muslim riot at al asqsa-afp

Islamitische ophitsing over de al-Aqsa-moskee in Jeruzalem leidde de afgelopen week tot een piek in geweld tijdens Pesach, waarbij drie Israëli’s en een Italiaanse toerist werden gedood bij Palestijnse terreuraanslagen, terwijl raketaanvallen vanuit meerdere richtingen op Israël werden afgevuurd, waaronder Gaza, Libanon en Syrië. De escalatie kwam toen de Israëli’s een korte vakantiepauze namen van het verhitte binnenlandse debat over justitiële hervormingen, waardoor veel Israëli’s bezorgd waren dat het interne gekibbel de natie kwetsbaar heeft gemaakt in de ogen van zijn tegenstanders, met name Iran. Hoewel de raket- en terreuraanslagen met Pesach een oud patroon van de afgelopen jaren volgden, gaven ze ook een nieuwe waarschuwing dat de ‘schaduwoorlog’ van Iran met Israël gemakkelijk in een open conflict zou kunnen afglijden.

Er waren verschillende factoren achter de recente spanningen in Israël, sommige bekend en sommige nieuw.

Ten eerste maakte de convergentie van Pesach en Ramadan in april het bijna onvermijdelijk dat er een confrontatie zou plaatsvinden. Beide feestdagen hebben de afgelopen jaren de neiging gehad om religieuze passies aan te wakkeren, vooral omdat radicale moslimelementen herhaaldelijk valse beweringen hebben gebruikt dat Joden al-Aqsa in gevaar brengen als een voorwendsel voor geweld. Deze versleten canard wordt nu al meer dan een eeuw gebruikt, met name tijdens Pesach, om aan te zetten tot geweld tegen het Joodse volk, zelfs in het pre-state Israël. Bedenk dat het eerste geval hiervan plaatsvond tijdens Pesach/Pasen in 1920, toen een Arabische menigte uit de Oude Stad van Jeruzalem barstte in een pogrom tegen Joden, aangewakkerd door de al-Aqsa-leugen. Het gebeurde opnieuw in 1929, wat leidde tot de slachting van 69 Joden in Hebron. En in de afgelopen jaren is het gebeurd op zowel de joodse lente- als de herfstfeesten, waaronder de 11-daagse raketoorlog en wijdverspreide rellen die plaatsvonden rond Sjavoeot in mei 2021.

Ten tweede lijdt het weinig twijfel dat het intense nationale geschil van Israël over justitiële hervormingen het land zwak en ontmaskerd heeft gemaakt in de ogen van zijn regionale vijanden. De nieuwe Israëlische regering, en met name haar ultrareligieuze elementen, zijn ook niet zo geliefd in het liberale Westen, wat alleen maar bijdraagt aan de schijn van kwetsbaarheid.

Rocket attack in shlomi

Ten derde is er al meer dan een jaar een langdurige golf van Palestijnse terreuraanslagen, die vorig jaar 33 Israëlische levens eisten en dit jaar tot nu toe 19. Dit bracht de IDF ertoe om Operatie “Break the Wave” te lanceren, een voortdurende reeks invallen op de Westelijke Jordaanoever om Palestijnse terreurcellen uit te roeien, waaronder nieuwe groepen terroristen van de ‘volgende generatie’ die onder de naam “Lion’s Den” gaan. Veel van deze jongere cellen zijn niet noodzakelijkerwijs verbonden aan de traditionele Palestijnse milities van Fatah en Hamas, maar het is duidelijk dat ze worden gefinancierd en mogelijk gemaakt door Iran – wat ons bij de echte boosdoener achter de recente golf van raketten en terreur brengt.

De laatste en grootste factor veruit in de recente Pesach / Ramadan-spanningen is Iran, dat opzettelijk op zoek is naar meerdere manieren om Israël te bedreigen en aan te vallen via proxy-milities die hen plausibele ontkenning bieden en daardoor een directe confrontatie met de IDF vermijden.

Al meer dan een decennium zijn Israël en Iran verwikkeld in een schaduwoorlog over het afvallige nucleaire programma van Teheran en het openlijk verklaarde doel om Israël van de wereldkaart te elimineren. De Israëlische militaire en inlichtingendiensten hebben een indrukwekkend aantal overwinningen geboekt in deze geheime oorlog, die dateert uit het Stuxnet-computervirus dat delen van het nucleaire programma van Iran in 2010 tijdelijk verlamde. Het grootboek omvat ook succesvolle sabotage-aanvallen op tal van nucleaire en raketfaciliteiten in Iran, de gênante diefstal door de Mossad van zijn nucleaire archief verborgen in een magazijn in Teheran, en het richten op IRGC-commandanten die toezicht houden op het groeiende netwerk van Iraanse proxy-milities in het buitenland. Met het uitbreken van de Syrische burgeroorlog en de interventie van Iran om het Assad-regime te ondersteunen, breidde deze schaduwoorlog zich uit tot honderden Israëlische luchtaanvallen in heel Syrië om de verschansing van Iraanse militaire eenheden en wapens te voorkomen die kunnen worden gebruikt om Israël rechtstreeks te bedreigen.

Iraanse leiders staan onder druk om zelfs deze scheve score te behalen, maar hebben grotendeels gefaald in talloze pogingen om Israëlische diplomaten, zakenlieden en toeristen in vreemde landen aan te vallen. Toch hebben ze aanzienlijke vooruitgang geboekt in hun langetermijnstrategie om Israël te omsingelen met een ring van loyale proxy-milities gewapend met enorme arsenalen van raketten en raketten, en de nieuwste versies van zijn dodelijke drones. De tentakels van deze agressieve Iraanse octopus zijn te vinden in Hamas en de Islamitische Jihad in Gaza, Hezbollah in Libanon, door Iran geleide troepen in Syrië, verschillende islamitische milities in Irak en de Houthi-rebellen in Jemen – elk naar verluidt met raketten en drones met een groter bereik die in staat zijn om alle hoeken van Israël te bereiken.

haniyeh and nasrallah in beirut-twitter

De afgelopen week markeerde echter de eerste keer dat de Iraanse dochterondernemingen gedurende opeenvolgende dagen raketten op Israël lanceerden vanuit Gaza, Libanon en Syrië, plus drones uit twee richtingen, die aan israëli’s demonstreerden dat ze binnenkort een gevreesde raketoorlog met meerdere fronten tegemoet konden zien. Deze gecoördineerde boodschap was opzettelijk, gezien het feit dat Hamas-leider Ismail Haniyeh een ontmoeting had met Hezbollah-chef Hassan Nasrallah in Beiroet de dag voordat Hamas-militieleden 34 raketten op Noord-Israël afvuurden vanuit de Libanese kuststad Tyrus. De Palestijnse vluchtelingenkampen in Zuid-Libanon werden altijd beschouwd als Fatah-land. Maar nu lijkt het erop dat Hezbollah Hamas heeft toegestaan om deze Palestijnen te rekruteren en een aanzienlijke militaire aanwezigheid in Zuid-Libanon te vestigen om Israël vanuit het noorden te bedreigen, terwijl Nasrallah elke verantwoordelijkheid voor hun acties kan ontkennen.

Iran heeft ook een verrassend diplomatiek offensief gelanceerd om de betrekkingen met Saoedi-Arabië en de Arabische Golfstaten te herstellen, wat de Abraham-akkoorden dreigt te laten ontsporen op het moment dat Israël op zoek was naar een historische doorbraak met de Saoedi’s. Het radicale sjiitische regime keek toe hoe Israël begon met het opbouwen van een regionale coalitie tegen de Iraanse dominantie over het Midden-Oosten, maar nu lijkt Teheran een staatsgreep te hebben gepleegd door Jeruzalem naar Riyad te verslaan.

Nu de Verenigde Staten zich vooraf bezighouden met de Russische invasie van Oekraïne en de toenemende wereldwijde rivaliteit met China, voelt Iran dat Amerika zich terugtrekt uit het Midden-Oosten en dat Israël nu geïsoleerd kan worden in de regio. Zo testten ze de wateren van Israëls toenemende eenzaamheid met de brutale aanval op meerdere fronten tijdens Pesach.

Iran’s flagrante escalatie van het conflict veroorzaakte ook snel golven van anti-Israëlische ophitsing wereldwijd, vooral op het web, waardoor Teheran geloofde dat Israël ook internationaal kan worden geïsoleerd. Huiveringwekkend genoeg waren deze week gezangen van “Dood aan Joden” te horen voor de Brandenburger Tor in Berlijn.

Tot nu toe heeft Iran zijn schaduwoorlog met Israël verloren. Maar de ayatollahs beginnen nu te denken dat ze het misschien beter zullen doen met open oorlogvoering.

Voor meer informatie over dit onderwerp, bekijk het ICEJ Weekly Webinar voor donderdag 13 april 2023, voor een discussie: “Terror and Rockets at Passover”, gehost door ICEJ Vice President & Senior Spokesman David Parsons met onze speciale gast, voormalig IDF-woordvoerder Lt. Col. (Res.) Jonathan Conricus.

door David Parsons, ICEJ woordvoerder