Aliyah betekent “naar boven gaan” in zowel spirituele als fysieke zin. Verborgen in deze Hebreeuwse term is het 2000-jarige verlangen naar Jeruzalem en Sion dat het Joodse volk in ballingschap van generatie op generatie heeft doorgegeven. De term “Aliyah” wordt gebruikt in Genesis 50:13-14 met betrekking tot Jacobs beenderen die uit Egypte werden gebracht om in het Land van Israël te worden begraven.

Ik heb persoonlijk de uitdagingen ervaren van verhuizen naar een nieuw land waar alles in één korte vlucht veranderde, ik weet hoe moeilijk het kan zijn. Meestal plant men zorgvuldig maanden (of jaren) voordat men een dergelijke stap zet. Ten eerste is er de bureaucratie van het indienen van papierwerk om te bepalen of iemand in aanmerking komt. Idealiter neemt men dan de tijd om meer te weten te komen over de mogelijkheden en te plannen waar men gaat wonen, werken of naar school gaan. Voordat u daadwerkelijk in het vliegtuig stapt, moeten er nog tal van andere praktische details worden geregeld. En de landing in Israël is nog maar het begin van de reis.

Maar wat als je nauwelijks tijd hebt om in te pakken of helemaal geen plannen hebt?

Gewond en alleen

Katya verloor onlangs haar huis bij een Russische luchtaanval, waarbij de granaatscherven ook haar voortanden verwijderden. Alsof dit nog niet genoeg was, werd ook zij in haar been geschoten. Terwijl ze in het ziekenhuis lag, kreeg ze te horen dat ze haar been niet konden redden, ook al verslechterde de veiligheidssituatie buiten snel.

In een poging voor veiligheid werden particuliere voertuigen ingezet om de zieken en gewonden te evacueren. Katya kon nog net plat tussen de achterbank van een auto en de kofferbak gaan liggen toen de stoelen waren neergeklapt. Acht schrijnende en pijnlijke uren later bereikte ze de grens naar Moldavië en uiteindelijk naar Israël.

Het eerste goede nieuws na aankomst in Israël was dat lokale artsen de medische kennis hadden om haar been te redden. Het zou echter maanden van revalidatie vergen en Katya zou zowel fysiek als van het emotionele trauma moeten herstellen voordat ze eraan kon denken om Hebreeuws te leren of te gaan werken. Ze had ook een dringende tandheelkundige behandeling nodig om haar tanden te herstellen, zodat ze op een dag weer vol vertrouwen zou kunnen glimlachen en misschien zou kunnen terugkeren naar haar vroegere beroep in verkoop en marketing.

Voor Katya moesten alle meest dringende dingen die een immigrant bij aankomst moest doen – Hebreeuws leren, geschikte huisvesting en werk vinden en een nieuwe sociale kring ontwikkelen, elk op zichzelf uitdagend – wachten omdat ze vertrouwde op goedhartige vreemden om haar door die eerste maanden in Israël te helpen. Het overwinnen van deze initiële uitdagingen wordt nog verergerd door te proberen nieuwe maatschappelijke normen te begrijpen en correct te interpreteren. Ook moet men een nieuwe identiteit ontwikkelen in de nieuwe cultuur, wat een moeilijk proces is.

Niettemin profiteert de samenleving na verloop van tijd van de ontwikkeling van dit rijke culturele tapijt. Het is als het herplanten van een boom in een nieuw klimaat met een andere grondsoort. In eerste instantie is de verandering een schok voor het systeem en moet er extra zorg worden besteed aan de nieuwe grond om de boom daar te laten bloeien.

Zusters die steun nodig hebben

Een nieuwe immigrant helpen opbloeien in een nieuwe omgeving heeft vele facetten. Irina (21) zat in haar laatste jaar van de universiteit en haar jongere zus Lada (16) had de middelbare school nog niet afgemaakt toen hun moeder hen op een ochtend wakker maakte om hen woorden te vertellen die Irina nooit had gedacht te horen: “We zijn op oorlog!”

“Het was als een droom”, legde Irina uit. “Ik had nog maar een half jaar om mijn diploma te halen… Nu weten we niet wat we moeten doen, want zowel de school van mijn zus als mijn universiteit werden gebombardeerd. We weten niet wat er in de toekomst gaat gebeuren.”

Aanvankelijk bleef het gezin angstig thuis na het nieuws. Maar uiteindelijk belandden ze bij andere gezinnen in de opslagruimtes van de plaatselijke supermarkt waar haar moeder werkte. Toen het elektriciteitsbedrijf een week later werd gebombardeerd, werden ze in duisternis gedompeld.

Op dat moment besloot hun moeder dat het te gevaarlijk was voor de meisjes om te blijven. Hoewel ze vond dat ze vanwege haar verantwoordelijkheid als manager van de supermarkt moest achterblijven, regelde ze een ontsnapping voor haar dochters van Charkov naar de Poolse grens in treinen die tot dubbele capaciteit waren geladen. De rit duurde 24 uur, maar ze bereikten Polen en uiteindelijk Israël.

Op de vraag hoe zij haar toekomst nu ziet, antwoordde Irina: “Ik heb mijn opleiding afgerond. Ik ben een ingenieur. Ik heb ventilatie, airconditioning en verwarming gestudeerd en ik hoop dat ik in mijn beroep kan blijven werken. Ik weet niet of het mogelijk is nu mijn universiteit is gebombardeerd en ik mijn diploma niet heb gekregen.”

Gescheiden van familie en bezorgd over achtergebleven dierbaren, hadden Irina en Lada ondersteuning nodig bij de basis nadat ze Aliyah hadden gemaakt. We gaven ze welkomstgeschenkmanden en sponsorden een programma dat hen een verblijfplaats, Hebreeuwse lessen en hulp bood om zich voor te bereiden op hun volgende stappen in Israël. Ironisch genoeg omvat dit ook de voorbereiding op de legerdienst, iets wat elke Israëlische jongere moet doen. Stelt u zich eens voor hoe opgelucht de ouders waren te weten dat hun dochters veilig waren, dat er voor hen gezorgd werd en dat er mensen waren om hen te helpen, ook al konden ze er niet persoonlijk zijn om hen te adviseren en bij te staan.

Veel christenen hebben door de jaren heen genereus gegeven om de uitdagingen van Aliyah te verlichten, omdat we weten dat de Heer de heidense naties roept om te helpen (zie bijvoorbeeld Jesaja 49:22-23). De roeping om “de zonen en dochters op onze schouders te dragen” is echter zoveel meer dan alleen het geven van enkele informatieve seminars voorafgaand aan Aliyah en het dekken van de kosten van een vlucht met extra bagagevrijdom. Het houdt ook in dat iedereen moet worden “geplant” in hun geboorteland, iets wat de Heer zegt dat Hij zal doen “met heel Mijn hart en ziel” (Jeremia 32:41).

Vergis je niet, deze integratiefase van geplant en geworteld zijn in Israël is cruciaal. Zonder dit is een immigrant gedoemd tot een voortdurende strijd, of erger, en velen raken ontmoedigd en proberen weer te vertrekken, wat anderen ontmoedigt om te proberen te komen. Dit wortelproces vereist het geven van voeding en verzorging aan de boom. Deze zorg kan vele vormen aannemen, zoals hulp bij huisvesting, het leren van de taal, beroepsopleiding of hercertificering van beroepskwalificaties. Er kan hulp nodig zijn om onderwijslacunes te dichten. Basisbehoeften in de vorm van een geschenk van huishoudelijke artikelen of praktische begeleiding door lokale inboorlingen kunnen een cruciaal verschil maken voor een gezin dat zich met succes wil aanpassen in Israël.

Katya had hulp nodig bij het betalen van tandheelkundige behandelingen, en we kwamen graag tussenbeide om te helpen. De behoeften verschillen in elke situatie, maar onze hulp is een enorme bron van troost en hulp voor verbijsterde en overweldigd immigranten. Sommigen hebben op meerdere manieren hulp nodig, terwijl anderen slechts een eerste duwtje in de goede richting nodig hebben en ze op eigen kracht vooruit kunnen.

Dankzij de vrijgevigheid van onze vrienden over de hele wereld, biedt het Aliyah-werk van de ICEJ essentiële hulp voor alle stadia van Aliyah, inclusief de cruciale integratiefase. Assistentie bij vluchten is een plezier en een voorrecht, maar we zijn er ook om de vaak grotere uitdagingen aan te gaan die deze nieuwe immigranten te wachten staan zodra ze uit het vliegtuig stappen.

Help ons meer Joodse families te planten in hun Beloofde Land Israël.

Geschreven door Nicole Yoder, ICEJ Vice President voor Aid & Aliyah

Lees meer over: Katya’s verhaal en ICEJ geeft welkomstpakketten