Sinds de dag dat de Russen Oekraïne binnenvielen, werd het een moeilijke tijd voor de ICEJ Thuiszorgwerker. De bejaarde, aan huis gebonden mensen die zij wekelijks bezoekt volgden het nieuws met pijn in hun hart voor familieleden die nog in Oekraïne wonen. In die eerste dagen was iedereen geschokt en konden ze het bijna niet geloven. Corrie bracht toen bij haar wekelijkse bezoeken een klein cadeautje mee voor iedereen om uitdrukking te geven aan de liefde en gebeden van christenen over de hele wereld. Voor een vrouw van wie de zoon en zijn vrouw, en haar zus en familie in Oekraïne zijn, nam ze een potje met blauwe en gele lentebloemen mee. De dame huilde toen ze de kleuren van de Oekraïense vlag in de bloemen zag! Wat ze toen zei sprak boekdelen: “Deze bloemen leven.” Een klein gebaar van liefde dat zoveel hoop weerspiegelde.

Veel van de oudere immigranten die Corrie assisteert, herinneren zich nog een andere invasie. Ze herinneren zich hoe ze in doodsangst moesten vluchten, ze denken aan de bloedbaden en het verliezen van dierbare familieleden terwijl er systematisch jacht werd gemaakt op de Joden. Een van die Joden is Zachar die als tiener werd overgebracht naar een getto in Vinnitsa, Oekraïne,. Hiervandaan werden Joden weggehaald en neergeschoten boven massagraven. Hij ontsnapte maar werd weer opgepakt en in een overvol concentratiekamp geplaatst waar elke dag volwassenen en kinderen van de honger stierven. Het was verbazingwekkend dat het de jonge Zachar lukte ook uit deze plek te ontsnappen, een plek, waar slechts 1200 van de 11.000 Joden het overleefden.

Zachar luistert naar het nieuws, hij hoort het, maar kan het niet zien. Zijn blinde ogen maken het dagelijks leven tot een uitdaging. Hij vertrouwt op herinneringen, en die brengen hem vaak terug naar die verschrikkelijke periode in zijn leven. Nu maakt het nieuws over de oorlog in Oekraïne hem zwaarmoedig. De wekelijkse bezoeken van Thuiszorgwerker Corrie om naar hem te luisteren en hem te bemoedigen zijn nu belangrijker dan ooit.

Gebaren van liefde kunnen vele vormen aannemen. Soms komen geschenken uit andere landen niet  in de vorm van geld. ICEJ Homecare ontving twee grote zakken met pluche speelgoed schapen van een 93-jarige dame. Thuiszorg was gelukkig met dit geschenk en ze begonnen na te denken over waar dit de grootste zegen in Israël zou kunnen zijn. Nog geen 24 uur later hoorden ze dat er 100 weeskinderen onderweg waren uit Oekraïne en dat die kinderen wel heel erg blij zouden zijn met deze knuffel schapen. Toen de dame die haar schapen had gegeven, hoorde dat ze een thuis bij deze kinderen hadden gevonden, was ze dolblij.

Dozen vol met handgebreide baby dekentjes waren net aangekomen uit Nederland toen er een verzoek kwam van een maatschappelijk werkster – luiers voor nieuwe immigranten gezinnen met baby’s waren dringend nodig. Thuiszorg kocht die luiers snel om samen met de dekens in tassen te doen en overhandigde deze met liefde gevulde tassen aan de maatschappelijk werkster die daar weer heel blij mee was. Een geschenk dat zegt dat je niet alleen bent, ‘we denken aan je’.

Kleine daden van liefde, die in deze moeilijke tijden duidelijk een boodschap van hoop en troost overbrengen, maken deel uit van de rol die de Thuiszorg speelt.