Dit zou een vreugdevolle tijd van het jaar moeten zijn, met Chanoeka en Kerstmis om te vieren en een nieuw jaar om in te luiden. Maar voor Israëli’s is de feestdagen ook een tijd van haat en laster bij de Verenigde Naties. Voordat ze van enige festiviteiten kunnen genieten, worden de Palestijnen eerst gemachtigd door de gemeenschap van naties om giftige beschuldigingen te uiten en verfoeilijke resoluties aan te nemen die de Joodse staat en het volk onterecht veroordelen. En deze lelijke traditie moet stoppen!

Al decennia lang gebruiken de Palestijnen de verjaardagsdatum van het VN-verdelingsplan, aangenomen op 29 november 1947, om een ​​aantal weken van voorgeprogrammeerde anti-Israëlische scheldwoorden op de Algemene Vergadering van de VN te lanceren. Dit jaarlijkse haatfeest wordt officieel geopend met een internationale dag van solidariteit met de Palestijnse zaak in de VN. Die gelegenheid wordt gevolgd door de goedkeuring van een reeks van 15 tot 20 versleten jaarlijkse resoluties die Israël belasteren en de mandaten en begrotingen van bepaalde permanente agentschappen binnen het VN-secretariaat opnieuw autoriseren om hun anti-Israëlische propaganda het hele jaar door te blijven verspreiden .

Dus net zoals Kerstmis en Chanoeka altijd rond deze tijd van het jaar vallen, is deze twee weken van anti-Israël haat een vast onderdeel van de VN-kalender geworden, alsof het normaal en te verwachten was. Nou, dat is het niet! En het is tijd om de leiders van onze natie en het corps diplomatique in het bijzonder te vertellen dat het een teken van schande is om dit nog langer door te laten gaan.

De afgelopen 45 jaar heeft de VN op talloze manieren haar minachting voor de Joodse staat overvloedig getoond, onder meer door deze jaarlijkse resoluties, die een interne infrastructuur hebben gecreëerd om de anti-Israëlische sfeer in haar verschillende organen te bestendigen. In 1975 nam de Algemene Vergadering van de VN haar beruchte resolutie aan waarin het zionisme werd veroordeeld als een vorm van racisme. Maar zeer weinigen weten dat deze resolutie ook gepaard ging met de oprichting van twee unieke discriminerende instellingen binnen het VN-systeem: het Comité voor de uitoefening van de onvervreemdbare rechten van het Palestijnse volk (CEIRPP) en zijn staforgaan, de Afdeling voor Palestijnse Rechten (DPR).

Gelukkig werd de resolutie “Zionisme is racisme” uiteindelijk ingetrokken op aandringen van de Amerikaanse president George Bush, net voor de vredesconferentie van Madrid in 1991. Maar zijn operationele wapens, het Comité en de Divisie die de “onvervreemdbare” rechten van de Palestijnen verdedigen, werden nooit ontmanteld en ze zijn tot op de dag van vandaag doorgegaan met hun slinkse werk. Een derde interne instantie, de Special Committee to Investigate Israeli Human Rights Practices, was al actief sinds 1968 en houdt alleen toezicht op de Israëlische acties en bekritiseert deze alleen wegens mensenrechtenschendingen.

Dit drietal agentschappen werkt onder auspiciën van de secretaris-generaal van de VN en is uitsluitend toegewijd aan het verspreiden van de ergste leugens tegen Israël. Ze organiseren wereldwijde conferenties die Israël en weinig anders aan de schandpaal nagelen. Ze bestormen wereldleiders namens het Palestijnse “recht op terugkeer” en andere maximalistische standpunten waarvan het einddoel is om Israël als Joodse staat uit te roeien. Ze pushen het scheve Palestijnse verhaal. En ze hebben een belangrijke bijdrage geleverd aan de Israel=Apartheid en BDS-campagnes van de afgelopen decennia.

Dit betekent dat de jaarlijkse uitgaven van onze respectieve naties aan de VN zullen betalen voor Palestijns gif tegen de Joodse staat en het volk, geproduceerd in de kantoren van het secretariaat zelf. En dit wordt allemaal jaarlijks goedgekeurd door gewaardeerde diplomaten, vlak voordat ze allemaal de prachtige feestdagen gaan vieren.

Waarom deze schandelijke situatie zo weinig wordt gerapporteerd door de media is een raadsel. We hebben deze week allemaal verhalen gezien over hoe een paar naties hun stem hebben veranderd over een van deze onevenwichtige anti-Israël resoluties – de resolutie die onterecht de Israëlische staat van dienst over Jeruzalem bekritiseerde, waarin de “Haram al-Sharif” werd genoemd, terwijl elke verwijzing naar de “Tempel Monteren”. Maar het zou echt helpen om de bredere context hier te geven!

Binnen de VN-bureaucratie in New York zijn drie speciale afdelingen die speciaal zijn opgericht om Palestijnse propaganda te verspreiden en ze werken achter de schermen constant aan de goedkeuring van deze “29 november-resoluties” elk jaar. Tegelijkertijd lobbyen ze ook bij de naties om hun doorlopende operaties goed te keuren en te financieren. In de geschiedenis van deze wereldorganisatie is een dergelijke regeling ongekend voor ongelijkheid en kwaadwilligheid jegens een lidstaat.

Helaas is er goed nieuws te melden. Volgens Gil Kapen, uitvoerend directeur van het American Jewish International Relations Institute (AJIRI), een denktank die is aangesloten bij B’nai B’rith International, beginnen sommige landen zich bewust te worden van dit ondraaglijke getreiter van Israël. Sinds enkele jaren neemt het aantal landen dat in deze tijd van het jaar voor de eenzijdige anti-Israëlische resoluties stemt gestaag af. Met name een aantal vooraanstaande Europese landen stemmen nu tegen de resoluties of onthouden zich op zijn minst van stemming. Palestijnse leiders hebben hiervan kennis genomen en om schaamte te voorkomen zijn ze zelfs begonnen met het aanbieden van minder of minder scherpe resoluties. En het aantal landen dat de herautorisatie en financiering van de Palestijnse propaganda-afdelingen binnen het VN-systeem ondersteunt, neemt ook af.

Een deel van deze verschuiving in stempatronen heeft te maken met de diplomatieke doorbraak van de Abrahamitische Akkoorden, waardoor steeds meer Arabische landen ervoor hebben gekozen om de betrekkingen met Israël te normaliseren. Een deel daarvan is te danken aan moedige diplomaten zoals de Amerikaanse ambassadeur Nikki Haley, die het pesten van Israël door haar collega’s bij de VN stoutmoedig aan de kaak stelde. En een deel van de verschuiving komt voort uit het simpele besef door steeds meer landen dat deze officiële VN-afdelingen die een ongekwalificeerd Palestijns “recht op terugkeer” promoten, in wezen werken voor de vernietiging van Israël, en zo alle vooruitzichten op vrede ondermijnen.

Met een klein duwtje in de rug van Israëls vele christelijke vrienden en bewonderaars over de hele wereld, konden we eindelijk een einde zien aan deze smerige gang van zaken door de Palestijnse propagandamachine die in het VN-apparaat zelf werkt voorgoed af te sluiten. Het is tijd om onze respectieve nationale leiders en diplomaten te vertellen dat ze het Comité voor de uitoefening van de onvervreemdbare rechten van het Palestijnse volk, de Afdeling voor Palestijnse Rechten en het Speciale Comité voor Onderzoek naar Israëlische mensenrechtenpraktijken voorgoed moeten schrappen.

Als christenen samenkomen met hun lokale Joodse gemeenschappen over de hele wereld, geloof ik dat we een krachtige, verenigde boodschap kunnen sturen om deze poppenkast te beëindigen, zodat onze Israëlische vrienden volgend jaar Kerstmis en Chanoeka niet meer te maken zullen krijgen met deze giftige jaarlijkse haat- feest bij de VN.

Voor meer informatie over dit onderwerp, bekijk het wekelijkse ICEJ-webinar over “Ending the Israel Hate-Fest at the UN”, van donderdag 9 december 2021, georganiseerd door David Parsons en met Gil Kapen, uitvoerend directeur van de American Jewish International Relaties Instituut-B’nai B’rith International.

David Parsons is een auteur, advocaat, journalist en predikant die fungeert als vice-president en senior woordvoerder van de International Christian Embassy Jerusalem