Ik reed naar de poort van kibboets Be’eri, met een gevoel van verwachting, uitkijkend naar de hoeksteenceremonie die over een paar uur zou plaatsvinden. Maar deze verwachting werd getemperd door verdriet toen ik me herinnerde hoe de kibboets acht maanden geleden werd geteisterd door terroristen. Na het verlies van 101 vrienden en geliefden die door terroristen werden vermoord en de vernietiging van 150 gebouwen op 7 oktober, realiseerde ik me dat voor de bewoners, hoewel het ontginnen van de grond in de nieuwe wijk Shikmim een reden tot vreugde is, veel complexe gevoelens op de achtergrond blijven hangen.

In een gesprek met Channel 12 beschreef bewoner Miri Gad Mesika “zeer moeilijke gevoelens” op deze dag, “maar aan de andere kant is mijn huis afgebrand, dus ik heb nergens om naar terug te gaan. Er zit niets anders op dan te herbouwen en verder te gaan.” Op dezelfde manier vatte Ruth het bitterzoete sentiment van de gelegenheid treffend samen: “De geweren vuren nog steeds en we zijn nog steeds vluchtelingen in ons eigen land. In deze omstandigheden is het niet eenvoudig om na te denken over terugkeer naar huis – vooral als we nog steeds gijzelaars hebben van wie we het lot nog niet kennen.” Haar woorden resoneren diep en weerspiegelen de moeilijke realiteit waarmee veel bewoners worden geconfronteerd die verlangen naar normaliteit te midden van een diepgaand verlies.

Kibboets Be’eri staat symbool voor veerkracht in tijden van tegenspoed. Binnen een week na die zwarte Shabbat heropenden ze hun drukkerij, een symbolische stap die onverwachte resultaten opleverde. Yigal, een inwoner en lokale leider in Be’eri, merkte de impact van deze beslissing op: “De drukkerij is het hart van de kibboets. Alle andere activiteiten kwamen ook op gang toen de drukkerij werd geopend. Aangezien Be’eri de grootste werkgever in de regio is, met zo’n 400 werknemers, hielp de heropening van de drukkerij niet alleen mensen om weer aan het werk te gaan, maar blies het ook leven in in essentiële diensten binnen de kibboets en opende het de weg voor een bredere heropleving van de gemeenschap. Toen de werknemers terugkeerden, hervatte de keuken ook haar werkzaamheden weer, en de wasservice kwam op gang, alles begon weer te functioneren.

De burgemeester van Eshkol, Gadi Yarkoni, sprak over de moeilijke gezamenlijke reis en over hoop: “Ik ben vol trots en verdriet. Bedankt voor iedereen die hier vandaag is gekomen. Julie, die het ergste van allemaal hebben meegemaakt – hoeveel hebben we samen meegemaakt! Jullie zijn het symbool. … Jullie hebben het onmogelijke gedaan. Jullie hebben de hoop weer kunnen aanwakkeren. We hebben de wens om verder te gaan – om hier samen te zijn en de regio vanuit onze kinderen te ontwikkelen.” 

Moshe Edry, hoofd van Takuma, de hulpverlening van de regering voor gemeenschappen die door de oorlog zijn getroffen, sprak uit hoe dankbaar hij was om samen te werken aan deze vernieuwing en voegde eraan toe: “We dragen een boodschap van wedergeboorte (t’kuma) en rehabilitatie. Ondanks het bloedbad kun je weer groeien. Dit maakt deel uit van de overwinning – je gaat door!”
Toch hebben de inwoners van Be’eri nog een lange weg te gaan. Op dit moment zijn alle inspanningen gericht op het verplaatsen van de geëvacueerde families uit hotels aan de Dode Zee naar 306 tijdelijke huizen die voor hen worden voorbereid in kibboets Chatzerim. De verhuisdata zijn nog steeds veranderlijk en nog steeds is het lastig om aan hun onmiddellijke behoeften te voldoen.

Die behoeften omvatten het opzetten van voldoende tijdelijke onderwijscentra, het kopen van vervangende huishoudelijke artikelen voor degenen van wie het huis is verwoest en het bieden van doorlopende traumazorg.
Zoals bewoners hebben opgemerkt: “We kunnen niet genezen totdat dit voorbij is. We hebben een gevoel van veiligheid nodig.” Ondanks de vele uitdagingen die nog voor ons liggen, hebben kibboetsleden de houding aangenomen: “Als je herbouwt, zullen mensen komen.” En degenen die kunnen terugkeren, doen dat al. Vandaag zijn al zo’n 100 inwoners teruggekeerd naar de kibboets. En de ceremonie voor het leggen van de eerste steen van deze week is een hoopvolle start voor de 52 nog geëvacueerde gezinnen die daar uiteindelijk hun thuis zullen vinden.

Tegen de achtergrond van de aanhoudende vijandelijkheden was de ceremonie voor het leggen van de eerste steen voor de wijk Shikmim in kibboets Be’eri niet alleen een ceremoniële gebeurtenis. Het was een krachtig symbool van hoop, eenheid en de onwrikbare geest van een gemeenschap die vastbesloten is om tegen alle verwachtingen in weer op te bouwen en weer te bloeien.

Ik was zo ontroerd door alles wat ik die dag zag en hoorde. Het was een enorme eer om deel uit te maken van deze speciale historische gelegenheid. Ik vond het zo inspirerend om te zien hoe deze mensen ‘voor het leven kiezen’ en naar de toekomst kijken, ook al is deze ‘gebeurtenis’ voor hen nog niet voorbij en blijft het verdriet en de pijn over het onbekende lot van hun dierbaren bestaan. Eén ding is zeker, wij van de ICEJ zullen Be’eri en andere gemeenschappen van de Westelijke Negev blijven steunen terwijl ze hun leven weer opbouwen.

Overweeg alstublieft een genereuze donatie aan het Israël in Crisis-fonds van de ICEJ, aangezien we Israël in deze moeilijke tijd willen blijven steunen.

Please accept all cookies to see this content or watch content here.