Tijdens een recent bezoek aan het zuiden van Israël hadden ICEJ-medewerkers David Parsons en Nicole Yoder een ontmoeting met Rafi Babian, de veiligheidschef van de Sadot Negev Regional Council en een van de Israëlische helden tijdens de Hamas-terreurinvasie van 7 oktober vorig jaar. Vanwege zijn ervaringen die schrijnende dag, had Rafi dringend gevraagd om paramedische kits voor alle 16 gemeenschappen onder zijn toezicht en de Christelijke Ambassade was vereerd om deze kits te doneren namens onze donateurs.

Rafi heeft vele functies, hij is gediplomeerd ambulancechauffeur, opgeleid paramedicus, brandweerman en politieagent, en al deze verworven vaardigheden waren nodig om de beangstigende uitdagingen op die “Zwarte Shabbat” het hoofd te bieden.

Toen het eerste enorme spervuur van raketten die ochtend vroeg begon te landen, dacht Rafi aanvankelijk dat het een routine raketaanval was. Maar toen hij snel zijn gemeenschap en een huis vol vakantiegasten in Kibboets Alumim verliet om zich te melden, werd Rafi verrast door zwaarbewapende terroristen op de omliggende wegen.

Terwijl overal gevechten woedden en veel van de gemeenschappen in zijn regio in brand stonden, leidde Rafi zijn eerstehulpteams dapper door gevaarlijke gebieden binnen te gaan om burgers te evacueren en gewonden te helpen. Het was hartverscheurend om te zien hoe de gewonden en overledenen, sommigen zwaar verbrand, naar een centraal punt werden gebracht voor behandeling en evacuatie. Sommigen waren niet meer te redden en zelfs moeilijk te identificeren.

“Het enige wat ik kon doen voor de mensen die de gewonden verzorgden, was de paramedische kit uit mijn truck en een kleine EHBO-kit aanbieden,” zei Rafi. “Het troost me te weten dat zelfs deze schamele voorraden levens hebben gered.”

Maar ondanks hun inspanningen konden Rafi en zijn team niet veel doen. Omdat ze geen brancards hadden, improviseerden ze door matrassen uit nabijgelegen huizen op wagens van lokale boeren te laden om de gewonden te evacueren.

Rafi verontschuldigde zich voor de emotie in zijn stem en benadrukte waarom hij ons om hulp had gevraagd bij de aanschaf van meer paramedische kits. In de handen van getrainde professionals zoals hij, hadden ze meer levens kunnen redden. De kits zitten vol met gespecialiseerde luchtwegslangen, afzuigapparatuur, infuusapparatuur en vele andere zaken die cruciaal zijn voor de behandeling van zwaargewonden.

“Deze medische benodigdheden waren hard nodig. We bereiden ons voor op het ergste, maar hopen dat er nooit meer een 7 oktober komt.” Rafi slikt even, de pijnlijke herinneringen zijn nog vers. “Heel erg bedankt voor jullie donatie. We waarderen het echt, en nog meer voor de emotionele steun in tijden van crisis – de bemoedigende telefoontjes om ons te informeren hoe het met ons gaat.”

“Hoewel veel families niet zeker weten of ze zullen terugkeren, hoop ik dat we elkaar weer zullen zien als de bloemen bloeien en de kinderen terugkeren naar onze gemeenschappen,” voegde hij eraan toe.

Kibboets Alumim, gelegen in de regio Sadot Negev, behoorde tot de vele gemeenschappen die die dag hard vochten om te overleven tijdens de terroristische aanval. Dit gebied heeft een opmerkelijke eenheid en veerkracht getoond. In Alumim verdedigde de gemeenschap zich meer dan zeven uur lang zonder enige hulp van de IDF en schakelde uiteindelijk 38 Hamas-terroristen uit. Helaas verloren 23 van hun buitenlandse werknemers het leven.

Op Memorial Day hield de gemeenschap onlangs een ceremonie op de plaats waar de buitenlandse werknemers hadden gewoond. De ceremonie omvatte gebeden in het Hebreeuws en Thais, evenals een traditioneel Joods lied over het geloof in de Messias en daarna HaTikvah, het volkslied van Israël.

“Hoewel ik niet goed thuis ben in het christendom en de islam, heb ik ze wel enigszins bestudeerd,” merkte Rafi op. “Ik herinner me dat ik een paar jaar geleden samen met vertegenwoordigers van alle drie de religies bad in een van onze verbrande velden, toen de vuurballonnen over de grens kwamen en onze landbouwgrond in brand staken. Ik hoopte vurig dat onze gebeden voor vrede gehoord zouden worden. Vandaag weet ik niet zeker of er ooit echte vrede zal komen, maar ik klamp me vast aan de hoop dat we een betere wereld voor onze kinderen kunnen achterlaten. Gebed steunt me. Zonder geloof zou ik totaal verloren zijn.”

Toen ons gesprek ten einde liep, vertelde Rafi dat hij eindelijk met een traumaconsulent zou gaan praten over wat hij op 7 oktober had meegemaakt.

“Sinds die dag heb ik niet meer gesproken over wat ik heb gezien toen mensen werden geëvacueerd. Het is tijd om het verleden te verwerken zodat we aan de toekomst kunnen bouwen,” vertrouwde hij ons toe.

We nodigen je uit om samen met ons te werken aan het herstel en de wederopbouw van onze Israëlische vrienden.

Geschreven door ICEJ-staf