Eind mei werd een ICEJ-delegatie uitgenodigd om deel te nemen aan een van de meest verwachte levensgebeurtenissen van elke Joodse jeugd: hun bar of bat mitswa. Dit belangrijke overgangsritueel erkent Joodse jongens en meisjes dat ze nu verantwoordelijke leden van de Joodse gemeenschap zijn. Voor acht jonge joden in het Beit Appel Youth Village, een tehuis opgericht in 1954 voor jongeren met een probleemachtergrond, was dit een bijzondere prestatie. Bekend als de Kvutzat Dekel (“Palm Tree Group”), konden de jonge tieners hun opwinding niet bedwingen terwijl ze uitkeken naar deze volgende levensfase.

Veel van de opwinding was te danken aan een gezamenlijk ICEJ-Beit Appel-project in het jongerendorp dat vorig jaar van start ging. Het project heeft tot doel de droom waar te maken om een door jongeren gerunde bakkerij in het dorp te lanceren. In de door de Christelijke Ambassade gefinancierde zoetwarenkeuken hebben kinderen van het tehuis hard gewerkt om te leren bakken en de zaak van de grond te krijgen. Ze hebben ontelbare uren in de keuken en in de klas doorgebracht om te leren bakken, pakjes klaar te maken voor de verkoop en hun eigen bedrijf te runnen. Elk dorpsevenement, inclusief deze bar mitswa-groep, biedt een kans om hun nieuwe vaardigheden te demonstreren.

Toen ons ICEJ-team de poort binnenging en naar de dienstdoende bewaker zwaaide, werden we meteen ondergedompeld in een veilige haven vol groen en kleurrijke kunstwerken. We baanden ons een weg over een zandpad door een oerwoudachtig natuurgebied tot we het feest vonden onder een gedeeltelijk overdekt terras. Er waren gedekte tafels, heerlijk uitziende desserts, Israëlische popmuziek, een diavoorstelling en zo’n 150 opgewonden gasten die klaar stonden om feest te vieren met de acht jongeren.

De kinderen, opgetogen over hun grote prestatie, glimlachten en fluisterden onder elkaar terwijl ze delicate en verrukkelijke desserts op de tafels legden. Als onderdeel van hun training bakten ze kleverige brownies, zorgvuldig geglazuurde cakes en romige custards – de perfecte traktaties voor de zoete viering van een belangrijke mijlpaal. We keken hoe de jongeren hun oudere broers en zussen naar de desserttafel trokken en gretig aangaven welke desserts ze hadden gevormd. Een ondeugende jongen van drie met zijn haar in een knotje rende met trots door het centrum om desserts voor zijn moeder en oma te verzamelen.

Maya Cohen, directeur van het jongerenprogramma, straalde toen ze het succes van het bakkerijproject uitlegde. Ze vertelde hoe trots ze was op de toewijding van de kinderen. Terwijl ze slechts een jaar eerder geen van hun namen kende omdat ze gloednieuw was in het personeel, riep ze verheugd uit: “Nu zijn het MIJN kinderen! Je kunt [de uitbundigheid] op mijn gezicht zien!

Op de vraag hoe ze zich het project voorstelt, vertelde ze hoe het is om de baklessen meerdere keren per week te geven en de verkoop niet alleen open te stellen voor het dorp en het personeel, maar ook voor de omliggende gemeenschap.

Naast Maya ontmoeten we ook Oly Kenneth, ecologisch directeur van het centrum, terwijl we allemaal het vakmanschap op de desserttafels bewonderden. Zeven jaar geleden was dit deel van het dorp de vuilnisbelt, compleet met afval, kapotte vaatwassers, oude wasmachines en heel veel stank. Dankzij vrijwilligers uit het dorp werd het omgetoverd tot een oase van 350 met de hand geplante bomen, voornamelijk biologische fruitbomen die gratis producten aanbieden aan iedereen die het complex betreedt.

Toen hem werd gevraagd naar haar dromen voor de kinderen, verzekerde Oly: “Voor mij is dit de droom! De droom is hier! Het is HUN huis! Deze zelfde kinderen hebben hier de bomen geplant, en nu vieren ze hier hun feestje! De cirkel was rond.”

Irene, van de ICEJ-staf, glimlachte en verwees naar Jesaja 61:3, die welsprekend beschrijft hoe schoonheid de as vervangt voor onrustige harten.

Voor Jannie van ICEJ Aid was de kers op de taart de erkenning van de jeugd op het podium en het ondersteuningssysteem dat ze deelden. In het wit gekleed, stond de jeugd dapper voor 150 familieleden, begeleiders en rolmodellen en zong een prachtig lied. Toen een nerveuze jongen moeite had om de woorden eruit te krijgen, verdrongen de andere zeven zich om hem heen, sloegen de armen in elkaar en glimlachten oprecht liefdevol.

Toen Jannie werd gevraagd om de bijeenkomst toe te spreken, zei ze dat ze werd herinnerd aan het vers in Psalm 92 waarin wordt gesproken over de rechtvaardige die bloeit als een palmboom, heel passend voor de ‘Palm Tree Group’. Naast het maken van heerlijke desserts, merkte ze op, hadden ze ook blijvende herinneringen gemaakt en waardevolle vaardigheden opgedaan die zeer nuttig zullen zijn in hun toekomstige leven. Zoals een spreker tijdens de viering zei: “De schoonheid kent geen einde.”

Overweeg alstublieft om met ons samen te werken om hoop en een toekomst te bieden aan meer Israëlische jongeren.

Geschreven door Annaliese Johnson