Ondanks de pastorale omgeving en de vredig spelende kinderen in de buurt, werden de chaos en angst, die veroorzaakt was door de enorme raketbeschietingen en terroristische infiltraties in Israël op 7 oktober, overgebracht in de waterval van woorden van mijn nieuwe vriend Aviva. Ze is directeur van een Aliyah-centrum in Ashkelon, slechts 16 kilometer ten noorden van Gaza, maar zat op een bankje buiten het hotel waar zij en 130 Ethiopisch-Joodse immigranten naartoe werden geëvacueerd in het noorden van Israël. We konden IAF-jets boven ons horen vliegen, maar toch voelde het rustig terwijl de Ethiopische families genoten van de rust en ze ons traditioneel gastvrij een “buna” koffietijd aanboden.

“Ik woon ongeveer tien minuten verderop, en de aankomst in het Aliyah-centrum die fatale Shabbat-ochtend was de meest angstaanjagende reis die ik ooit in mijn leven heb gemaakt”, vertelde Aviva. “De verkeerslichten werkten niet, er lagen elektriciteitsleidingen op de wegen. Ik arriveerde om 7 uur ‘s ochtends, kort nadat de aanval was begonnen, en trof chaos aan. De immigranten, van wie de meesten religieus zijn, waren op weg naar het gebed toen het rode alarm klonk, en ze waren erg bang en verward. Ik wist dat ik de situatie niet alleen onder controle kon krijgen, dus vroeg ik een aantal jonge soldaten die met verlof thuis waren, om een uniform aan te trekken en me te helpen orde te scheppen.”

Op de tweede dag van de oorlog begonnen de evacuaties om locaties in het noorden veilig te stellen voor de ruim 400 Ethiopische immigranten in het Aliyah-centrum. Het aanhoudende raketvuur maakte de operatie moeilijk en complex, waarbij potentieel dodelijke granaatscherven op het centrum vielen en de rode waarschuwingssirenes vaak klonken.

“We verdeelden iedereen in schuilkelders, brachten de bussen vervolgens naar het Aliyah-centrum, waar ze één voor één werden ingeladen, en ze vertrokken onmiddellijk weer. Het kostte twee dagen om iedereen uit het centrum te krijgen. Bij elke bus die vertrok, was er bezorgdheid over hun veiligheid. Ik was volledig gefocust op de taak die voor mij lag, maar op persoonlijk vlak liet ik intussen mijn kinderen alleen thuis. Er was angst voor terroristen die het gebied zouden binnenvallen. Dit was een angstaanjagende nieuwe realiteit die we nog nooit eerder hadden meegemaakt”, vertelde Aviva.

“Toen iedereen geëvacueerd was en ik ervoor zorgde dat ze veilig waren, had ik eindelijk tijd om aan mij en mijn gezin te denken. Ik woon in het zuiden van Ashkelon, dus we konden alle schoten horen die werden afgevuurd – zowel door de IDF als door de terroristen. We hoorden dat er terroristen vlak bij onze buurt waren, en mijn ouders zijn er nog steeds. Bedenk eens met hoeveel dingen ik in één keer te maken kreeg. Ik kan al twee weken niet ademen. Het is alsof iets binnenin geblokkeerd is… Ik kan niet op adem komen”, vervolgde ze.

“Aviva, je bent een echte heldin!” riep ik uit, terwijl ik me haar beproeving probeerde voor te stellen. Haar reactie deed ons allebei glimlachen.

“Ja. Dat ben ik! Vandaag kan ik mezelf toestaan dat te zeggen!”

Ik gaf haar een spontane steunknuffel en vroeg: “Hoe gaat het vandaag? Heb je wat je nodig?”

“We zijn nu ruim 15 dagen in het Noorden. Het is erg zwaar omdat we niet weten wanneer we terugkunnen of hoe lang we hier zullen blijven. Mensen kwamen met heel weinig”, legde ze uit. “Veel immigranten zijn bezorgd omdat ze niet kunnen werken en wel rekeningen moeten betalen.”

Gelukkig brengen goede mensen voortdurend dringend benodigde zaken als kleding, toiletartikelen, speelgoed/activiteiten voor kinderen en hulp voor alles wat nodig is. Lokale Ethiopische Joden brachten jurken voor de vrouwen en namen traditionele gerechten, zoals injera en dabbo mee waar de ouderen van konden genieten en zich thuis zouden gaan voelen.

Deze Ethiopische immigranten zijn nog geen zes maanden geleden in Israël aangekomen. Aviva merkte op dat velen, vooral ouderen, nog geen Hebreeuws spreken, dus vertrouwen ze op tolken om te begrijpen wat er om hen heen gebeurt. Sommigen lijden aan een trauma en hebben hulp nodig om met de angsten en onzekerheid om te gaan.

Aviva vertelde de immigranten tijdens de ochtendkoffie dat het de ICEJ en hun christelijke vrienden over de hele wereld waren die hen in staat stelden op deze veilige plek te zijn. Dit was voor de oudere mannen in de gemeenschap aanleiding om één voor één op te staan om ons te zegenen. Hun boodschap was eenvoudig en oprecht:

“We willen u bedanken voor de snelle reactie om ons uit de gevarenzone te halen. We zijn God dankbaar dat we ‘s morgens kunnen opstaan zonder angst of de noodzaak om in schuilkelders te verblijven. We bidden dat God rust in ons land zal brengen en dat we een weg naar vrede kunnen vinden. Wij bidden dat God al diegenen zal beschermen die Israël beschermen. Toen we Aliyah maakten, wisten we dat er veel uitdagingen zouden zijn. We leren nog steeds nieuwe tradities begrijpen in een nieuw land en plotseling bevinden we ons in oorlog. Dankzij u zitten we op een veilige plek en we waarderen uw inspanningen voor ons enorm. Ontzettend bedankt.”

Ik antwoordde: ‘Bedankt voor uw zegeningen. Ik ontvang ze, en ik wil de zegeningen aan u teruggeven. Toen deze verschrikkelijke oorlog begon op de Simchat Torah-feestdag, moest Jozua 1 in de synagogen worden gelezen. Toen ze de Jordaan overstaken, zei Jozua tegen het volk dat ze sterk en moedig moesten zijn. Je hebt altijd kracht en moed nodig gehad om in dit land te leven. Moge u sterk en moedig zijn, en moge u spoedig betere dagen zien. U bent niet alleen; jullie hebben christelijke vrienden over de hele wereld die u het beste wensen.”

Gelukkig zijn Aviva’s kinderen nu herenigd met haar in het noorden. Momenteel zijn ruim 200.000 Israëli’s uit hun huizen geëvacueerd en de komende dagen zouden er nog meer ontheemd kunnen raken. Van deze evacués zijn ruim 2.100 nieuwe immigranten. Het is echter mogelijk dat zij naar huis moeten terugkeren als er geen aanvullende hulp wordt gevonden om de kosten van het elders onderbrengen van hen te dekken.

De ICEJ staat in de frontlinie van deze oorlog door hulp en troost te bieden aan Israëlische gemeenschappen in crisis. Uw donaties aan ons Crisisfonds in Israël zullen ons in staat stellen om aan veel meer urgente behoeften in het omstreden land Israël te voldoen. Je kunt:

• Geëvacueerde Israëlische gezinnen assisteren met huisvesting, voedsel, kleding en noodhulp, plus speelgoed en activiteiten voor de kinderen.
• Deelnemen aan dringende voedseldistributie voor ouderen, nieuwe immigranten en behoeftige gezinnen in het hele land.
• Het leveren van meer essentiële noodapparatuur voor eerstehulpverleners.
• Financiering van traumatherapie voor Israëliërs die ernstig geschokt zijn door dit conflict.
• Het plaatsen van meer schuilkelders en het renoveren van bestaande schuilkelders in kwetsbare Israëlische gemeenschappen.
• Het leveren van meer ambulances en andere medische noodapparatuur.
• Het verstrekken van thermische kleding, tenten, slaapzakken en andere buitenuitrusting voor degenen die het land verdedigen.

Geschreven door: Nicole Yoder, vice-president van ICEJ voor Aid & Aliyah
Het is absoluut noodzakelijk dat we nu handelen. Geef aan: www.icej.nl/doneren/