Het was vroeg in de ochtend toen ik onlangs op pad ging om Sveta te bezoeken. Ze woont met haar uitgebreide familie in een klein appartement in een achterstandswijk in de buurt van Jeruzalem. Ik ken de familie sinds 1998, drie maanden nadat ze Aliyah naar Israël hadden gemaakt. 

Sveta’s man had de wens om zich aan te sluiten bij de vele Sovjet-Joden die in de jaren 1990 naar Israël kwamen. Hij worstelde echter in een laagbetaalde baan om het gezin, dat inmiddels zeven kinderen telde, te onderhouden. Toen het echtpaar hoorde dat de christelijke ambassade Sovjet-Joden steunde, benaderden ze ons voorzichtig voor hulp. Sinds die dag is ICEJ Thuiszorg er voor hen in hun voortdurende strijd. 

Het gezin groeide al snel uit tot tien kinderen en jarenlang ondersteunden we hen door maandelijkse boodschappen te doen, tandartsrekeningen te betalen en een extra kast, beddengoed, schoenen of kinderspeelgoed aan te schaffen. Ze wisten een beroep op ons te doen als er een dringende behoefte of een vreugde was om te delen. “Jullie hulp is altijd gegeven met een positieve aanmoediging en een groot liefdevol hart”, zei Sveta tijdens mijn bezoek. 

Vele jaren geleden vertelde ze in een moment van wanhoop hoe “alle maatschappelijk werkers ons opgeven, maar ICEJ Thuiszorg blijft ons trouw helpen.” Inderdaad, trouw is een van de kenmerken van het thuiszorgprogramma, omdat we een trouwe God vertegenwoordigen die mensen niet opgeeft.

Sveta’s familie maakte Aliyah samen met de ouders van haar man. Een paar jaar later overleed zijn vader, waardoor zijn moeder Maya bij Sveta en haar man en de vele kinderen die nog thuis waren in hun overvolle, gesubsidieerde appartement kwam wonen. Liefde voor elkaar breide ze aan elkaar en er was nog ruimte voor iedereen in hun kleine huisje. 

Maya had de duisternis van de Tweede Wereldoorlog meegemaakt. In die tijd werd haar vader weggevoerd door het Stalin-regime, dus woonde ze met haar moeder, twee jaar oude zus Luda en twee neven in een klein huis in de noordelijke Kaukasus. Maya was ongeveer 11 jaar oud toen de Duitsers het gebied in 1942 bezetten en alles meenamen wat ze hadden. De nazi’s vielen hen voortdurend lastig. Heel vaak kwamen ze naar het huis op zoek naar voedsel en controleerden ze of het gezin niemand verborg. 

Hoewel Maya nog in haar vroege tienerjaren was, was ze erg bang dat de nazi-soldaten zich aan haar zouden opdringen. Dus sloeg ze zichzelf elke dag met een brandnetel om haar huid er rood en ziekelijk uit te laten zien. Zoals alle jonge meisjes schoor ook zij haar hoofd kaal en probeerde ze de nazi’s te ontwijken. Ze leefden in constante honger en de kinderen gingen vaak naar het bos om bessen en eetbare wortels te vinden. Ze beleefden grote hongersnood tijdens deze donkere periode, maar overleefden en verhuisden na de oorlog naar Letland. 

Daar trouwde Maya met haar Joodse man, een journalist, en ze kregen twee kinderen. Vanuit Letland maakten ze Aliyah en – net als Ruth in de Bijbel – maakte ze het volk van haar man tot het hare, omarmde het leven in Israël, hield van elke dag dat ze kon zien hoe haar kleinkinderen werden geboren en opgroeiden in het land. Ze is nu 95 en zit in het laatste seizoen van haar leven. Geliefd bij haar zoon en prachtig verzorgd door haar schoondochter. 

Die recente ochtend heb ik de verpleegkundige zorg toegediend die Maya’s kwetsbare lichaam nodig heeft. Na het werk, zittend naast haar bed samen met Sveta, dronken we een kopje thee. Ik vertelde haar dat ik haar familieverhaal graag wilde delen met ICEJ-supporters over de hele wereld. Haar gezicht begon te stralen. 

“Vertel hen dat ik je dank dat je in ons gelooft en van ons houdt en dit is niet onopgemerkt. Ik dank de God van Israël uit de grond van mijn hart voor jullie dierbare vrienden”, glunderde Sveta.  

Beste christelijke vrienden, dit is een ander verhaal over hoe ICEJ Thuiszorg er zonder aarzeling is om onze liefde en hulp te delen met een familie die door de God van Israël is uitgekozen, die ooit in gevaar was en ontworteld door groot kwaad, maar hun wortels vond in de Joodse grond van Israël.

Bedankt voor het ondersteunen van het werk van Thuiszorg. U kunt ons helpen meer te doen door te geven op: doneren.icej.nl/doneren

Door Corrie van Manen, ICEJ Thuiszorg