanyahu uit de macht te houden. Dus moeten degenen in de regering van Bennett-Lapid voorlopig leven met hun meningsverschillen over land/vredeskwesties. Maar het zorgt voor een bijna dagelijks drama van interne en publieke ruzies over de uitbreiding van nederzettingen.

Op dit moment zijn er meerdere hete hangijzers over de Israëlische nederzettingenactiviteit die de aandacht en woede van de internationale gemeenschap trekken. Deze omvatten hotspots in Jeruzalem als Sheikh Jarrah, Givat Hamatos, de luchthaven Atarot en de E-1 Corridor net ten oosten van de Olijfberg. Ondertussen in de gebieden, was een belangrijke bron van coalitiespanning de buitenpost van de Evyatar-nederzetting, opgericht als reactie op een terreuraanval waarbij een Israëlische tiener om het leven kwam in de buurt van het Tapuach-knooppunt in Samaria, slechts enkele weken voordat de regering werd gevormd.

In juni, toen de coalitie nog jong en harmonieuzer was, werd een compromisoplossing bemiddeld waarbij de 50 Joodse families die naar de locatie waren verhuisd, zouden vertrekken totdat de wettigheid van de nieuwe gemeenschap was beslist. Maar naarmate de maanden verstreken, zijn enkele Joodse kolonisten teruggekeerd naar Evyatar en zijn coalitieleden aan de linkerkant begonnen te protesteren. Ze hebben zelfs gelobbyd bij Europese leiders om hun eigen regering te veroordelen en te bestraffen, een stap die de coalitiepartners aan de rechterkant begrijpelijkerwijs woedend heeft gemaakt.

De interne spanningen over het nederzettingenbeleid liepen deze week weer op, dit keer met coalitiecontacten met Amerikaanse functionarissen. Premier Naftali Bennett en rechts waren niet al te blij toen minister van Openbare Veiligheid Omer Bar Lev (PvdA) een ontmoeting had met staatssecretaris voor Politieke Zaken Victoria Nuland en daarna een foto en een bericht twitterde dat hij “kolonistengeweld” had besproken met de Amerikaanse diplomaat. Sindsdien hebben Israëlische media zich gefixeerd op de links/rechts-coalitie die spuugde over de vraag of de Biden-regering echt “geobsedeerd” is door de kwestie van de nederzettingen.

Toen begin november de staatsbegroting voor 2021 was goedgekeurd, kwamen deze scherpe verdeeldheid binnen de regering over het lot van het land Israël steeds meer aan de oppervlakte. Dit heeft sleutelfiguren in het Centrum gedwongen een middenweg te volgen die bedoeld is om de wereldmachten tevreden te stellen en tegelijkertijd de regering intact te houden.

In zijn rol die toezicht houdt op het civiele bestuur van de IDF op de Westelijke Jordaanoever, heeft minister van Defensie Benny Gantz ervoor gezorgd dat de nieuwbouw van de nederzettingen in bijna hetzelfde tempo als de afgelopen jaren is begonnen. Daarnaast heeft premier Bennett zich ten doel gesteld om het aantal Israëli’s op de Golan en in de Jordaanvallei, die beide van een uniek strategisch belang zijn voor Israël, op zijn minst te verdubbelen. Maar in een overeenkomstig gebaar naar hun linkse collega’s, staan ​​Bennett en Gantz ook toe dat er meer huizen worden gebouwd voor Palestijnen in Area C, en verhogen ze het aantal vergunningen waarmee ze in Israël kunnen werken.

Desalniettemin verbergt links zijn ongenoegen over het huidige beleid van zijn eigen regering niet. De partijen Meretz en Ra’am verwerpen alle Israëlische bouwwerken in Judea en Samaria en noemen het zelfs ‘crimineel’, terwijl de Labour-partij zich verzet tegen elk gebouw buiten de belangrijkste nederzettingenblokken.

Er komt een nieuwe deadline in februari voor de staatsbegroting voor 2022, en de mogelijkheid van een comeback van Netanyahu ligt altijd op de achtergrond, wat betekent dat de coalitie nog steeds prikkels heeft om voorlopig bij elkaar te blijven. Maar gezien de sterk uiteenlopende opvattingen van de Israëlische regering over de land-voor-vrede-formule, mogen we op korte termijn geen significante beweging voor of tegen landconcessies aan de Palestijnen verwachten. Wat we echter kunnen verwachten, is meer coalitievuurwerk over de vraag of het Joodse volk door moet gaan met de nederzettingen, of het moet bevriezen en hun oude thuisland moet opsplitsen.

FOTO: Joodse kolonisten poseren voor een groepsfoto voordat ze in juni vrijwillig de buitenpost Evyatar evacueren (AFP).

David Parsons is een auteur, advocaat, journalist en predikant die fungeert als vice-president en senior-woordvoerder van de International Christian Embassy Jerusalem