Lessen vanuit Oekraïne voor de Iran-deal
Publicatiedatum - 03/03/2022“We werden vandaag allemaal wakker in een andere wereld!”
Dat zei Annalena Baerbock, de Duitse minister van Buitenlandse Zaken, op de ochtend van 24 februari. En ja, alles veranderde die ochtend. Russische gepantserde colonnes begonnen Oekraïne binnen te stromen en Europese leiders waren verrast.
“We hadden nooit gedacht dat hij het echt zou doen”, was het veelgehoorde refrein dat in de zalen van de Europese parlementen te horen was. “Hij heeft tegen ons allemaal gelogen!” drong een gefrustreerde Baerbock aan.
Dit hoewel de Amerikaanse en Britse inlichtingendienst al weken waarschuwde dat de Russische sterke man Valdimir Poetin op het punt stond Oekraïne binnen te vallen.
En toen hij dat deed, begon de oude orde uit elkaar te vallen. Westerse leiders die geloven in de kracht van economische diplomatie waren ineens keizers zonder kleren. De ‘Golden Arches-theorie’ van Thomas Friedman – dat geen twee landen met beide McDonalds ooit ten oorlog zijn getrokken – stortte van de ene op de andere dag in.
Duitse politici waren er vooral van overtuigd dat economisch engagement de beste manier was om de Russische beer te temmen. Ze waren er zeker van dat Poetin nooit de deal van miljarden dollars die de Nordstream 2-gaspijpleiding naar Duitsland zou brengen, in gevaar zou brengen. Tot afgelopen donderdag!
Toen Princeton-professor Francis Fukuyama voor het eerst poneerde dat we het ‘einde van de geschiedenis’ hadden bereikt, bedoelde hij dat de ineenstorting van het Sovjetcommunisme de triomf van de liberale democratie en vrijemarkteconomieën markeerde, zonder andere rivalen in zicht. Later trok hij zich enigszins terug van die theorie, maar het heeft nog steeds overleefd in de hoofden van veel westerse leiders die gewoon geloven in ‘Geld praat!’ Maar Poetin heeft nu duidelijk gemaakt – voor sommige naties en leiders hun politieke, religieuze en/of nationalistische aspiraties zwaarder wegen dan alle economische overwegingen.
Bijgevolg zijn we momenteel getuige van de meest radicale verschuiving in de Europese en zelfs wereldgeschiedenis sinds de val van de Berlijnse Muur in 1989. En het meest verrassende is dat de Duitse Groene Partij (Die Grünen) de leiding helpt leiden. Ze kwamen aan de macht met een agenda van wereldwijde ontwapening. Met hun slogan van de profeet Jesaja, die zich voorstelde dat de naties hun “zwaarden tot ploegscharen” zouden slaan, hoopten de Groenen dat ze door hun pacifistische manier van doen een Messiaans tijdperk van vrede en rust voor iedereen konden inluiden. Deze week tekenden ze samen met hun coalitiepartners een wapenpakket van € 100 miljard voor het Duitse leger, het grootste in de recente Duitse geschiedenis.
Dus sinds afgelopen donderdag is de ‘geschiedenis’ met volle kracht teruggekeerd en kan iedereen zien dat een goed geoliede economie niet het ultieme doel is voor sommige werelddespoten en hun supporters en enablers. Deze realiteit is ook te zien in het Midden-Oosten van vandaag, waar geopolitieke en religieuze aspiraties de financiële voordelen van vrede gemakkelijk kunnen overschaduwen.
Op dit moment zijn we slechts enkele weken, zo niet dagen verwijderd van de ondertekening van een nieuwe nucleaire deal met Iran. De basisaanname bij Iran is hetzelfde als bij Rusland: als we ze gewoon economisch binden met grote en aantrekkelijk genoeg deals, zal hun economie groeien en zullen ze gewoon hun plannen opgeven om Israël en Amerika te vernietigen – de ‘Little Satan’ en ‘ Grote Satan.’
Net als bij Poetin zijn de bedoelingen van Iran goed verwoord. Ayatollah Khomeini verklaarde openlijk dat zijn revolutie gericht was op het elimineren van Israël. De voormalige Iraanse president Mahmoud Ahmadinejad stond voor podia die versierd waren met de visie ‘De wereld zonder zionisme’. De voormalige ‘gematigde’ president Ali Akbar Hashemi Rafsanjani beschreef het kleine Israël ooit als een ‘land met één bom’. Deze zelfde fundamentele oproep om Israël van de kaart te vegen, is herhaald door bijna elke andere Iraanse leider sinds de Islamitische Revolutie van 1979. En de middelen voor het uitvoeren van deze genocidale belofte werden volledig blootgelegd door de voormalige Israëlische premier Benjamin Netanyahu toen hij de geheimen van het nucleaire militaire programma van Iran onthulde dat in dat magazijn in Teheran was gevonden, waardoor westerse inlichtingendiensten al concludeerden dat Iran al die tijd heeft gelogen.
Dus de wereld moet begrijpen dat als het breken van beloften in Europa kan gebeuren, het zelfs nog meer mogelijk is met Iran. Iran heeft immers duidelijk zijn bedoelingen getoond door zijn handlangers Hezbollah in Libanon en Hamas in Gaza tot de tanden te bewapenen. Beide terreurmilities hebben hun eigen volk verarmd om arsenalen op te bouwen vol met tienduizenden raketten die op Israël gericht zijn.
Ik vrees dat met een hernieuwde Iran-deal, het Westen weer in dezelfde val zal trappen als zojuist met Poetin is gebeurd. Maar Israël en inderdaad onze hele wereld kunnen het zich niet veroorloven nog een moment te kijken naar verbijsterde westerse leiders die smeken: “Hij loog tegen ons”, of “We zagen het niet aankomen.”
Vandaag de dag moeten alle economische voordelen die voor de ogen van Iran bungelen vergezeld gaan van een krachtig eensgezind standpunt van de internationale gemeenschap die het elk type nucleair programma ontzegt. De deal die nu in de maak is, zal Iran gevaarlijk dicht bij een atoomwapen brengen. Israëlische leiders maken zich grote zorgen over deze gevaarlijke uitkomst van de hernieuwde onderhandelingen in Wenen.
In plaats daarvan moeten Amerika en zijn westerse bondgenoten een gedurfde stap zetten en hun kalme benadering van Iran radicaal omkeren, op dezelfde manier waarop ze zojuist – voor hun eigen veiligheid – hun mislukte beleid ten aanzien van het Kremlin hebben teruggedraaid. Het is het minste wat we kunnen doen om aan Israël, de enige echte democratie in het Midden-Oosten, te laten zien dat ze op ons kunnen rekenen.
Dr Jürgen Bühler is President van de International Christian Embassy Jerusalem;