Op 76-jarige leeftijd arriveerde Ruchlya Perlmuter eind 2022 in Israël na enkele schrijnende maanden in het door oorlog verscheurde Oekraïne. In het begin was ze terughoudend om te vertrekken en het leven opnieuw te beginnen in een ander land, maar toen haar stad onder zware Russische beschietingen kwam, werd het voor de oudere Joodse dame steeds moeilijker om de nodige medische zorg te krijgen – vooral insuline om haar diabetes te beheersen. Op dat moment wist ze dat ze zou moeten gaan, maar het was nog steeds niet gemakkelijk!

Omdat het aantal Oekraïense oorlogsvluchtelingen de afgelopen 18 maanden is gestegen, heeft de ICEJ zich ingezet om ontwortelde Joodse families te helpen zo snel mogelijk Aliyah naar Israël te maken. Met hulp van velen onderweg begon Ruchlya’s lange reis met een speciale ambulance vanuit Donetsk in Oost-Oekraïne naar een nabijgelegen voormalige Sovjetrepubliek. Daar moest ze documenten bijwerken om verder te kunnen reizen. Dit proces duurde meer dan een maand, maar uiteindelijk kon ze naar Israël vliegen onder begeleiding van een arts op een door ICEJ gesponsorde vlucht.

Eenmaal in Israël verbleef ze aanvankelijk in een absorptiecentrum totdat ze een prioritaire behandeling kreeg waardoor ze naar de voorkant van een wachtlijst voor een klein eenkamerappartement in Beerseva kon springen.

Helemaal alleen in Israël en met slechts één koffer met persoonlijke bezittingen, verhuisde ze naar een ongemeubileerd appartement met één kamer en stond ze voor de uitdaging om er haar nieuwe thuis van te maken. Meer dan eens dacht ze terug aan haar prachtige appartement in Donetsk, waar ze alles achterliet zonder hoop er ooit iets van terug te krijgen.

Eerder dit jaar bezochten Nicole Yoder, de vice-president voor hulp en Aliyah van de ICEJ, en andere leden van onze staf Ruchyla om te zien hoe het met haar ging. “De uitdagingen waarmee deze moedige vrouw elke dag wordt geconfronteerd, werden onmiddellijk duidelijk toen ze een telefoontje van de dokter kreeg en niet kon begrijpen wat hij zei”, vertelde Nicole. “Gelukkig, want het telefoontje kwam tijdens ons bezoek, er was iemand in de buurt om te vertalen en alles was snel geregeld. Het is echter duidelijk dat ze veel vragen heeft en met duizenden immigranten die binnenstromen, is persoonlijke hulp niet altijd direct beschikbaar.”

Ruchlya merkte op dat alles nieuw voor haar is. Ze moet nieuwe manieren leren om door de stad te reizen, waar ze kan kopen wat ze nodig heeft en nog veel meer. “Ik moet nadenken hoe ik mijn geld moet uitgeven”, legde Ruchyla uit. “Heb ik een airco nodig voor de zomer? Ik mocht maar één tas met eigen spullen meenemen en de helft daarvan was medicatie. Dus ik moest alles nieuw kopen in Israël.”

Nicole en het team hoorden haar praten over haar zorgen en begrepen dat de aankoop van een airconditioner een grote zorg was voor Ruchlya, die niet wist hoe ze het zou redden in de zinderende woestijnhitte van Beersheva. Dus ging ons team in actie om haar te vinden!

Hoewel haar appartement klein is, is Ruchyla er trots op en zorgt ervoor dat het schoon is met alles op zijn plaats. Nu ze zich aan het settelen is, vraagt Nicole naar haar dromen voor de toekomst? Ruchlya vertelde dat ze zoveel mogelijk over Israël wil leren. “Ik ben altijd Joods geweest, maar nu wil ik begrijpen wat het betekent om een Jood te zijn die in mijn eigen thuisland Israël woont”, zei ze.

Een deel van dat proces betekent het leren van de Hebreeuwse taal om contact te kunnen maken met anderen, vriendschappen te sluiten en volledig te integreren in de Israëlische samenleving. Dagelijkse taken kunnen hier zo uitdagend zijn zonder Hebreeuws. Haar gevorderde leeftijd is een andere hindernis om te overwinnen, omdat zelfs het bijwonen van een online les moeilijk is en de recente toename van immigranten een tekort aan fysieke ulpan-taallessen in Beerseva heeft gecreëerd.

Onder het genot van een kopje thee vertelde Ruchyla ook over de geschiedenis van haar familie. “Er was altijd antisemitisme om ons heen. Omdat ik zowel een voor- als een achternaam had, leed ik enorm. Maar zelfs toen ik op 16-jarige leeftijd de kans kreeg om mijn naam te veranderen, koos ik ervoor om dat niet te doen. Ik heb altijd met trots de Davidster gedragen. Ik ben Joods”, herinnert Ruchyla zich.

Nicole moedigde haar aan om “de erfenis van je familie en mensen dicht bij je hart te houden. Je bent een dappere vrouw – kies ervoor om op Aliyah te komen en dit je thuis te maken zonder achterom te kijken! Je hebt gelijk”, antwoordde ze snel. “Maar zonder de hulp van ICEJ en het Joods Agentschap was het niet mogelijk geweest. Dankjewel!”

De noodzaak om haar insulinespiegels en bloedsuikerspiegel onder controle te houden door middel van dieet en medicatie hield Ruchlya 47 jaar lang opgesloten in de buurt van haar stad. In Israël heeft ze een nieuw gevoel van vrijheid ontdekt, omdat geavanceerde manieren om haar bloedsuikerspiegel onder controle te houden nu op grotere schaal voor haar beschikbaar zijn. Plotseling is er een hele nieuwe wereld van mogelijkheden opengegaan, waardoor ze ervan kan dromen om naar het buitenland te reizen om familie en vrienden te bezoeken.

Een paar weken na ons bezoek arriveerde de airconditioner en Ruchlya schreef ons een prachtige bedankbrief: “Ik wil graag mijn diepe dankbaarheid uitdrukken aan het Joods Agentschap en de Christelijke Ambassade in Jeruzalem, in de persoon van Nicole, voor hun waardevolle hulp bij het gaan naar Israël en voor hun steun bij mijn aankomst in Israël. Ik ben een 76-jarige die eraan gewend is geraakt om helemaal alleen te zijn in mijn woonplaats Donetsk. Als ik deze hulp niet zowel moreel als materieel had gehad, inclusief de aanschaf van een airconditioner die hier zo noodzakelijk is, zou ik zeker niet in staat zijn geweest om alle moeilijkheden aan te pakken die me tijdens de oorlog en op weg van daar naar Israël overkwamen.

Het was alleen dankzij deze organisaties en vooral de bovengenoemde mensen dat ik eindelijk in Israël kon aankomen, en nu begin ik erin te worden geïntegreerd. Er zijn waarschijnlijk geen woorden om mijn dankbaarheid uit te drukken. Ik kan maar 1000 keer ‘dankjewel’ zeggen.”

Zoals hier zo duidelijk te zien is, gaat Aliyah over veel meer dan de kosten van een vlucht, het omvat ook het helpen van nieuwkomers bij hun integratie in de Israëlische samenleving. Bedankt voor uw samenwerking met de ICEJ in onze Aliyah- en integratie-inspanningen. Uw steun maakt een enorm verschil in het leven van veel nieuwe Joodse immigranten naar Israël.

Door Laurina Driesse, ICEJ staf