Hoewel veel wereldleiders hun verbazing uitten, had het gemakkelijk moeten zijn te voorspellen dat Rusland Oekraïne zou binnenvallen. Westerse inlichtingendiensten waren tenslotte al weken bezig met de oorlogsplannen van het Kremlin.

Het was ook vrij voorspelbaar dat veel christenen dit conflict onmiddellijk in verband zouden brengen met de ‘Oorlog van Gog en Magog’, de wereldwijde confrontatie van de laatste dagen die wordt beschreven in Ezechiël hoofdstuk 38 en 39. Zoals mijn collega Malcolm Hedding ooit opmerkte, was de speculatie over Gog en Magog lijkt op te lopen “elke keer dat Vladimir Poetin niest.”

Ik ben inderdaad getuige geweest van eindeloze speculaties over het begin van deze geprofeteerde strijd gedurende de hele 50 jaar dat ik met de Heer wandelde. En voor zowel de wereld als de Israëlische media kan de plotselinge opwinding onder christenen over de vervulling van bijbelse profetieën te midden van een aanhoudende ramp als Oekraïne vreemd overkomen en, erger nog, behoorlijk angstaanjagend.

De meeste speculaties over Gog en Magog waren gecentreerd rond Rusland, of de voormalige Sovjet-Unie, en hun bondgenoten die tegen het kleine Israël opkwamen. Sommigen beschouwen het als een dreigende oorlog die nu elk moment kan worden ontketend. Anderen verwarren de oorlog van Gog en Magog met de slag van Armageddon en beweren dat het om hetzelfde conflict gaat. Weer anderen plaatsen het aan het einde van het millennium en vertrouwen op aanvullende profetische passages in het Nieuwe Testament.

Dus wat is precies de oorlog van Gog en Magog? En heeft het echt iets te maken met de gruwelijke oorlog die nu in Oekraïne woedt?

Een boek vol mysterie en duidelijkheid
Om te beginnen moeten we opmerken dat het boek Ezechiël vol mysterie en versluierde beeldspraak is. Zelfs in de eerste paar verzen verklaart de profeet: “Ik zag visioenen van God” (Ezechiël 1:1 – alle citaten naar NKJV), en dan ziet hij de “levende wezens” en een “wiel in het midden van een wiel”. (Ezechiël 1:5-16) De rabbijnen hebben dus traditioneel hun mede-joden ontmoedigd om zelfs maar het boek Ezechiël te lezen totdat ze alle andere Hebreeuwse Geschriften goed hebben bestudeerd.

Maar tegen het einde van Ezechiël lijkt het boek meer rechttoe rechtaan en volgt het een duidelijke chronologische volgorde, die extra betekenis krijgt als we het vanuit ons huidige perspectief lezen. Beginnend met hoofdstuk 33 benadrukt de Heer voor Ezechiël zijn rol en plicht als een “wachter” die het volk van Israël en Jeruzalem moet waarschuwen voor naderend oordeel en ballingschap. Dan hebben we in hoofdstuk 36 en 37 ongelooflijke profetieën over de grote samenkomst van Israël in de laatste dagen, wat zowel een fysieke inzameling naar het land inhoudt als een geestelijke inzameling naar God door een dynamische uitstorting van de Heilige Geest. In feite geeft zijn visioen van de “Vallei van Droge Beenderen” in hoofdstuk 37 het weer alsof de natie letterlijk uit de dood wordt opgewekt – wat in veel opzichten treffend de wonderbaarlijke wedergeboorte van Israël als een natie beschrijft, slechts drie jaar na het dieptepunt van de Holocaust.

Dan komen de hoofdstukken 38 en 39, die elkaar in wezen weerspiegelen in het voorspellen van een toekomstige strijd waarbij een reeks naties betrokken zal zijn die het opnemen tegen een herverzameld Israël “dat in veiligheid woont”, maar God vernietigt hen in een vurig oordeel vanuit de hemel. Dit wordt gevolgd door de hoofdstukken 40 tot 48, waar hij een prachtige toekomstige tempel ziet in een glorieuze en sterk vergrote stad Jeruzalem.

Door onze aandacht eerst te richten op Ezechiël 38, wordt de profeet verteld een waarschuwing te geven aan “Gog, van het land van Magog, de prins van Rosh, Mesech en Tubal”, namelijk dat God tegen hen is en vastbesloten is hen tegen te brengen. Jeruzalem, zelfs tegen hun wil (Ezechiël 38:1-4). Andere naties zullen zich bij hen aansluiten, waarbij de profeet specifiek Perzië, Cush, Put, Gomer en het “huis van Togarma uit het hoge noorden” noemt. (Ezechiël 38:5-6) In de “laatste jaren” zullen ze komen als een onweerswolk die het land bedekt, en zullen ze proberen het volk van Israël te vernietigen dat uit alle naties is verzameld en “in veiligheid woont, ” een “vreedzaam volk” dat terug in hun land leefde in “niet-ommuurde dorpen” die “noch tralies noch poorten” hebben. (Ezechiël 38:8-11) Deze aanval zal worden gelanceerd door “een groot gezelschap en een machtig leger”, dat “van uw plaats uit het hoge noorden zal komen, u en vele volkeren met u…” (Ezechiël 38:14- 15) Maar God zal hen vernietigen door “grote hagelstenen, vuur en zwavel”, zodat Hij Zijn naam voor de naties zou heiligen (Ezechiël 38:16-23).

Hoofdstuk 39 gaat verder met het beschrijven van dezelfde strijd tegen Gog, maar voegt eraan toe dat de overwinning door Gods hand zo compleet zal zijn dat Israël zeven maanden nodig zal hebben om de doden te begraven en zeven jaar om de oorlogswapens te verbranden. Tegelijkertijd krijgen Israël en de naties ontzag voor Gods majestueuze macht en begrijpen ze beter het goddelijke doel van Israëls lange reis van ballingschap en terugkeer.

Dus, voorspelt de huidige Russische invasie van Oekraïne dat de oorlog van “Gog en Magog” voor onze ogen aan het brouwen is?

Redenen voor terughoudendheid

Ten eerste hebben bijbelgeleerden verschillende opvattingen over wat wordt bedoeld met „Gog, van het land Magog”. Sommigen suggereren dat hij een menselijke despoot is, maar mijn gevoel is dat het verwijst naar een demonische heerser of vorstendom die een bolwerk heeft over een bepaald volk of volk – een concept dat in de hele Bijbel terug te vinden is.

Met betrekking tot “Rosh” zeggen sommigen dat dit verwijst naar “Rus” of het Russische volk, maar in het Hebreeuws betekent het woord “hoofd” of “hoofd”. Het moet dus worden gelezen als „oppervorst van Mesech en Tubal”. Desalniettemin zegt Ezechiël verschillende keren dat de belangrijkste elementen van dit enorme leger uit het ‘verre noorden’ zullen komen – en Moskou ligt toevallig op een goede afstand direct ten noorden van Jeruzalem.

Andere naties sluiten zich aan bij Gog van Magog, en sommige kunnen in onze tijd gemakkelijk worden geïdentificeerd. Perzië is bijvoorbeeld het Iran van vandaag. Anderen zijn terug te voeren op de zeventig ‘zonen van Noach’ die in Genesis 10 worden opgesomd. Zo verwijst Cush ongeveer naar het gebied van Soedan en misschien Ethiopië, terwijl Put Libië is. Magog, Mesech, Tubal, Gomer en Togarma waren allemaal afstammelingen van Jafeth, die zich rond Turkije, de Zwarte Zee, het Kaukasusgebergte en in Oost-Europa vestigden. Toch blijft er veel mysterie en speculatie over naar wie ze vandaag de dag zouden kunnen verwijzen, maar de passage portretteert zeker een breed scala aan naties.

Toch lijkt de afstemming van naties op dit moment niet te passen in het “Gog en Magog” -scenario. Rusland is in feite extreem geïsoleerd over zijn invasie van Oekraïne. Tijdens een zeldzame spoedzitting van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties vorige week, sloten slechts vier landen (Wit-Rusland, Eritrea, Noord-Korea en Syrië) zich bij Rusland aan om tegen een resolutie te stemmen die Moskou krachtig veroordeelt vanwege hun agressie. Zelfs traditionele Russische bondgenoten als China, Cuba en Iran onthielden zich van stemming. Ondertussen koestert Turkije een historische vijandigheid jegens Rusland en blokkeert het momenteel Russische oorlogsschepen om de smalle zeestraat naar de Zwarte Zee over te steken. Ten slotte heeft Israël zelf onlangs een unieke relatie met Rusland ontwikkeld die beide partijen helpt directe confrontaties te vermijden en elkaars belangen te behartigen.

Terugkijkend waren de sterren veel beter afgestemd op Ezechiël 38-39 in de Sovjettijd, toen Rusland en het Warschaupact-blok, samen met verschillende Afrikaanse klantstaten, hun regionale Arabische bondgenoten steunden bij het uitvechten van een reeks oorlogen tegen Israël in 1956, 1967, 1973 en 1982.

Er zijn andere duidelijke redenen om op dit moment de onmiddellijkheid van de “Oorlog van Gog en Magog” in twijfel te trekken. Bedenk dat hoewel Israël inderdaad uit alle naties is verzameld, dit geen natie is die “in veiligheid woont … zonder tralies of poorten.” (Ezechiël 38:8-11) In plaats daarvan handhaaft Israël de meest constante staat van paraatheid van alle naties op aarde. Er zijn altijd oorlogsvliegtuigen in de lucht die de smalle grenzen 24/7 bewaken. Meer Israëlische straaljagers wachten op de start- en landingsbanen, draaiende motoren, altijd klaar om te vliegen. Het land heeft meerdere lagen van geavanceerde antiraketverdediging (Iron Dome, David’s Sling, Arrow III) om te beschermen tegen de honderdduizenden raketten die nu op zijn steden zijn gericht – waaronder enkele die binnenkort kunnen worden getipt met kernkoppen.

Onthoud Openbaring

Bovendien is het moeilijk om de duidelijke verwijzing naar “Gog en Magog” in Openbaring 20:8 te vermijden, die deze strijd aan het einde van het millennium plaatst. Bij het onderzoeken van deze belangrijke profetische passage, is het eerst de moeite waard om op te merken hoe het boek Openbaring op een aantal belangrijke manieren op het boek Ezechiël lijkt.

Net als Ezechiël is het boek Openbaring vol mysterie en versluierde beelden. Maar net als in Ezechiël begint de apostel Johannes tegen het einde van Openbaring een duidelijke chronologische volgorde aan te geven die grotendeels overeenkomt met de laatste hoofdstukken van Ezechiël.

In Openbaring 16 beschrijft Johannes de slag van Armageddon als een wereldwijd conflict van de laatste dagen rond Israël, dat hij vlak voor de wederkomst van Christus plaatst. Vervolgens introduceert hij aan het begin van hoofdstuk 20 het concept van het millennium, de duizendjarige regering van Christus op aarde. Tegen die tijd is de gesluierde beeldspraak aan het verdwijnen. Zes keer stelt Johannes de Openbaarder specifiek dat dit Messiaanse tijdperk duizend jaar zal duren (Openbaring 20:2-7). De “draak” uit eerdere hoofdstukken is nu volledig geïdentificeerd en ontmaskerd als “die oude slang, die de duivel en satan is”, en hij is die duizend jaar vastgebonden in de bodemloze put (Openbaring 20:2-3).

Maar aan het einde van het millennium wordt Satan nog een laatste keer vrijgelaten en wordt hem toegestaan ​​“uit te gaan om de naties te misleiden die zich in de vier hoeken van de aarde bevinden, Gog en Magog, om ze samen te brengen voor de strijd, wiens aantal is als de zand van de zee. Ze stegen op over de breedte van de aarde en omsingelden het kamp van de heiligen en de geliefde stad. En vuur daalde van God neer uit de hemel en verslond hen.” (Openbaring 20:8-9)

Merk op hoe deze beknopte bewoording Ezechiël 38-39 inkapselt, eindigend met hetzelfde vurige oordeel uit de hemel. Dit is een onmiskenbare verwijzing naar het visioen van Ezechiël en vormt een grote hindernis.

Een tijd van Inzameling

Hoe deze belangrijke profetische passages zich ook afspelen, de huidige Russische invasie van Oekraïne heeft de wereld naar een zeer gevaarlijk moment in de menselijke geschiedenis gestuwd. Het verschrikkelijke lijden in Oekraïne is moeilijk te zien, en de oorlog daar zou een veel groter conflict kunnen doen ontbranden dat al grenst aan een nucleaire impasse. Maar ik geloof dat we ons nog steeds in de dagen van Israëls inzameling bevinden, nu tienduizenden Joden de gevechten in Oekraïne proberen te ontvluchten, evenals de economische ineenstorting die Rusland treft als gevolg van de reactie van de wereld op hun agressie. Volgens de laatste berichten verwacht Israël de komende maanden maar liefst 100.000 Oekraïense en Russische Joden op te nemen.

Dus, wat betekenen de tragische gebeurtenissen in Oekraïne vanuit een profetisch standpunt? In plaats van ons te fixeren op Ezechiël 38-39, geloof ik dat de Hebreeuwse profeten onze generatie een veel duidelijker profetisch beeld hebben gegeven om onze tijd te onderscheiden door hun herhaalde toespelingen op de Exodus. Door de grote en kleine profeten, en zelfs helemaal tot in Openbaring, zijn er veel passages die verwijzen naar de Exodus uit Egypte als een model of paradigma voor het einde van dit tijdperk (zie bijvoorbeeld: Jesaja 11:16, Jeremia 16 :14 en 23:7, Hosea 2:15 en Micha 7:15). Jeremia vertelt ons zelfs twee keer dat de laatste dagen dat de terugkeer van de Joden naar hun thuisland uit alle naties waar ze verstrooid waren, de verlossing van Israël uit Egypte in omvang zal overtreffen – wat voor het Joodse volk nog steeds het grootste moment in hun geschiedenis is.

Al meer dan 100 jaar bevinden we ons in een seizoen van inzameling en gunst op Zion, nu het Joodse volk naar huis is gekomen uit alle naties waar ze twee lange millennia lang verbannen waren. In de Exodus-analogie heeft Farao “Mijn volk laten gaan” en ze komen nog steeds van alle kanten naar huis. Maar toen had Farao spijt dat hij de Hebreeuwse slaven had vrijgelaten en ging achter hen aan, en God oordeelde en vernietigde de Egyptenaren bij de splitsing van de Rode Zee.

Vandaag de dag worden Joden nog steeds vrijgelaten om naar huis te gaan, naar Israël, maar op een dag zullen de naties er spijt van hebben dat ze naar het land zijn teruggekeerd en vooral naar Jeruzalem en de Tempelberg, en ze zullen deze stad en dit land belegeren. Maar nogmaals, God zal het Joodse volk verlossen en hun vijanden verslaan en vernederen door een machtige hand. Deze confrontatie aan het einde van het tijdperk is wat we gewoonlijk de Slag van Armageddon noemen, uit Openbaring 16, maar het wordt ook beschreven in Joël 3, Zacharia 12 en 14 en vele andere passages. Te zijner tijd zal deze Inzameling en bevrijding groter zijn dan de Exodus zelf, en het zal de tijd van de heerschappij van de Messias voor duizend jaar inluiden. En ik geloof dat we ons alleen dan zorgen hoeven te maken over de oorlog van Gog en Magog. Dat conflict lijkt een laatste confrontatie te zijn waarbij Satan de naties nog een laatste keer mag misleiden, zodat degenen die tijdens het Millennium zijn geboren dezelfde kans hebben als jij en ik om te kiezen tussen God liefhebben en dienen of tegen Hem in opstand komen.

Dit alles gezegd hebbende, mogen we nooit worden afgeleid van de taak die nu voor ons ligt – doorgaan met het verzamelen van het Joodse volk en helpen hun plaats in het Land van Israël veilig te stellen voor wat ons te wachten staat.

Photo credit: Getty images

David Parsons is journalist, en is Vice President en senior spokesman for the International Christian Embassy Jerusalem