Als er één overweldigende behoefte is in Israël vandaag, dan is het wel de behoefte aan traumazorg. Zelfs ervaren traumatherapeuten worden zelf overweldigd als ze de stortvloed aan patiënten behandelen die nog steeds worstelen met de schok van de bloedbaden van 7 oktober.

Hetzelfde geldt voor de medische wereld van Israël, die al heel lang een inspirerend voorbeeld is van Joods-Arabische co-existentie. Toch zijn die collegiale banden op de proef gesteld door de massale pogrom van Hamas en de nasleep ervan. Israëlische medische professionals en eerstehulpverleners van alle etnische en religieuze achtergronden worstelen met het trauma dat door die donkere dag is veroorzaakt.
Sinds die tragische ochtend in oktober tonen enquêtes een toename aan van 30% meer Israëli’s die lijden aan depressie en angst, volgens een rapport van de Jerusalem Post. Als reactie daarop hebben zorgverleners in de medische sector zelf dringend trauma- en weerbaarheidstraining nodig, zodat ze vervolgens anderen kunnen helpen.

In deze intense tijd is extra ondersteuning van cruciaal belang. Medische professionals zijn overbelast door een toename van patiënten en er is een tekort aan medisch personeel. Omdat ziekenhuisafdelingen veel van de gewonden ontvangen, wordt het medisch personeel ook blootgesteld aan hoge niveaus van stress en trauma. Nicole Yoder, ICEJ Vice President voor Aid & Aliyah, was zich bewust van deze uitdagingen en probeerde iets zinvols te doen.
“We hebben de kans gegrepen om samen te werken met het Joint Distribution Committee om een pilotcursus over veerkracht- en traumatraining te sponsoren voor 30 geselecteerde managers uit ziekenhuizen in heel Israël, wetende dat dit een positieve invloed zou hebben op duizenden”, aldus Nicole. “We hebben zoveel geleerd toen we met deelnemers spraken over de uitdagingen waarmee ze worden geconfronteerd op dit interne oorlogsfront.”
Tamar Granik, directeur van de JDC-Tevet-programma’s, schetste voor Nicole de doelen en voordelen van het landelijke traumatrainingsprogramma voor medische professionals dat wordt gesponsord door de Christelijke Ambassade.

“Niemand was klaar voor deze situatie”, legt Tamar uit. “We gingen van ‘we weten niet wat we moeten doen’ naar het beheersen van de crisis en vervolgens naar het normaliseren van de status van de crisis van dag tot dag. We zijn dankbaar voor deze training over het omgaan met spanningen tussen de Arabische en Joodse sector. Het is een brandende kwestie voor onze leiders. In deze setting zijn er ruzies, verschillende talen en culturen. Op dit moment schudt alles.”
Als gevolg hiervan was er een dringende behoefte om de weerbaarheidstraining uit te breiden, om spanningen te verlichten en de werkomgeving te verbeteren, in het belang van alle patiënten die medische zorg nodig hebben.
“Via deze cursus en het ondersteuningsnetwerk kunnen leiders in de gezondheidszorg andere collega’s op medisch gebied ontmoeten, uitdagingen bespreken en de nodige tools krijgen om te reageren op de vele problemen die zich voordoen”, voegde Tamar eraan toe. “Geen enkel ander land ter wereld heeft zoiets; dit is een zeer uniek ontworpen programma voor Israël.”

Inderdaad, Israël wordt een wereldleider op het gebied van traumazorg, of ze dat nu willen of niet. Denk aan Shauli, die moet jongleren met zijn IDF-reservedienst, als vader van drie kinderen, en zijn werk als hoofdverpleegkundige in de spoedeisende geneeskunde in het Ziv-ziekenhuis in Safed. Gevraagd naar zijn moeilijkste uitdaging, antwoordde hij:

“De grootste uitdaging is de voelbare stress in de lucht. Het personeel heeft dierbaren en vrienden verloren en ziet dagelijks de effecten van de terreuraanslagen op de slachtoffers. Bovendien hebben we in deze huidige oorlog niet genoeg personeel of middelen, en we zijn nog niet eens in de slechtste situatie beland, als er oorlog uitbreekt aan het noordelijk front.”
“Ik gebruik de tools die ik hier heb opgedaan om vreedzamere manieren van werken te creëren door mijn team tools te geven om op een goede manier met stress en trauma om te gaan”, vervolgde Shauli. “We hebben dit nodig omdat dit een situatie is die we nog niet eerder hebben meegemaakt. We hebben jongeren van het muziekfestival in het zuiden behandeld en hebben verwondingen gezien door gruwelijke terreurdaden. Als gevolg hiervan wordt mijn team geconfronteerd met een groot secundair trauma.”

Nicole sprak ook met Monique Atias, hoofdverpleegkundige van de kraamafdeling van het Soroka Hospital in Beersheva. Deze kraamafdeling is een van de grootste in Israël, met meer dan 17.000 geboorten per jaar. Monique vertelde hoe een derde van haar personeel werd geëvacueerd uit de getroffen gemeenschappen in de buurt van de grens met Gaza en dat ze nieuwe werknemers moest vinden om hen tijdelijk te vervangen, terwijl ze haar geëvacueerde personeel nog steeds op afstand ondersteuning bood.

“De moeders op de afdelingen brengen allerlei uitdagingen met zich mee”, merkt Monique op. “Hun echtgenoten zitten in het leger, dus ze krijgen misschien geen steun van hun familie en ze hebben andere kinderen om voor te zorgen. Ze hebben veel stress als ze zich voorbereiden op de bevalling. Deze cursus helpt me mijn team te trainen om de moeders te helpen trauma’s te begrijpen en hen tegelijkertijd te ondersteunen en de best mogelijke zorg te geven. Alle dingen die ik hier leer, zijn tools om ons te helpen dit beter te doen.”
“In de dagen na het begin van de oorlog heb ik een idee uit onze groepstraining meegenomen en een bijeenkomst geregeld met alle Joodse en Arabische verzorgers en verpleegkundigen op de afdeling”, vervolgt Monique. “Terwijl we praatten, kwamen de tranen vaak dicht aan de oppervlakte, iets wat ik nog niet eerder in mijn team had gezien. De zorgverleners voelden zich in staat om te delen hoe emotioneel en mentaal moeilijk ze het vonden om patiënten te ondersteunen die misschien uit Gaza kwamen of zelfs gewoon uit een andere gemeenschap dan die van henzelf. Als reactie daarop bespraken we hoe we de oorlog konden scheiden van onszelf als zorgverleners en dat we de vrouwen konden zien als patiënten. Dit heeft het personeel enorm geholpen en heeft geleid tot een ongelooflijke verandering. Gelukkig hebben we die aanvankelijke emotionele barrières nu overwonnen.”

Geschreven door Nativia Samuelsen
Fotografie: met dank aan JDC/Pexels

Luister hoe deze medische professional omgaat met de ervaringen van 7 oktober.

Accepteer alle cookies om deze inhoud te zien of bekijk inhoud hier.