Al reizend over de wegen van Israël vertelt zij het verhaal over hoe ze is ontsnapt. Hoe ze van de ene plaats naar de andere reisde met gespannen vertragingen als ze weer moest overstappen. Hoe een autorit van twee uur nu twaalf uur duurde. Toen ze de grens met Polen overstak, moest ze enkele dagen vertrouwen op de goedheid van vreemden. Hoe het was om zoiets door te maken, dat kon Thuiszorg-verpleegkundige Corrie zich nauwelijks voorstellen. Ze kijkt even naar haar passagier in de auto van de Thuiszorg die smakelijk de lunch opeet waarvoor Corrie gezorgd heeft. Hoelang geleden heeft ze gegeten, vraagt Corrie zich af. Maar dan hoort Corrie iets dat haar is bijgebleven: “Ik wist vanaf de eerste minuut dat ik mijn voeten zette op dit ontsnappingspad, dat de God van Israël met mij was, op iedere stap van deze angstaanjagende reis. “Een week eerder had Corrie een opgewonden en tegelijkertijd bang telefoontje ontvangen van Katya die in de Oekraïne was geboren. Ze struikelde bijna over haar woorden terwijl ze het uitriep: “Mijn moeder is uit Energodar gekomen en het is een groot wonder. Ze is op weg naar Israël!” Inderdaad, Energodar is een stad in Oekraïne met een grote nucleaire centrale in de nabije omgeving en het was maandenlang onmogelijk om eruit te komen. 

Katya, die haar moeder erg miste, was met haar echtgenoot naar Israël gekomen vlak na hun huwelijk. Ze waren jong getrouwd en vrij snel waren drie kinderen geboren, het huwelijk kwam onder spanning te staan en het echtpaar scheidde. Het was in deze tijd dat de Thuiszorg in haar leven kwam met praktische hulp om haar in deze moeilijke periode van haar leven te ondersteunen. 

Beersheva

Een week later belt Katya opnieuw vanuit haar huis in Beersheva en deze keer in paniek. “Mijn moeder komt morgen aan, maar er is niemand die haar van het vliegveld kan ophalen.” 

Corrie vertelt over de dag van vreugde. “De volgende dag rijd ik naar het vliegveld met een foto die Katya me had gegeven. De deuren van de aankomsthal openen en sluiten terwijl ik vol verwachting wacht. Plotseling valt mijn oog op een dame die alleen door de deur komt. Ze ziet er moe uit en zoekt naar iemand die ze niet kent. Het moment dat we elkaar herkennen brengt opluchting. Een omhelzing en dan stromen de tranen nu de druk van de afgelopen dagen plotseling wegvalt doordat ze weet dat ze veilig is, ze is in Israël.” 

Verdrietig genoeg zijn haar echtgenoot, haar zoon en zijn gezin nog in Oekraïne, maar als ze eenmaal is aangekomen in Beersheva en moeder en dochter en kleinkinderen herenigd zijn, is het een emotioneel moment. Er zijn geen woorden om uitdrukking te geven aan het gevoel van dat kostbare moment, maar binnen de vreugdetranen en de omhelzingen lagen duizenden onuitgesproken woorden. 

Corrie zegt: “Toen ik terugreed naar Jeruzalem was ik me bewust van het karakter van de Thuiszorg. Het gaat om relaties, om het ingaan op de nood die we zien. Het is zoveel meer dan verpleegzorg en het kan tijd en moeite kosten zoals de missie van vandaag. Voor één moeder maakten we vandaag het verschil uit. Een auto werd een voertuig van zegen, om dit mogelijk te maken. 

Energodar

Een paar dagen later hoorde Katya’s moeder dat haar stad getroffen werd door een enorme raketaanval. Het huis van de buren was beschadigd en mensen die ze kende werden gedood. De tijd gaat verder en – hoewel ze het heerlijk vindt bij haar dochter te zijn – ze vecht met heimwee en mist haar geliefden die achtergebleven zijn. 

Sinds het uitbreken van de oorlog heeft het werk van de Thuiszorg er een extra aspect bijgekregen. Het is niet alleen assistentie bij het omgaan met het dagelijkse leven in Israël met alle uitdagingen, maar ook het luisteren naar de verhalen van familieleden en vrienden die in een door de oorlog verscheurd land wonen. We begrijpen maar ten dele wat het betekent om te wonen in een oorlogsgebied zonder zekerheden. We weten welke roeping we hebben, om te troosten, speciaal in deze tijd van nood. Velen die aankomen uit Oekraïne en Rusland lijden onder trauma en emotionele pijn. Israël heeft de uitdaging om erop in te gaan met de juiste hulp. De uitdaging voor ons in de naties is om te bidden en te geven, om deel te zijn van deze urgente en toenemende Aliya.

Geschreven door Corry van Maanen
Fotografie: Agencia Nova for Energodar/Times of Israel for Beersheba