Begin december bracht een ICEJ-delegatie een bezoek aan de regio Sha’ar HaNegev in het zuiden van Israël, naast de grens met Gaza, waar eindelijk drie grote nieuwe schuilplaatsen werden afgeleverd ter bescherming van mensen die begeleiding krijgen voor oorlogstrauma’s in een pas uitgebreid en gerenoveerd therapie- en weerbaarheidscentrum. De drie voorgegoten schuilplaatsen werden op wachtende funderingen neergelaten en er werden nieuwe plaquettes op geplaatst ter identificatie van de donortakken van ICEJ uit vier landen verspreid over drie continenten – Australië, Canada, Zwitserland en de Verenigde Staten. Deze schuilplaatsen zullen nu een vangnet vormen voor Israëlische kinderen en volwassenen die behandeld worden voor de emotionele en psychologische littekens die de terreuraanslagen van 7 oktober hebben achtergelaten.

“Het is ongelofelijk om dit project tot leven te zien komen,” zei Nicole Yoder, ICEJ Vice President for Aid & Aliyah, voorafgaand aan de levering van de schuilkelders. “Deze schuilplaatsen gaan niet alleen over veiligheid; ze gaan over genezing. De schuilkelders, die groter zijn dan normaal, doen dienst als therapieruimtes en bieden kinderen van verschillende scholen een veilige ruimte waar ze overdag naartoe kunnen lopen voor individuele en groepstherapie, voordat ze weer naar de klas gaan.”

In het centrum voor veerkracht worden ‘s avonds ook therapiesessies voor volwassenen gehouden. Dit biedt langdurige zorg voor een gemeenschap waar de behoefte aan dergelijke begeleiding vertienvoudigd is sinds het begin van de oorlog 14 maanden geleden.

Toen we aankwamen, werden we verwelkomd door Rotem Assaf, een lokale bewoonster met een kind in het programma. Ze leidde ons naar het terrein waar de funderingen voor de schuilplaatsen al waren gelegd. Een van de grootste kranen in Israël stond klaar om de eerste grote schuilplaats te plaatsen.

Terwijl we toekeken hoe het onderkomen voorzichtig op zijn plaats werd neergelaten, deelde Rotem haar perspectief als bewoner en ouder.

“Ik heb op deze school gestudeerd,” zei ze. “Sinds mijn tiende heb ik raketaanvallen meegemaakt – niet zomaar raketten, maar een voortdurende realiteit van gevaar. Als kind dacht ik dat ik alles aankon. Maar nu, als moeder, is het moeilijk om kinderen op te voeden in deze realiteit. Het is veel chaotischer sinds de oorlog. Ik voel me hier niet veilig, nergens ter wereld, maar deze gemeenschap is één grote familie. We zijn er allemaal voor elkaar en zorgen voor elkaar.”

“Soms praten ze ‘s nachts met elkaar over raketten of gijzelaars,” zei ze over haar eigen kinderen. “Ik moet ze helpen kracht in zichzelf te vinden om door deze uitdagingen heen te komen.”

Nadenkend over de impact van het therapieprogramma op haar dochter, merkte Rotem op: “Ze vindt haar sessies geweldig, vooral de hondentherapie. Het voelt voor haar als een naschoolse club, maar ik zie haar zelfvertrouwen groeien, zelfs in dit vroege stadium. Ze heeft nu de ruimte om gewoon zichzelf te zijn, om te spelen en te verwerken wat we hebben doorstaan.”

“Terwijl ze in therapie speelt, praat ze over dingen als dat ons huis op 7 oktober is afgebrand. Dat is niet waar; er was brand om ons heen en rook in huis, maar zo heeft ze het ervaren. Het is iets wat ze pas een jaar later vertelde, toen ze zich veilig genoeg voelde om erover te praten,” voegde Rotem eraan toe.

Een psycholoog van het weerbaarheidscentrum sloot zich aan bij Rotems beoordeling van de positieve impact van het centrum, dat nu meer patiënten kan helpen nu de schuilplaatsen er eindelijk zijn.

“Ik heb meer dan tien jaar bij de overheid gewerkt, maar niets had me hierop kunnen voorbereiden,” zei de hulpverlener. “Toen de kinderen hier weer kwamen wonen, groeide de behoefte aan therapie. Ik heb patiënten die terroristen in hun huis hadden en anderen die niet direct met geweld te maken hadden, maar van hun school of huis werden geëvacueerd. Zelfs degenen die niet direct getroffen waren, zijn getraumatiseerd. Veel kinderen hadden al voor 7 oktober te maken met angst en nu zien we regressie en een toegenomen afhankelijkheid. Maar voordat therapie kan beginnen, moeten ze zich veilig voelen. Deze opvanghuizen creëren die basis. Van daaruit beginnen de kinderen zich open te stellen.”

Ongeveer de helft van de 20 therapeuten die nu in het Sha’ar HaNegev resiliency center werken, komen uit andere delen van het land om het tekort aan lokale therapeuten aan te vullen. Samen bieden ze elke week therapeutische zorg aan honderden kinderen en tieners, naast een groeiend aantal volwassenen.

Terwijl de laatste schuilplaats werd geplaatst, zagen we hoe het installeren van deze grote, versterkte veiligheidsruimtes geen kleinigheid was. Omdat 50% van de kranen in de regio momenteel gereserveerd is voor militaire doeleinden, duurde het maanden om de benodigde goedkeuringen en apparatuur te verkrijgen. De resultaten zijn echter zeker de moeite waard geweest. Het succes van het project is te danken aan de samenwerking met de plaatselijke gemeente en de naastgelegen school, en aan de steun van christenen uit vier landen. De gezamenlijke zorg van evangelische gelovigen uit vier landen, verspreid over drie continenten, dient als een krachtige herinnering aan de buitengewone liefde die veel christenen voor Israël hebben.

“Als Israëliër voel ik me zo dankbaar voor de steun die we krijgen van de Christelijke Ambassade,” verzekerde Rotem. “Het is een herinnering dat er mensen zijn met een goed hart die willen dat we een gevoel van normaliteit hebben. Ik ben heel dankbaar voor deze steun”.

Met honderden kinderen die elke week therapie krijgen en volwassenen die ‘s avonds begeleidingssessies bijwonen, bewijzen de schuilplaatsen die we gedoneerd hebben nu al hun waarde. Ze bieden niet alleen bescherming, maar creëren ook ruimtes waar de gemeenschap kan beginnen met het verwerken van hun ervaringen en het opnieuw opbouwen van hun leven.

Bedankt voor je steun aan onze inspanningen om Israël te helpen bij het herstel en de wederopbouw van hun gemeenschap. Je kunt dit belangrijke werk steunen door ons project Crisis in Israël te steunen.

Doneren kan op: icej.nl/doneren

Foto’s: ICEJ/Operation Lifeshield
Geschreven door Nativia Samuelsen

Accepteer alle cookies om deze inhoud te zien of bekijk inhoud hier.