Getrokken door hun hart voor een natie die nog steeds in een moeilijke oorlog verwikkeld is, kwamen 23 christenen uit 12 landen de afgelopen twee weken praktische solidariteit met Israël tonen als onderdeel van een speciale ICEJ’s hands-on vrijwilligersdiensttour.

Het zuiden van Israël is nog steeds getekend door de verwoestende aanvallen van 7 oktober. Tot op de dag van vandaag is de sfeer op de boerderijen geladen met het geluid van overvliegende legerhelikopters en de verre dreunen van artilleriegranaten die de grond doen schudden. Toch heerste er die eerste dag op de een of andere manier een gevoel van vrede over de velden en boomgaarden toen onze groep christelijke vrijwilligers tussen de stekelige citrusbomen doorliep om manden vol clementines en koolrabi te oogsten. De bezoekers zongen en praatten met lokale vrijwilligers. Hun toewijding ontroerde de Israëlische boeren, die zich erover verwonderden dat zovelen zo ver van huis kwamen om hen te helpen, ondanks de oorlogsrisico’s en de moeilijkheden bij het oogsten.

Een ander praktijkgericht project bracht hen naar Ashkelon, een stad die zwaar getroffen wordt door aanhoudende raketbeschietingen vanuit Gaza. Onze vrijwilligers brachten de dag door met het renoveren van schuilkelders, een essentiële levensader voor een stad waarvan de inwoners vaak hun toevlucht moeten zoeken binnen hun beschermende muren. Normaal gesproken is dit een tweedaagse taak voor een team van lokale arbeiders, maar de ICEJ-vrijwilligers hebben – door pure toewijding en hard werken – de renovatie van vier schuilkelders in één dag voltooid. Dankzij het snelle werk kunnen meer lokale bewoners zich in een oogwenk in veiligheid brengen en het laat een zichtbare uitdrukking achter van de oprechte steun van de bezoekers voor deze natie.

Gabi Nachmani, opzichter van het renovatieproject van het opvanghuis, deelde zijn oprechte waardering voor het ICEJ-team.

“Jullie hebben een speciale vonk in jullie ogen,” zei Gabi tegen de christelijke vrijwilligers. “Wij, het Joodse volk, staan op de volgende pagina in de Bijbel. Jullie zijn in deze moeilijke tijd naar Israël gekomen om ons te vertellen hoe belangrijk wij zijn in dit zich ontvouwende verhaal. Dit geeft ons kracht om door te gaan.”

Later in de week ontmoetten ze Holocaustoverlevende Eva Erben, een inwoonster van Ashkelon, die een zeer aangrijpende laag aan de tourervaring toevoegde.

“Ik had nooit gedacht dat ik de hele wereld in mijn tuin zou ontvangen,” zei Eva met een glimlach.

Terwijl ze haar verhaal vertelde over het overleven van Auschwitz en een dodenmars aan het einde van de Tweede Wereldoorlog, mengde ze ook haar eigen perspectief op het huidige conflict.

“Je kunt veel lijden, je kunt veel meemaken, maar wat er op 7 oktober gebeurde was barbaars. De nazi’s waren zachtaardig vergeleken met Hamas. De wereld moet weten wat er is gebeurd en vergeet niet om ons verhaal aan jullie land te vertellen,” zei Eva.

Eva’s levensverhaal en haar kijk op de huidige situatie gaven het team nog meer reden om de waarheid over Israël te spreken, om ervoor te zorgen dat “nooit meer” ook echt “nooit meer” betekent!

De reis van de groep door Israël was niet alleen een fysieke maar ook een zielsroerende ervaring. Het team werd begroet door soldaten, maatschappelijk werkers en gewone burgers en trof een nog steeds rouwende natie aan. Toch werden de Israëli’s die ze ontmoetten ook geïnspireerd door hoop toen ze ontdekten dat christelijke vrienden zo ver kwamen om een helpende hand te bieden. Israëli’s stopten op straat om een praatje te maken en deze ontmoetingen eindigden vaak met knuffels en tranen.

Hoewel 7 oktober Israël voor altijd heeft veranderd, moeten de mensen zich nog volledig realiseren wat dat betekent, omdat er nog zoveel onzekerheid is over de toekomst. Desondanks bracht de aanwezigheid van de ICEJ Hands-On tour een dosis bemoediging die ze niet hadden verwacht, terwijl het ook alle christenen die deelnamen transformeerde.

Naast het renoveren van onderdak en het oogsten, verleenden de vrijwilligers ook steun door maaltijden te koken voor soldaten, de families van gijzelaars in Gaza en vele anderen. In samenwerking met koks van culinaire workshops zoals Citrus & Salt in Tel Aviv, bereidde de groep de maaltijden terwijl ze dansten, zongen en zij aan zij kookten met Israëlische vrijwilligers. De passie van de internationale gasten sloeg diep aan bij de lokale bevolking. Verschillende inheemse vrijwilligers waren diep ontroerd en riepen uit: “Ik kan niet geloven dat jullie alles in jullie thuislanden hebben achtergelaten om hierheen te komen, naar een oorlog!?”

Tijdens de reis waren ze ook getuige van de afschuwelijke verwoesting die plaatsvond op plaatsen zoals Kibboets Be’eri, het Nova muziekfestivalterrein en een terrein vol met 1.200 uitgebrande auto’s. Iedereen was in tranen toen ze de verhalen van de overlevenden uit de eerste hand zagen en hoorden.

De tour eindigde weer in de velden, waar de groep meloenen plantte in de Negev, een passende metafoor voor hoe de groep tijdens de 10-daagse tour zaden van hoop zaaide en een blijvende stempel drukte op het land en de mensen van Israël. Terwijl ze aan het planten waren, deelde Anne Marie uit Zwitserland haar gevoelens aan het einde van de reis.

“Israël is als Naomi in pijn en verdriet,” zei ze. “Maar God bracht ons hier als Ruths om Zijn liefde te brengen en om te delen en te dienen en te zeggen: ‘Jouw volk is Mijn volk.’ God zegt dat dit Zijn land is en wij hebben het voorrecht om erin te dienen en de grond te bewerken.”

“Mijn tijd hier is vol geweest,” zei Warwick West uit Australië. “Ik neem alle gesprekken mee die ik heb gehad met de Joodse mensen die ik tijdens de tour heb ontmoet; geen artikelen of kranten of uitzendingen, maar de woorden van de boeren, de soldaten, de kinderen, lokale vrijwilligers en arbeiders.”

“In de Schrift staat dat we Israël moeten steunen, en soms is de beste tijd om iemand te steunen wanneer hij rouwt,” zei Shawn Landis uit Pennsylvania, die zijn vijfde reis naar Israël maakte. “Vriendschap is er niet alleen voor de goede tijden, maar ook voor de moeilijke tijden.

“Het was vernederend en ontnuchterend om hier te zijn, om te weten wat er een paar maanden geleden is gebeurd en om de Israëlische veerkracht te zien,” voegde Landis eraan toe.

Deze indrukken bleven de hele tour doorklinken in de groep en iedereen keerde terug naar huis met nieuwe perspectieven, klaar om ambassadeurs en getuigen te zijn voor hun gemeenschappen van alles wat ze in Israël met hun eigen handen hadden gezien, gehoord en aangeraakt.

Om onze oorlogshulp in Israël te steunen, kunt u een donatie overwegen aan het Crisisfonds in Israël.

Geschreven door Nativia Samuelsen
Lees ook het bericht geschreven door Jannie Tolhoek

Accepteer alle cookies om deze inhoud te zien of bekijk inhoud hier.