Je eerste voetstappen zetten in Israël! Velen zetten hun dromen om in daden. Wat is er mooier en profetischer dan Israël bezoeken tijdens het Loofhuttenfeest! Zo vertelt een deelnemer van de Nederlandse groep zijn indrukwekkende belevenissen.

Tel Aviv

De lichten van de stad gaven de grijze wolken een gloed. Een warme nazomerwind waaide langs mijn gezicht, met daarin de spatten van de eerste verfrissende herfstregen. Het was 10 ‘s avonds en ik liep richting een avondwinkel om nog snel iets te eten te kopen. Het was een lange dag geweest. ‘s Ochtends vroeg afgereisd naar Schiphol, waar ik kennismaakte met de lange rijen die ik op TV had gezien. Het begon relatief rustig, maar de security check duurde langer dan ik dacht. Uiteindelijk kwam ik net op tijd aan bij de gate, op het moment dat het boarden officieel zou stoppen. Het was goed gekomen en het avontuur kon beginnen.
In het vliegtuig ontmoette ik ook Jacob en Hennie Keegstra van de Nederlandse ICEJ, die een tipje van de sluier oplichtten over wat ik de komende week kon verwachten. Na een voorspoedige vlucht landden we op Ben Gurion – Tel Aviv, vanwaar we met de Nederlandse groep een groepstaxi naar het hotel in Tel Aviv namen. Het was al laat en de volgende ochtend zouden we om 9 uur vertrekken richting Galilea.

Galilea

Na een goed verzorgd ontbijt, werd het hele reisgezelschap van 2.000! Christenen verdeeld over de bussen, die vervolgens met intervallen vertrokken vanaf de hotels. In de bus waarin ik werd ingedeeld, bleken ruim 14 nationaliteiten te zitten! Naast diverse Europese nationaliteiten ook broeders en zusters uit Oezbekistan, Armenië, Georgië, Australië, Samoa en de Fiji-eilanden. En hoe verder weg, hoe jonger de gemiddelde leeftijd van de gedelegeerden..! Het was een vrolijke en gezellige bedoening in de bus. Onze Israëlische gids stelde zich voor en vertelde waar we die dag naar toegingen. Jacob Keegstra zette een Joods pelgrimslied in, waarna de groep uit Samoa het zingen in het bus voortzette met een energie en vrolijkheid, zoals we die associëren met de Zuidelijke Pacific. Onderweg bezochten we de ruïnes van Cesarea, het Mhuraqa Klooster op de Carmelberg en Megiddo, waarna we door de vlakte van Jizreël naar Tiberias aan het Meer van Galilea reden. Alle locaties die we onderweg bezochten, waren indrukwekkend en niet in de laatste plaats doordat de Bijbelse verhalen, die met deze plekken verbonden waren, verhaalden van het onvoorwaardelijk kiezen voor God. In Cesarea, bijvoorbeeld, was de fundering te zien van de zaal in het stadhouderlijk paleis, waar Paulus zich op de keizer in Rome heeft beroepen. Op de Carmel werden we herinnerd aan Elia die hier op God vertrouwend, de priesters van Baäl uitdaagde om te laten zien wie de echte waarachtige God diende en vertegenwoordigde. De oude ruïnes van Megiddo herinnerden aan de andere naam van deze plaats: Armageddon, waar in de toekomst het kwaad zal worden gestopt. En de vergezichten vanaf de Carmel waren ongeëvenaard. Een groot deel van het land van Bijbel was vanaf hier te overzien. Vele indrukken rijker kwamen we in de namiddag aan in Tiberias, waar we ons kort konden opfrissen, voordat we aan het ook hier, goed verzorgde buffet gingen.

‘s Avonds gingen we naar de samenkomst aan de oever van het Meer van Galilea. In de ondergaande zon werden de lichten op de Golanhoogten steeds zichtbaarder. Het meer zelf lag er rustig en vredig bij. Vlak bij de oever stond het podium, waar de muzikanten hun plekken innamen in voorbereiding op de worship. En voor het podium vulden de delegaties uit de landen de rijen klaarstaande stoelen. De meeste delegaties waren herkenbaar aan hun nationale symbolen, zoals vlaggen en klederdracht. De delegaties die in het midden plaatsnamen, werden door de medewerkers van de beeldregistratie gevraagd om niet te vlaggen, zodat dat de camera’s de gebeurtenissen op het podium ongestoord konden vastleggen. De worship werd gedaan door diverse muzikanten uit zowel Israël, als uit de deelnemende landen, zoals bijvoorbeeld een muzikante uit Zweden in de klederdracht van de Samen (Lapland) of een dansgroep uit de Filipijnen. Een mooie en bijzondere ervaring. Ook de sprekers waren appellerend en inspirerend. De eerste avond was er een spreker uit Brazilië, die aangaf dat de congresleiding uit Jeruzalem hem had gevraagd om niet te ‘passievol’ te preken. Dat lukte hem tot halverwege, waarna op een bepaald moment de ruime omtrek deelgenoot werd gemaakt van de preek. De leiding had hem goed ingeschat en toegegeven, hijzelf had ook goede zelfkennis 😀. Zijn boodschap echter, was goed, inspirerend en bemoedigend; de volgende keer misschien met iets minder volume.

De spreker op de tweede avond was een pastor uit Fuiji, die 36 uren had gereisd om het loofhuttenfeest in Israël te kunnen vieren. Ook hij had een bemoedigende en appellerende preek. Het viel me op dat veel delegaties uit verre landen kwamen, en lang moesten reizen. Sommige delegaties zoals uit Samoa en Fuiji, komen zelfs van de einden van de wereld! Maar dit belemmerde de delegaties uit deze landen niet om met grote afvaardigingen te komen, terwijl in veel van deze landen de welvaart aanzienlijk lager ligt dan in de Westerse landen. Deze mensen hebben er veel voor over om erbij te zijn! Deze passie en betrokkenheid ervoer ik als aanstekelijk en bemoedigend.

Onderweg naar Jeruzalem

Vol van de alle indrukken gingen we de volgende dag met z’n allen in de bussen op weg naar Jeruzalem. Een laatste blik op het meer met aan de oevers de plaatsen die we allemaal kennen uit het Nieuwe Testament. De vorige dag hadden we deze plekken bezocht en aan de oever gestaan waar Jezus de discipelen had Geroepen. Ook het bezoek aan de Berg van Zaligsprekingen was indrukwekkend door wat daar door Jezus is gezegd. De schoonheid van het landschap gaf het verhaal nog meer diepte.
Maar nu gingen we op weg naar Jeruzalem, waarbij we onderweg de doopplaats aan de Jordaan en de overblijfselen van Qumran bezochten, waar de Dode Zeerollen zijn gevonden. Ook even dobberen in de Dode Zee hoorde natuurlijk tot het programma. De route van de Dode Zee naar Jeruzalem was meer dan alleen de afsluiting van de reisdag; we reden door de woestijn van Judea, de achtergrond van diverse bijbelverhalen en ook van de gelijkenis van de Barmhartige Samaritaan. Rijdend door het landschap, zag je de gebeurtenissen zich zo weer afspelen, alsof je er dan zelf bij was. Bij de Olijfberg bereikte de weg het hoogste punt en in een keer veranderde de omgeving weer in een groene vegetatie. We waren aangekomen in Jeruzalem!

Jeruzalem

De stad van David, eindelijk waren we er. De bussen brachten ons naar het hotel in West-Jeruzalem, van waaruit we naar de Jeruzalem Pais-Arena en het Jeruzalem-Pavilion werden gebracht voor de samenkomsten en seminars. De eerste avond was er het ‘Appel van de volkeren’, waarbij elk land zich met zijn nationale vlag op het podium vertoonde, als een voorafschaduwing van de profetie in Zacharia 14:16, waarin God aangeeft dat eenmaal alle volkeren naar Jeruzalem zullen opgaan om het loofhuttenfeest te vieren. Wat was het mooi om hier bij te mogen zijn en dit te zien. In de dagen die volgden in Jeruzalem, konden we diverse programma onderdelen volgen. Ook waren weer excursies in en om de stad, om de locaties van verhalen uit de Bijbel te bekijken. Wat opviel, was de goede afstemming van het excursie programma op het inhoudelijk programma. En het kwalitatief hoge niveau van de gidsen, die gepassioneerd vertelden en ons zo meenamen in hun gevoel voor het Heilige Land. Ook bood het Jeruzalem-programma de mogelijkheid om een of twee dagdelen even een eigen programma te doen, misschien niet in het laatst om de vele indrukken te laten bezinken.

Eén lezing heeft een diepe indruk achtergelaten. De spreker was Andrew Brunson, voorganger van een kleine Christelijke gemeente in Izmir, Turkije, die in 2016 in de nasleep van de coup tegen Erdogan was gearresteerd. Hij werd verdacht van spionage en het hebben van banden met de gezochte moslimgeestelijke Güllen, die naar de Verenigde Staten was uitgeweken. Dominee Brunson vertelde dat hij twee jaren in gevangenschap had doorgebracht, waarvan het eerste jaar verschrikkelijk was. Hij zat met 23 gevangenen in een cel die voor 13 mensen was bedoeld. Hij is door een diep dal gegaan, waarin hij op een gegeven moment ook suïcidaal was. Het gebed en de bezoeken van zijn vrouw, hebben hem door het eerste jaar heengeholpen. Hij vertelde dat God hem in het tweede jaar weer heeft opgebouwd en opgericht, zodat hij op een gegeven moment kon zeggen dat hij uit Liefde voor God niet via een dealtje wilde worden geruild of vrijgelaten. Uiteindelijk trokken na twee jaren getuigen hun verklaringen in, waarna Brunson dezelfde dag nog werd vrijgelaten. Dominee Brunson vertelde dat hij enkele jaren daarvoor intens had gebeden of God hem dichter naar Zijn hart wou trekken. Hij waarschuwde ons dat dat een ‘gevaarlijk’ gebed is, om dit God te bidden. Daarna heeft hij de samenkomst in de Heilige Graftuin met ons afgesloten door dit gebed te bidden.

Sderot

We gingen naar het einde van het loofhuttenfeest. De laatste dag was het feest van de Vreugde der Wet. Overdag was er een solidariteitsbezoek aan Sderot in de Negev. We reden met bussen naar een cultureel centrum aan de rand van het stadje, waar we een samenkomst hadden. De sprekers vertelden over het leven in deze plaats dicht bij de Gaza-strook. In 95% van de tijd is het hier hard werken, maar goed leven in een omgeving waar woestijn wordt teruggedrongen en waar innovatieve landbouwtechnieken worden ontwikkeld en toegepast. De nederzettingen hier zijn in de afgelopen vijftien jaren verdubbeld qua inwoneraantal. Maar in tijden van spanningen, is het hier heel anders, er komen dan raketten vanuit Gaza op deze plaats en zijn omgeving. Als het alarm afgaat, is er 15 tot 30 seconden tijd om de schuilplaatsen te bereiken. Ook worden er vanuit Gaza branderballonnen opgelaten om de gewassen op het land te vernietigen. Veel inwoners hebben in meer of mindere mate last van PTTS-stoornissen.

De ICEJ helpt deze nederzettingen door langs de grens met Gaza bossen aan te planten, zodat de nederzettingen en hun landbouwgronden aan het zicht vanuit Gaza worden onttrokken. Daarnaast worden kleine schuilplaatsen geplaatst bij bijvoorbeeld scholen of kinderspeelplaatsen. En vanuit de Israëlische samenleving probeert men door werkgelegenheidsprojecten de bevolking van Gaza een beter perspectief te geven, in de hoop dat de voedingsbodem voor Hamas hierdoor vermindert. Tussen de sprekers door trad Siegfried Fietz op met het lied ‘Von guten Mächten wunderbar geborgen’ naar een gedicht van Bonhoeffer, dat deze kort voor zijn executie in Nazi-Duitsland had gemaakt. Een sobere tekst met tegelijkertijd een diepe verwachting en vertrouwen op God. Heel indrukwekkend en passend op deze plek waar we die dag waren..
Na een kort bezoek aan de grens, van waar we in de verte Gaza-stad konden zien liggen en achter ons de de landbouwgronden waar enkele decennia geleden alleen nog maar steppe was, reden we via Ashkelon terug naar Jeruzalem.
‘s Avonds gingen we met de Nederlandse groep onder leiding van Jacob en Hennie Keegstra als afsluiting naar de Oude Stad, waar Joden, oud en jong!, zich voor het feest van de Vreugde der Wet verzamelden bij de Klaagmuur om dansend met de Thorarollen de Openbaring van Gods Woord te vieren. Wat een vreugde en een passie! Al toekijkend, zag ik ons in Nederland nog niet zo snel dansen met de Bijbel op straat..
We liepen via de straten van de Oude Stad terug naar het hotel. Ik dacht na over de vele indrukken. De mooie Bijbelse landschappen en plaatsen, de vrolijkheid en de passie van de broeders en zusters uit landen van over de hele wereld. De samenkomsten en getuigenissen van de sprekers over Gods trouw en zegeningen voor Zijn volk, en voor ons als Zijn andere kinderen. En het enthousiasme en de passie waarmee de Joden, oud en jong, de Vreugde der Wet vierden. We liepen de koelte van de avond in. Het voelde verfrissend.

HZ/oktober 2022