Het Haifa-home voor holocaust-overlevenden

Een prachtig wandtapijt begint te verschijnen, als je kijkt naar de “familie” van bewoners en personeel in ons Haifa Home for Holocaust Survivors. Ondanks alle spanningen in Israël tussen Joden en Arabieren, religieus en niet-religieus, is een cultureel verschillende groep mensen hier verweven door het gemeenschappelijke doel om holocaustoverlevenden het beste leven te geven dat ze in hun laatste jaren kunnen leven. Toegevoegd aan dit multiculturele weefsel zijn buitenlandse zorgverleners uit Azië en Oost-Europa en de christelijke staf van de ICEJ, waardoor het Haifa Home zo uniek is! 

Hier is een blik op het toegewijde personeel dat voor de overlevenden van de Holocaust zorgde:

Sabrina, Sarah’s verzorgster

Sarah, 93 jaar oud, wordt bijgestaan door de Israëlische Arabische verzorgster Sabrina, 29, die haar vijf dagen per week helpt. Sabrina werd geboren in Jeruzalem in een moslimfamilie en verhuisde naar Haifa toen ze trouwde en al snel lid werd van onze “familie”.

“Het was liefde op het eerste gezicht”, herinnerde Sabrina zich over de dag dat ze Sarah voor het eerst ontmoette. “Op school leerden we over de Holocaust, maar Sarah deelt ook haar verleden met mij. Ik luister graag en leer graag. Ik heb een speciale relatie met Sarah. Ik hou ervan om haar te helpen en te weten wat ze nodig heeft, zelfs zonder dat er woorden worden gesproken. We lachen ook veel!” zei Sabrina. Sarah reageerde half gekscherend: “Sabrina is erg belangrijk voor me. Ik zal haar aan niemand anders geven!”

Deze mooie relatie tussen een religieuze holocaustoverlevende en een religieuze jonge moslimvrouw is besmettelijk. “Ik werk hier graag. Iedereen, bewoners en medewerkers, kennen me en houden van me, en ik heb het gevoel dat ik deel uit maak van een familie”, aldus Sabrina.

Boutrus, de schilder

Geboren in Nazareth in een christelijke Arabische familie, begon Boutros (56) zo’n 18 maanden geleden in het Haifa Home te werken. Hij repareert en schildert voortdurend huizen van mensen en helpt bewoners met klusjes. De bewoners en het personeel houden van Boutros omdat hij geweldig werk doet en erg vriendelijk is. “De bewoners zijn allemaal zoals mijn moeder, die ook in een bejaardentehuis woont. Ik help ze graag en werk voor ze”, aldus Boutrus. Holocaustoverlevende Esti moest uitroepen: “Hij is zo’n geweldige kerel” toen ze langskwam terwijl hij de trap in haar gebouw aan het repareren was.

Julia onze chef-kok

Julia (48) emigreerde in 1996 vanuit Oekraïne naar Israël, samen met haar man en dochter. Hun tweede dochter werd geboren in Israël. Haar ouders emigreerden ook kort daarna.

Haar beide ouders leden onder de Holocaust en de hele familie van haar grootmoeder werd vermoord. Begin vorig jaar werd Julia onze chef-kok en werkt ze met een team om drie dagelijkse maaltijden voor de bewoners te bereiden. “Het is zo leuk om de bewoners te bedienen. Daarom kom ik elke dag met plezier naar mijn werk. Ik hou van ze en wil dat ze zich goed voelen”, aldus Julia. Wanneer Julia een verzoek krijgt van de overlevenden voor een speciaal traditioneel gerecht dat ze lekker vinden, maakt ze het graag voor hen.

Nanu in de eetzaal

Nanu (40) werd geboren in Gondar, Ethiopië. Haar familie droomde er al generaties van om Jeruzalem te zien. Toen ze een klein meisje van 10 was, ging haar familie te voet op pad en liep een maand om de dichtstbijzijnde grote stad te bereiken. Van daaruit namen ze een bus naar Addis Abeba. In 1991 arriveerde ze met haar familie in Israël in Operatie Solomon.

Nanu woont met haar man en twee kinderen in Haifa en hoewel ze nooit in staat was om haar droom om maatschappelijk werker te worden waar te maken, is ze blij om onze bewoners in de eetkamer te bedienen. “Ik help graag mensen, vooral ouderen. Tijdens de maaltijden heb ik veel interactie met hen. Iedereen is zo aardig en het geeft me veel plezier om te kunnen helpen”, aldus Nanu.

Fadi de maatschappelijk werker

Na het afronden van verschillende diploma’s, waaronder maatschappelijk werk, en een diplomatieke stint op de Israëlische ambassade in Jordanië, besloot Fadi (38) zich te concentreren op maatschappelijk werk en ouderen, omdat dit zijn passie is. Geboren in Hurfeiz in een Druzenfamilie, werkt hij graag samen met onze overlevenden. “De Druzen zijn een minderheid binnen een minderheid in Israël. Ik identificeer me zeer met het Israëlische volk, dat een minderheid was in Europa en overal waar ze woonden. Ik ben me zeer bewust van hun lijden. Ik help graag mensen die geen stem hebben en ik wil die stem zijn op die plaatsen waar het gehoord moet worden” aldus Fadi.

Naomi, die altijd beschikbaar is

In 1963 emigreerde Naomi van Polen naar Israël met het “Youth Aliyah” programma. Gezinnen mochten polen destijds niet verlaten, dus kwamen haar ouders en jongste broer later naar Israël. Naomi is altijd maar een telefoontje verwijderd en werkt veel verder dan haar normale uren. In de afgelopen zeven jaar is ze altijd bereid om te proberen elk probleem op te lossen, groot of klein, dat bewoners kunnen hebben. Ze is een onmisbaar lid van het personeel.

“Voor mij is het het sluiten van een cirkel. Wat ik niet voor mijn ouders kon doen, kan ik vandaag voor de bewoners doen en dat geeft me veel vreugde”, aldus Naomi.  Beide ouders leden onuitsprekelijk onder de Holocaust, maar zeiden nooit iets tegen hun kinderen. Pas toen Naomi al getrouwd was met drie kinderen stuitte ze per ongeluk op het pijnlijke verleden van haar moeder. Het enige wat haar moeder zei is: “Ik overleefde Auschwitz, omdat ze me gebruikten als hun seksslaaf…” Haar vader overleefde het bloedbad van Babi Yar in de buurt van Kiev, slaagde erin in het massagraf in leven te blijven en te vluchten om zich bij de partizanen aan te sluiten. Pas aan het einde van zijn leven, toen hij ziek was, ontdekten ze de grote wonden op zijn rug en hoorden ze zijn verhaal.

Een nieuwe kans voor Ahmed

Drie maanden geleden begon Ahmed (49) met onderhoud en klusjes in het Haifa Home. Na 27 jaar in en uit de gevangenis te hebben doorgebracht, wilde hij echt een complete verandering in zijn leven aanbrengen. Hij trouwde, verhuisde naar Haifa en heeft nu twee dochters. De volgende stap was om zijn familie te onderhouden, maar met zijn verleden stonden niet veel mensen te popelen om hem aan te nemen. “In de gevangenis kwamen verschillende holocaustoverlevenden ons bezoeken en hun verhalen over lijden delen. Dit raakte me zo diep. Ik voelde dat dit de mensen zijn die ik het meest wil helpen”, aldus Ahmed. Toen zijn vrouw hoorde over het Haifa Home, kwam ze op bezoek en informeerde naar het werk voor Ahmed. Er was zeker genoeg te doen en Ahmed kreeg een nieuwe kans om zichzelf te bewijzen en anderen in nood te dienen.

Steun ons werk in het Haifa Home for Holocaust Survivors, doneer vandaag nog op: 

Doneren