Het ICEJ’s Home voor Holocaust-overlevenden in Haifa heeft negen nieuwe inwoners verwelkomd die de oorlog in Oekraïne zijn ontvlucht, en al hun verhalen zijn hartverscheurend. Hier zijn slechts een paar facetten van hun leven, plus andere updates.

Nieuw gebouw heeft eerste bewoners

Na lange bureaucratische vertragingen werd de lift eindelijk geïnstalleerd in het nieuwe woongebouw van de Christelijke Ambassade. Het gebouw heeft nog wat werk nodig, maar er zijn al verschillende Holocaust-overlevenden uit Oekraïne ingetrokken.

Toen de oorlog afgelopen winter in Oekraïne uitbrak, hadden Maya en Anatoly al tientallen jaren geen plannen om hun huis te verlaten. Maar toen de strijd dichterbij kwam en er loopgraven rond hun eigendom werden gegraven, wisten ze dat het tijd was om te gaan. Die avond belde een organisatie die hen jarenlang had geholpen om hen aan te sporen om in te pakken en klaar te staan ​​om tegen de ochtend te vertrekken.

Nadat ze vele wegversperringen hadden gepasseerd om Charkov te bereiken, werden ze op een bus naar Moldavië gezet, waar hun documenten werden verwerkt voordat ze naar Israël vlogen. Hun zoon woonde al in Haifa, dus voegden ze zich daar bij zijn familie. Maar al snel werden Maya en Anatoly de eerste bewoners van ons nieuwe appartementencomplex!

‘We voelen ons zo geliefd en welkom’, herhaalde Maya verschillende keren. “Ze zorgen geweldig voor ons en we zijn zo blij om hier te zijn.”

Een andere nieuwe bewoner is Natalia, wiens familie Odessa ontvluchtte toen de Duitsers Oekraïne binnenvielen in de Tweede Wereldoorlog. Ze herinnert zich nog de constante angst. Toen het gezin terugkeerde naar Odessa, werd haar vader scheepskapitein – een zeldzame positie voor een Jood in de Sovjettijd. Natalia trouwde later, maar vandaag is ze weduwe.

Toen Rusland Oekraïne voor het eerst aanviel, werd de haven van Odessa gezien als een belangrijk doelwit, maar Natalia had nooit gedacht dat ze zou vertrekken. “Ik zei tegen mezelf dat ik hoe dan ook zou blijven”, zei ze. Toch keerde de constante angst in de oorlog terug en met weinig nabijgelegen schuilkelders voor burgers, besloot ze naar Israël te vluchten.

Terwijl de tranen stroomden, vertelde Natalia ons dat ze het gevoel had dat haar vader haar hielp om naar Israël te komen, omdat hij zo’n moeilijk leven had, maar altijd manieren vond om de familie gerust te stellen. Ze is zo dankbaar voor de zorg die ze in het Haifa Home krijgt, maar voegt eraan toe dat het niet gemakkelijk is om op haar leeftijd opnieuw te beginnen.

Leuke tijd om nieuwe meubels te kopen

Terwijl onze bewoners fysieke en emotionele zorg nodig hebben, hebben ze ook goede bedden nodig om in te slapen en comfortabele stoelen om op te zitten. Shela en Lena, ook nieuwe bewoners uit Oekraïne, hadden veel plezier toen ons team hen meenam naar de plaatselijke IKEA om nieuwe meubels te zoeken.

Ze hadden nog nooit zo’n enorme winkel gezien en voelden zich als kinderen in een speelgoedwinkel. Ze vonden het vooral leuk om op gemotoriseerde karren door de showrooms te struinen.

Ondertussen moest Arnold op zoek naar een goede matras voor hem en zijn gehandicapte vrouw Allah, die meestal in bed blijft. Simcha, onze fysiotherapeut, liet hem graag zien hoe je een matras kunt uitproberen in een Israëlische winkel.

Nieuw personeel

Tanja, die onlangs bij het Haifa Home-personeel is gekomen, is echt geschikt voor haar werk. Ze maakte in 1999 zelf Aliyah uit Oekraïne, spreekt de taal vloeiend en kent de uitdagingen van verhuizen naar Israël. Ze helpt onze nieuwe overlevenden uit Oekraïne bij het navigeren door al het immigratiepapier en brengt ze naar dokters.

“Ik zie het als mijn taak om hen te helpen met de belangrijke en de kleine dingen”, zei Tanja. “Soms zit ik gewoon bij ze en luister, zodat ze zich niet alleen voelen. Ik wil dat ze het gevoel hebben dat ze thuis zijn en dat ze familie hebben die om hen geeft.”

We hebben ook net Ella toegevoegd aan ons christelijke vrijwilligersteam. Omdat haar ouders uit verschillende Sovjetrepublieken kwamen, spreekt ze zowel Russisch als Roemeens, en leerde ze de afgelopen jaren Hebreeuws tijdens haar studie in Israël. Ze zocht de Heer voor haar volgende stap en solliciteerde als assistent-verpleegster in ons Haifa-team, en het blijkt dat ze zeer geschikt is voor de baan. Ella zal verantwoordelijk zijn voor al onze nieuwe Russisch sprekende bewoners.

Maak kennis met Naomi

Naomi is een geweldige dame in het personeel van Haifa Home. Ze is zelf een kind van Holocaust-overlevenden, is de pensioengerechtigde leeftijd al gepasseerd en werkt slechts parttime, maar ze is altijd beschikbaar voor de bewoners – ‘s morgens,’ s middags en ‘s avonds.

Naomi, geboren in Polen na de Tweede Wereldoorlog, ervoer antisemitisme op de middelbare school toen klasgenoten haar een “vuile Jood” noemden. Op 15-jarige leeftijd begaf ze zich naar Israël met een Joodse jeugdbeweging. Na verloop van tijd maakten haar gescheiden ouders en broer ook Aliyah.

“Mijn ouders hebben me van jongs af aan geleerd om onafhankelijk te zijn en me door niets te laten belemmeren”, zei ze. Maar het was niet gemakkelijk, aangezien haar grootouders allemaal omkwamen in de Holocaust, en haar ouders spraken nooit over wat er met hen was gebeurd.

“Ze hebben ons nooit iets verteld”, klaagde ze. “Pas toen ik al getrouwd was, vond ik een foto van mijn moeder toen ze jong was met een groep mooie jonge vrouwen. Toen ik vroeg wie ze waren, barstte ze in huilen uit. Het was een groep meisjes in Auschwitz die speciaal waren uitgekozen voor misbruik door de nazi’s.”

Toen haar vader oud was, ontdekte Naomi op een dag grote littekens op zijn rug. Toen ze vroeg wat er was gebeurd, vertelde hij haar met tegenzin over het overleven van het beruchte bloedbad van Babi Yar in Kiev, waar in één weekend meer dan 33.000 Joden door de nazi’s werden vermoord. Hij werd in de rug geschoten en viel in het ravijn met andere lichamen bovenop. Maar partizanen slaagden erin hem levend uit te graven en hij bracht de rest van de oorlog door in de bossen.

“Wat ik probeer te doen met de bewoners is om ze liefde te geven, maar tegelijkertijd geven ze mij liefde”, verzekerde Naomi. “Het is heel belangrijk voor mij om aan anderen te geven, omdat ik in mijn eigen leven geen liefde, warmte en knuffels heb ervaren. Dus ik geef het aan onze bewoners en ik ontvang de liefde van hen waar ik altijd naar verlangde.”

Naomi besteedt ook veel tijd aan het onderwijzen van haar tien kleinkinderen over de Holocaust en om ze naar het Haifa Home te brengen. “Het is zo belangrijk voor mij dat ze dit verleden kennen, en dat wat we vandaag in Israël hebben alleen is vanwege wat de afgelopen generaties hebben meegemaakt”, concludeerde ze.

Net als Naomi hebben we dwingende redenen om voor deze overlevenden van de Holocaust te zorgen en hebben we het voorrecht om nog steeds een kans te hebben om hun leven te beïnvloeden. Bedankt voor het overwegen van een gulle gift voor het werk van het ICEJ’s Haifa Home voor Holocaust-overlevenden.

Doneer dan vandaag nog via onderstaande knop.

Geschreven door Yudit Setz