Een klein toevluchtsoord in het zuiden van Israël biedt dankzij de hulp van de ICEJ een veilige plek voor mishandelde, getraumatiseerde en dakloze Israëlische vrouwen.

Dit toevluchtsoord, gelegen in Beersheva, biedt onderdak aan Israëlische vrouwen uit alle lagen van de bevolking, elk met hun eigen unieke verhaal. Ze worden naar de opvang verwezen door Israëlische sociale diensten of door anti-geweldorganisaties, ontwenningscentra en vrienden of familie.

De vrouwen die naar deze opvang komen, komen meestal niet in aanmerking voor een bestaand sociaal programma en daarom kan de staat niet voor hen zorgen. Dit zijn bijvoorbeeld slachtoffers van misbruik die niet ernstig genoeg psychiatrische schade hebben om in een ziekenhuis of een speciaal hostel te worden behandeld, maar die tegelijkertijd mentaal niet stabiel genoeg zijn om het normale leven aan te kunnen. Ze nemen ook vrouwen op die niet in aanmerking komen voor opvang voor mishandelde vrouwen als de gewelddadige echtgenoot gevangen zit. Vaak hebben deze vrouwen geen dak boven hun hoofd of enige andere manier van overleven. De situatie wordt nog gecompliceerder in gevallen waarin het om nieuwe immigranten gaat die niet de steun hebben van familie en vrienden in de buurt. In dergelijke situaties komt deze speciale opvang tussenbeide.

“Ons centrum is er om Gods liefde in actie te tonen, om een vredige en huiselijke sfeer te bieden (niet alleen huisvesting) en hen te omringen met mensen die echt voor hen zorgen en graag hun ondersteunende familie willen worden”, vertelt Tatyana, de manager van het asiel .

Toegewijde medewerkers werken nauw samen met de sociale diensten voor elke vrouw en komen wekelijks bijeen met een adviescommissie om de vrouwen te helpen hun sociale en juridische problemen op te lossen. Ook bereiden ze hen voor op zelfstandig wonen.

Sommige vrouwen blijven maar een paar dagen in het opvangcentrum, terwijl anderen, afhankelijk van hun omstandigheden, wel een jaar of langer kunnen blijven. Het afgelopen jaar zochten 14 nieuwe vrouwen er hun toevlucht.

Dankzij de vrijgevigheid van onze donateurs kon de ICEJ een belangrijke rol spelen bij de oprichting van dit opvangcentrum, dat niet alleen een plaats van veiligheid en rust biedt, maar ook mentor is en de vrouwen aanmoedigt.

“Deze vrouwen komen gebroken aan en kunnen hun weg niet alleen vinden”, legt Nicole Yoder, vice-president van ICEJ voor AID en Aliyah, uit. “Dankzij de begeleiding en praktische hulp die ze daar krijgen, gaan de vrouwen weg in de wetenschap dat ze geliefd zijn en dat er hoop en een goede toekomst voor hen in petto is. We zijn vereerd om hen de kans te geven zich te hergroeperen en opnieuw te beginnen.”

Anat* was slachtoffer van seksueel misbruik en had ernstige psychiatrische problemen. In de opvang werd ze geholpen bij het aanvragen van een arbeidsongeschiktheidsuitkering en andere uitkeringen. Na een verblijf van een jaar kon ze verhuizen naar een hostel voor mensen met vergelijkbare aandoeningen. Haar mentor houdt contact en we zijn blij te kunnen melden dat het nu goed met haar gaat en dat ze ook contact heeft met haar familie.

Hier bij de Christelijke Ambassade hebben we een diep verlangen om families in Israël sterker te zien worden, en daarom zijn we verheugd om te zien hoe levens worden getransformeerd en families worden herenigd dankzij onze steun voor dit opvangcentrum. Onlangs nam Jasmine*, een alleenstaande moeder die met haar baby arriveerde, afscheid na een verblijf van 18 maanden. Het was echter geen gemakkelijke reis. Na zes maanden in het asiel te hebben gezeten, stemde de sociale dienst ermee in om haar oudste zoon vanuit een pleeggezin aan haar terug te geven. Sinds ze het asiel heeft verlaten, heeft Jasmine werk gevonden en is ze verhuisd naar een gehuurd appartement. Er volgde meer goed nieuws, aangezien de sociale dienst zich nu voorbereidt om ook haar andere twee kinderen aan haar terug te geven.

Een van de nieuwkomers in het asiel is de 67-jarige Sarah*, die naar Israël vluchtte om te ontsnappen aan een gewelddadige echtgenoot die dreigde haar te vermoorden. Het centrum werd een toevluchtsoord voor haar en hielp haar bij het verkrijgen van haar wettelijke status en sociale toeslagen, evenals bij het vinden van werk en het voorbereiden van haar op een onafhankelijk leven.

Ondertussen was Karen*, een nieuwkomer van in de veertig, aan de alcohol verslaafd om de pijn van het samenleven met een gewelddadige echtgenoot te verzachten. Wat een hulpmiddel was om pijn te verdoven, werd een verslaving. Maar we zijn verheugd om te delen dat ze het detoxproces heel snel heeft voltooid en op wonderbaarlijke wijze nu schoon is. Karen gaat graag naar de Shabbat-diners van het asiel en de manager van het centrum, Tatyana, besteedt veel tijd aan lesgeven en begeleiden van haar.

Betty* (24 jaar oud) werd in Israël geboren uit Russisch-immigrantenouders. Haar vader, aan wie ze erg gehecht was, misbruikte drugs en alcohol. Toen Betty 12 jaar oud was, scheidden haar ouders, waardoor ze er kapot van werd. Hoewel ze God kende, worstelde ze met identiteitsproblemen en vond ze het moeilijk om met vrienden om te gaan. In het leger vond ze vrienden en een plek om te schitteren waar haar natuurlijke leiderschapskwaliteiten haar een verantwoordelijke positie in haar eenheid opleverden. Ze wijdde zich volledig aan haar baan, die veel nachtdiensten omvatte, tot verwaarlozing van haar eigen gezondheid. Al snel eisten het gebrek aan slaap, constante stress, slechte eetgewoonten en gebrek aan voeding hun tol.

Toen Betty haar legerdienst voltooide en het burgerleven inging, kreeg ze hevige hoofdpijn met pijn die zich uitstrekte tot in haar nek en de rest van haar lichaam. Na meerdere doktersafspraken kreeg ze de diagnose fibromyalgie. Ze probeerde verschillende medicijnen, maar niets leek haar te helpen, totdat iemand voorstelde om medicinale cannabis te proberen. Dit gaf enige verlichting van de pijn, maar het medicijn vertroebelde ook haar denken en verslechterde haar emotionele toestand. Ze kwam al snel in gezelschap van vrienden die recreatief cannabis rookten en zij kregen een slechte invloed op haar.

Toen Betty haar weg naar het centrum vond, kon ze eindelijk verlost worden van cannabis en andere psychiatrische medicatie die ze ooit had gebruikt om fibromyalgie te behandelen. Vandaag heeft Betty ook haar relatie met God hersteld en lijdt ze niet langer aan depressies. Nu ze een nieuw leven heeft ingeblazen, leert ze voor zichzelf te zorgen door gezond te eten en regelmatig te bewegen. Zoals Betty het uitdrukte: “Ik wil blijven vechten voor mijn leven!” Deze verandering was mogelijk door de steun die ze kreeg in het asiel.

Uw genereuze steun heeft niet alleen een positieve invloed gehad op het leven van Betty, maar ook op het leven van andere Israëlische vrouwen in het opvangcentrum. Bedankt voor het herstellen van hoop voor vrouwen die lijden en in een crisis verkeren.

Om ons te helpen vele anderen een toekomst en hoop te bieden, kunt u vandaag nog doneren via de onderstaande knop.

*Namen zijn veranderd om de privacy te beschermen.

Geschreven door Laurina Driesse